Abp Budzik podsumowuje wizytę ad limina apostolorum
Jednym z kluczowych tematów 390. zebrania plenarnego KEP na Jasnej Górze było podsumowanie zakończonej niedawno wizyty ad limina apostolorum. Mówił o tym na konferencji prasowej wieńczącej spotkanie abp Stanisław Budzik. Poinformował, że w tegorocznej wizycie ad limina apostolorum uczestniczyło w sumie 87 biskupów z 15 metropolii i 45 diecezji. Każda z czterech grup, w których przybywali kolejni polscy biskupi spotkała się z Ojcem Świętym oraz odwiedziła 22 dykasterie.
Metropolita lubelski, który stał na czele pierwszej grupy polskich biskupów udających się do Rzymu, przypomniał, że są dwa sposoby tłumaczenia terminu ad limina apostolorum: „do grobów lub do progów apostolskich” wskazują na dwa wymiary tej wizyty: do grobów apostołów czyli do źródeł naszej wiary. Z kolei sformułowanie „u progów” oznacza spotkanie z następcą Św. Piotra oraz spotkania i dyskusje w licznych instytucjach Stolicy Apostolskiej. Przypomniał, że każdy biskup jest zobowiązany jest do odbycia wizyty ad limina raz na 5 lat a wcześniej do przedstawienia obszernego sprawozdania ze swej diecezji.
Abp Budzik podkreślił, że kulminacyjnym wydarzeniem wizyty każdej z czterech grup było spotkanie z Ojcem Świętym. Poinformował, że papież „uczył nas jak wsłuchiwać się w drugiego człowieka i jak prowadzić dialog”. Dodał, że papież pozostawiał inicjatywę biskupom i prosił o zadawanie pytań. „Byliśmy zaskoczeniu jak bardzo Franciszek orientuje się w sytuacji Kościoła w Polsce i zna dobrze nasze napięcia i grzechy” – przyznał.
Wyjaśnił, że Franciszek podejmował wskazane przez biskupów tematy, często odwołując się do własnego doświadczenia. Wskazywał im jak wsłuchiwać się w głos bliźniego, jak prowadzić pokorny dialog i tworzyć wspólnotę otwierającą się na głos Ducha Świętego, Podkreślał też „jak ważna jest otwartość na drugiego człowieka a nade wszystko modlitwa i zakorzenienie w Bogu”.
Abp Budzik przypomniał, że Franciszek tłumaczył biskupom, że w ich życiu ważne są cztery wymiary bliskości: bliskość do Boga, bliskość miedzy biskupami, bliskość wobec księży, których biskup ma być ojcem oraz bliskość z ludźmi, dla których jest pasterzem. Podkreślał też, że pasterz ma być na przedzie stada i je prowadzić we właściwym kierunku, ma być w środku, aby poznać zapach owiec, co one czują i myślą, ma być także na końcu, aby wspierać tych, którzy słabną, aby nie zagubili się i nie zaginęli.
Abp Stanisław Budzik został powitany w Żyrzynie chlebem i solą
W parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Żyrzynie abp Stanisław Budzik przeprowadził wizytację kanoniczną.
W niedzielę 21 marca metropolita sprawował Msze św., nauczał i błogosławił mieszkańcom wspólnoty oddalonej od Lublina o 50 km. Nawiedził miejscowy cmentarz, na którym wśród zmarłych spoczywa wieloletni proboszcz śp. ks. Eugeniusz Mikita. W programie znalazła się również wizyta w domu pomocy społecznej, gdzie pasterz poświęcił kaplicę. – Cieszymy się z tego spotkania i czekamy na słowa umocnienia w wierze – mówili parafianie. – W Roku św. Józefa chcemy jeszcze bardziej ożywić naszą wiarę i trwać w miłości Chrystusa; chcemy mocno zaangażować się na rzecz wspólnoty, którą tworzymy, i budować żywy Kościół – zapewniali mieszkańcy Żyrzyna. Od wczesnych godzin rannych oczekiwali na gościa, by staropolskim obyczajem powitać go chlebem i solą.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
W Niedzielę Palmową media obiegła wiadomość o rzekomo „rewolucyjnym dokumencie Watykanu”, biły po oczach „klikbajtowe” tytułu o tym, że papież czegoś zakazał, że postanowił, zdecydował, nakazał itd. A jak to jest naprawdę? Zobaczmy zatem!
W wielu miejscach przyjął się zwyczaj celebracji tzw. Mszy świętych zbiorowych, czyli takich, gdzie podczas jednej celebracji jeden kapłan sprawuje ją w kilku różnych intencjach przyjętych od ofiarodawców. Trzeba tu odróżnić ją od Mszy koncelebrowanej, gdy dwóch lub więcej kapłanów celebruje wspólnie, każdy w swojej indywidualnej intencji. Stolica Apostolska zleca, by w ramach prowincji (czyli metropolii) ustalić zasady dotyczące ewentualnej częstszej celebracji takich właśnie zbiorowych Mszy świętych. Zasady ustalone w roku 1991 na mocy dekretu Kongregacji ds. Duchowieństwa o intencjach mszalnych i mszach zbiorowych Mos iugiter przewidywały, że taka celebracja może odbywać się najwyżej dwa razy w tygodniu. Tymczasem biskupi mogą zdecydować, by można było takie zbiorowe Msze święte sprawować częściej, gdy brakuje kapłanów a liczba przyjmowanych intencji jest znaczna. Oczywiście ofiarodawca musi wyrazić wprost zgodę, by jego intencja została połączona z innymi w jednej celebracji. Celebrans może zaś pozostawić dla siebie jedynie jedno stypendium mszalne (czyli ofiarę za jedną intencję). Wszystkie te zasady – oprócz uprawnienia dla biskupów prowincji do ustalenia innych reguł – już dawno obowiązywały, zatem… rewolucji nie ma.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.