Reklama

Savoir-vivre

Goście w pracy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W instytucji czy przedsiębiorstwie mogą pojawiać się klienci (interesanci) i goście. Klient (interesant) to ktoś, kto przychodzi (lub jest wezwany), żeby coś załatwić. Gość to jest ktoś, kto jest przez instytucję czy przedsiębiorstwo zaproszony. Może to być kontrahent, przyszły klient, ktoś, komu się chce instytucję czy przedsiębiorstwo pokazać itp.
Gość instytucji (przedsiębiorstwa) ma zawsze, tak jak gość prywatny, status specjalny, wyjątkowy. Ta wyjątkowość rzuca się w oczy w perspektywie procedencji (zasad pierwszeństwa). Gość jest tu najważniejszy. Jest taki klasyczny przykład podawany na wielu wykładach z zakresu etykiety. Na korytarzu znajduje się student z USA, będący gościem samorządu, i burmistrz. Podchodzi do nich pracownik urzędu. Z kim się najpierw wita? Oczywiście, ze studentem, bo jest gościem urzędu.
Gdzie witać gości instytucji czy przedsiębiorstwa?
Jest kilka takich miejsc, w zależności od rangi gościa. Najważniejszych gości, jeśli przyjeżdżają pociągiem czy samolotem, wita już na dworcu kolejowym czy lotnisku szef instytucji lub ważny jego przedstawiciel. Najważniejszych gości, którzy przyjeżdżają samochodem, wita przed budynkiem instytucji czy przedsiębiorstwa przedstawiciel dyrekcji, który następnie prowadzi ich do gabinetu szefa, w którym następuje przywitanie gościa z szefem. Jeżeli szef chce, by gościa przywitali inni pracownicy (i chce go im przedstawić), prowadzi go do specjalnego pokoju (najczęściej jest to sala konferencyjna), gdzie ci pracownicy oczekują. Innych gości można przywitać w holu budynku czy np. przy windzie.
Gościowi instytucji czy przedsiębiorstwa często organizuje się, tak jak gościowi prywatnemu, całodzienny program, który obejmuje nie tylko sprawy służbowe, ale również posiłki i rozrywkę. Najczęściej w takich przypadkach gościem zajmuje się specjalnie wydelegowany opiekun, który mu cały czas towarzyszy. Etykieta biznesu określa dokładnie nawet ubiór takiego opiekuna na wszystkie możliwe okazje. Jeżeli np. opiekunem jest kobieta, a program zorganizowany dla gościa obejmuje przejażdżkę statkiem, podręczniki etykiety biznesu podpowiadają założenie tzw. kreacji romantycznej (są to kreacje charakteryzujące się lekkością, zwiewne, powłóczyste bardzo często w stylu lub klimacie drugiej połowy XIX czy początków XX wieku).

www.savoir-vivre.com.pl

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata

[ TEMATY ]

uroczystość Chrystusa Króla

TD

Wizerunek Chrystusa Króla w kościele na Baranówku, ołtarz główny, mozaika

Wizerunek Chrystusa Króla w kościele na Baranówku, ołtarz główny, mozaika

Zasiadającego na tronie Pantokratora a zarazem ukoronowanego cierniem i bezsilnego Zbawiciela katolicy wspominają na koniec roku kościelnego, który symbolicznie oznacza też koniec czasu i nastanie wieczności. Chrystusa Króla Wszechświata Kościół katolicki czci w ostatnią niedzielę roku liturgicznego.

Uroczystość tę wprowadził papież Pius XI w roku 1925 na zakończenie Roku Świętego: przypadła ona wówczas na 11 grudnia. Po ostatniej reformie liturgicznej w 1969 r. uroczystość została przeniesiona na ostatnią niedzielę przed Adwentem. Mimo, że jest to święto tak młode, jego treść była przeżywana w Kościele od początku jego istnienia. Wskazuje na to wiele fragmentów Ewangelii oraz starożytnych pism chrześcijańskich. Geneza kultu Chrystusa jako Króla sięga natomiast już Starego Testamentu, zapowiadającego przyjście Mesjasza, króla, potomka Dawida.
CZYTAJ DALEJ

Niech nadzieja życia wiecznego towarzyszy mi każdego dnia

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

James Tissot/pl.wikipedia.org

Rozważania do Ewangelii Łk 20, 27-40.

Sobota, 23 listopada. Dzień powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę albo wspomnienie św. Klemensa I, papieża i męczennika albo wspomnienie św. Kolumbana, opata
CZYTAJ DALEJ

Stany swingujące

2024-11-23 18:30

[ TEMATY ]

felieton (Łódź)

Karol Porwich/Niedziela

Amerykanie już wybrali, teraz będą – po nowemu – budować swoje państwo. A u nas po staremu: swingujemy. Trzy tygodnie temu dziennikarz Piotr Gabryel, na łamach portalu „Do Rzeczy”, zapytał bez ogródek: „Kto i w jaki sposób dokona V. rozbioru Polski?” Przyznacie Państwo, że pytanie jest frapujące i odważne. Pozostaje kwestia: kiedy ma się to stać? Za ile lat, miesięcy, tygodni…? „Czy to może już?” – jak śpiący rycerze w tatrzańskiej jaskini dopytywali kowala Faklę, kiedy przyszedł podkuć im konie. Legenda, stworzona w czasach zaborów, krzepiła Polaków myślą, że rycerze obudzą się, gdy ojczyzna będzie w potrzebie. Jednak nie przebudzili się ani w dniach wybuchu powstań narodowych, ani później: latem 1920 r., we wrześniu 1939 r., ani w czasie Powstania Warszawskiego. W 1920 r. przyszła nam na ratunek Najświętsza Panienka. Zaś rycerze pozostali już na zawsze legendą: piękną, melancholijną i rozczarowującą.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję