„Po latach miłosierdzia Bożego nad narodem polskim, po dniu, w którym wzeszło nad ziemią polską słońce wolności i po dniu, w którym na horyzoncie państwowości naszej zawisły czarne chmury idące ze wschodu, a rozproszone ręką Królowej Korony Polskiej, nastały dni maja tysiąc dziewięćset dwudziestego szóstego roku. Krwawo zapisały się one na kartach zmartwychwstałej naszej Ojczyzny. Podniosła się ręka bratnia, kainowy miecz błysnął ostrzem swej stali, ziemia nasza rodzona, serdeczna, przyjęła w siebie krew synów swoich” (...).
„Trzeba pukać do sumienia narodowego. Trzeba budzić Polaków, co śpią, a nie widzą burzy, siejącej piorunami, mogącymi zniszczyć, zdruzgotać nasz gmach państwowy” („Niedziela”, nr 8, 23 maja 1926 r.).
Krytyka ideologii bolszewizmu
Reklama
„A jakie są skutki bezbożnych rządów bolszewickich? Czy dali ludziom chleb, pracę i dobrobyt? Bynajmniej! Niedawno donosiły gazety, że przeszło 2000 chłopów ruskich przekroczyło granicę polską, szukając schronienia przed prześladowaniem bolszewickiem. Dlaczego uciekli? Dlatego, że ogłoszono ich majątki jako własność państwową i zabierano im zboże oraz inwentarz żywy za darmo, nic zań nie płacąc. Ludność, rozgoryczona odbieraniem zboża, stara się je sprzedać, jak również inwentarz żywy, i wynieść się z kraju” (...).
„Chcesz stać się zamożniejszym i polepszyć byt swemu potomstwu, pracuj, oszczędzaj, unikaj pijaństwa, a Bóg ci dopomoże. Wszelki przewrót nic ci nie da lepszego, tylko większy ucisk. Dowodem tego jest Rosja bolszewicka oraz ucisk i nędza ludu pracującego pod bezbożnemi rządami Sowietów” („Niedziela”, nr 17, 27 kwietnia 1930 r.).
„Można rzec, że dziś cały naród polski pod wodzą swych najwyższych przedstawicieli świeckich i duchownych składa hołd wdzięczności za macierzyńską opiekę nad Ojczyzną i narodem. A ponieważ my, biedni i ułomni ludzie, w udręce walki życiowej zawsze potrzebujemy Bożej pomocy, przeto klęcząc u stóp Niebieskiej naszej Królowej przed Jej Cudownym Obrazem, błagamy Ją o dalsze miłościwe panowanie nad narodem naszym” (numer jubileuszowy na 550. rocznicę sprowadzenia Cudownego Obrazu na Jasną Górę, „Niedziela” nr 33, 14 sierpnia 1932 r.).
„Niedziela” - obrońca prawdy
„«Niedziela» wszystkim niosła Słowo Boże i ostrzegała przed fałszywymi prorokami, siewcami bratniej nienawiści, agentami sekciarskimi, wolnomyślicielskimi i komunistycznymi. «Niedziela» uczyła oddzielić ziarno od plew, prawdę od fałszu” (ks. Wojciech Mondry na 10-lecie „Niedzieli”, nr 15, 12 kwietnia 1936 r.).
Doskonale znany tekst dzisiejszej Ewangelii zachęca nas do konfrontacji z naszym podążaniem za Chrystusem. Zastanawiamy się nieraz nad naszą relacją do Boga, wiele możemy już o tym powiedzieć, ale życie nieustannie to weryfikuje i niejako wymusza na nas stanięcie w prawdzie wyrażonej nie tylko słowem, ale nade wszystko czynem. Już nieraz uświadamialiśmy sobie, że wiara i pójście za Chrystusem nie jest życiem usłanym różami, a dziś Jezus mówi nam wprost o drodze, na której trzeba dźwigać codzienny krzyż. I stoi przed nami wiele, na pozór sprzecznych, zachowań, jak choćby nienawiść do ojca, matki, żony, dzieci. Czy może nas ów tekst gorszyć? Myślę, że żadną miarą. Trzeba jednak należycie uporządkować hierarchię wartości w naszym życiu, by wiedzieć, co z czego wynika. Oczywiście, na pierwszym miejscu musi być Bóg. Potem – Jego wola względem naszego życia. To tak jakby z nieco innej strony modlitwa Ojcze nasz..., która przypomina wpierw o uświęceniu Boga, o Jego należytym miejscu w naszym życiu, o naszej otwartości na Jego wolę, a następnie dopiero wyraża prośbę o chleb powszedni, który jest symbolem doczesności. Wszystko musi być budowane na fundamencie, którym jest Bóg. Jeśli chcesz pójść za Chrystusem, musisz to uczynić bezkompromisowo. Stanąć przed nim sam na sam. Bez niczyjego wsparcia, zaplecza i zabezpieczeń. Tylko On i ja. Moje „ja” – ja sam przed Nim jestem nikim, bo wszystko, czym jestem, wynika z mojej relacji do Niego. Tym jest moja „nienawiść” do siebie samego: wyraża się w oddaniu wszystkiego Bogu – tak jak oddanie żony, dzieci, braci czy sióstr. Wszystko zaczyna się od mojej relacji do Niego. Od wzięcia tego wszystkiego jakby od nowa – w postaci krzyża obrazującego wszystko, z czym przychodzi mi żyć na co dzień. Jeśli nie przyjmę tego w duchu wiary, nie jestem uczniem Chrystusa. Cała rzeczywistość mojego ziemskiego pielgrzymowania musi być interpretowana w duchu wiary. Wszystko dzieje się po coś. Wszystko w Bożym planie ma swój sens i ma czemuś służyć. To fundament, o którym pisze dalej ewangelista Łukasz. Twoje życie musi być zaplanowane na współpracę z Bogiem. Zaczynasz budować. A jeśli już, to od początku do końca – mówiąc nieco prostym językiem: na dobre i na złe. Jestem z Nim wtedy, gdy moje życie „układa się”, ale i wtedy, gdy przychodzi moment próby. To jest nie tylko trwałe budowanie fundamentu, ale i zdolność wykończenia budowy. Jeśli w chwili próby porzucam Jezusa, to jestem człowiekiem godnym politowania albo obiektem drwin. Czym jest moja wiara tylko w chwili powodzenia, albo czym jest moja miłość tylko w dobrej, a nie złej doli? Życie nasze pozostaje ciągłym zmaganiem, walką – wygrana pozostaje tylko z Chrystusem.
Beata Sperczyńska wprowadziła Carla Acutisa w świat wiary. Ta opiekunka z Polski nauczyła go pierwszej modlitwy: „Aniele Boży, Stróżu mój”. Carlo odmawiał ją kilka razy dziennie w języku polskim – wyznaje w rozmowie z Vatican News Krzysztof Tadej, dziennikarz TVP Polonia na podstawie relacji Beaty Sperczyńskiej. W niedzielę 7 września Carlo zostanie kanonizowany jako pierwszy z milenialsów.
Beata Sperczyńska, młoda Polka z południa kraju, wyjechała do Włoch w poszukiwaniu pracy i w ten sposób trafiła do rodziny Acutisów. Jej rola w życiu Carla okazała się fundamentalna – również w kontekście jego kanonizacji.
Papież Leon XIV mianował dyrektorkę rzymskiego muzeum Cristianę Perrellę na stanowisko prezesa Papieskiej Akademii Sztuk Pięknych w Panteonie. Perrella jest uważana za cenioną ekspertkę w dziedzinie sztuki współczesnej; od marca tego roku kieruje Muzeum MACRO w Rzymie, a wcześniej wykładała zarządzanie kulturą na Uniwersytecie San Raffaele w Mediolanie. Dzięki jej nominacji Papieska Akademia Sztuk Pięknych i Literatury Wirtuozów w Panteonie - tak brzmi pełna nazwa XVI-wiecznej instytucji - po raz pierwszy będzie miała na czele kobietę. Perrella była dotychczas członkinią tej akademii.
Doświadczona kuratorka nie jest obca Watykanowi: odpowiada za program przestrzeni wystawienniczej „Conciliazione 5” otwartej przez watykańską Dykasterię ds. Kultury i Edukacji na Rok Święty 2025. Również w kontekście Jubileuszu, była kuratorką instalacji artystycznej w więzieniu Rebibbia w Rzymie, w którym papież Franciszek otworzył 26 grudnia Drzwi Święte.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
