W homilii biskup przypomniał, że Wielki Post jest czasem sprzyjającym osobistej i wspólnotowej odnowie prowadzącej nas do dnia wielkanocnej Paschy Jezusa Chrystusa. - Okres Wielkiego Postu pozwala nam dostrzec poprzez naszą pobożność, udział w nabożeństwach wielkopostnych naszego Pana Jezusa Chrystusa w całej prawdzie, także z jego wyniszczeniem i ofiarą miłości, w której jest obecny ból fizyczny i duchowe cierpienie - zauważył kaznodzieja.

Biskup zachęcił wiernych do zatrzymania się. - Nie mieć innych bogów to zatrzymać się w obecności Boga przy ciele bliźniego - zauważył bp Lityński. - Dlatego modlitwa, jałmużna i post nie są trzema niezależnymi zadaniami, ale jednym ruchem otwartości, ogołocenia - dodał.

Każdego roku w czasie tych czterdziestu dni Bóg nas zaprasza, aby uznać swój grzech i potrzebę łaski. - Dlatego obrzędem wprowadzającym nas w ten czas jest posypanie głów popiołem. Bóg w tym czasie chce wziąć w swoje dłonie to, co jest w nas prochem, co potrzebuje życia, nowej miłości - mówił kaznodzieja. - Wielki post jest czasem, w którym mamy pozwolić Bogu, by znów na stworzył, ulepił i dał życie - dodał.

Wielki Post jest przede wszystkim po to, by zobaczyć, jak jesteśmy przez Boga ukochani, a wielkopostne praktyki mają jeden cel. - Mają otworzyć nasze serca na przyjęcie Bożej miłości i umiejętność służenia tą miłością innym - mówił na zakończenie.

Głogowska kolegiata pw. Wniebowzięcia NMP została ufundowana w 1120 roku i jest najstarszą świątynią kolegiacką na Śląsku. W czasie II wojny światowej została zniszczona. Odbudowę ruin świątyni rozpoczęto w 1988 roku z inicjatywy ks. prałata Ryszarda Dobrołowicza, ówczesnego proboszcza parafii pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski na osiedlu Kopernik. Obecnie kontynuuje ją obecny proboszcz kolegiaty ks. Rafał Zendran.

Z okazji obchodów 900-lecia Kapituły Kolegiackiej, 27 września 2020 roku, biskup Tadeusz Lityński przywrócił Kapitułę Kolegiacką w Głogowie.

Jubileusz był też okazją do zakupu rekonstrukcji konserwatorskiej Madonnu z Dzieciątkiem, której oryginał pędzla Lucasa Cranacha Starszego został utracony w 1945 roku.