Od 130 lat niosą bezinteresowną pomoc miejscowej społeczności. 19 października siostry elżbietanki, obchodziły kolejną rocznicę obecności w dusznickim kurorcie.
Z tej okazji, w parafialnym kościele Św. Piotra i Pawła, miejscowy proboszcz ks. kan. Zbigniew Wichrowicz odprawił Mszę świętą, by wraz z parafianami wspólnie podziękować Panu Bogu za nieocenioną pracę zakonnic i modlić się o nowe powołania do ich zgromadzenia.
- Nie sposób docenić obecność w naszym miejsce czcigodnych sióstr elżbietanek. Przez ponad stulecie służyły mieszkańcom Dusznik-Zdroju, niosąc pomoc zarówno w szpitalu, jak i bezpośrednio w domach potrzebujących – mówił ks. Wichrowicz. Kiedyś to właśnie one troszczyły się o pacjentów w dusznickim szpitalu, służąc im z miłością i poświęceniem. Choć dzisiaj szpital już nie istnieje, a liczba sióstr zmniejszyła się, ich obecność wciąż jest mocno odczuwalna w życiu społeczności lokalnej.
Klasztor elżbietanek to nie tylko miejsce modlitwy, ale również ważny ośrodek kulturalny i edukacyjny. Siostry angażują się w działalność katechetyczną w szkołach, wspierają pracę parafii, a ich nieustanny uśmiech i zaangażowanie w kulturę przyciąga zarówno mieszkańców, jak i turystów. Nie można także zapomnieć o „Muzeum Skarbiec”, które funkcjonuje na terenie placówki, prezentując bogatą historię miasta i zgromadzenia.
W uroczystym dniu, mieszkańcy Dusznik-Zdroju wyrazili swoją wdzięczność wobec sióstr, które na stałe wpisały się w historię i serca ludzi. - Jesteśmy im ogromnie wdzięczni za ich poświęcenie, miłość i pracę, którą wykonują każdego dnia. Życzymy im, aby kolejne 130 lat przyniosło równie wiele radosnych chwil i błogosławieństwa w Dusznikach-Zdroju – mówił dla Niedzieli ŚwidnickiejDariusz Giemza, lokalny pasjonat historii.
Beatyfikacja we Wrocławiu była wielkim świętem dla sióstr elżbietanek
Elżbietańskie męczenniczki pokazują, jak trwać wiernie w miłości Jezusowej aż do śmierci – powiedział podczas Mszy św. dziękczynnej za beatyfikację s. Edelburgis Kubitzki ordynariusz diecezji opolskiej.
Dziękczynienie odbyło się w kościele św. Stanisława Biskupa w Fałkowicach, gdzie s. Edelburgis została ochrzczona 14 lutego 1905 r. Błogosławiona jest jedną z dziesięciu sióstr elżbietanek zamordowanych przez żołnierzy radzieckich, którzy „wyzwalali” tereny Śląska w 1945 r. Były bite, gwałcone i prześladowane. Poniosły śmierć męczeńską, pełniąc posługę miłosierdzia wobec bliźnich, a także stając w obronie własnej czystości i godności innych kobiet. Beatyfikacja męczenniczek miała miejsce 11 czerwca we wrocławskiej katedrze.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Wierni świeccy nie są gośćmi w Kościele, są u siebie, dlatego są wezwani do aktywnego i odpowiedzialnego zatroszczenia się o swój dom - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas inauguracji kolejnego roku w Prymasowskim Studium Teologiczno-Pastoralnym w Gnieźnie, w którym przygotowanie do przyjęcia posług rozpoczynają m.in. przyszli katechiści, akolici i lektorzy.
Wierni świeccy nie są gośćmi w Kościele, są u siebie, dlatego są wezwani do aktywnego i odpowiedzialnego zatroszczenia się o swój dom - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas inauguracji kolejnego roku w Prymasowskim Studium Teologiczno-Pastoralnym w Gnieźnie, w którym przygotowanie do przyjęcia posług rozpoczynają m.in. przyszli katechiści, akolici i lektorzy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
