Reklama

Wiara

5 czerwca

#LudzkieSerceBoga: Serce Jezusa godne chwały poza nabożeństwem

Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze… Znów natykamy się na „oczywistą oczywistość”, że Jezusowi należy się wszelka chwała. Nikogo z nas nie trzeba do tego przekonywać. Warto jednak i w przypadku tego wezwania „pozmagać się” z tym, co wydaje nam się tak oczywiste, że niemal banalne.

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Serce Jezusa, wszelkiej chwały najgodniejsze… Znów natykamy się na „oczywistą oczywistość”, że Jezusowi należy się wszelka chwała. Nikogo z nas nie trzeba do tego przekonywać. Warto jednak i w przypadku tego wezwania „pozmagać się” z tym, co wydaje nam się tak oczywiste, że niemal banalne.

Skupienie na Sercu Jezusa jest w rzeczywistości skupieniem na Jego człowieczeństwie. Pięknie ujęła to św. Teresa Wielka, pisząc, że „jest wolą Boga, abyśmy jeśli chcemy podobać się Bogu i otrzymywać odeń wielkie łaski, otrzymywali je za pośrednictwem Najświętszego Człowieczeństwa Chrystusa, w którym nieskończony Bóg, jak sam powiada, znajduje upodobanie”. Pozostając wiernymi temu „kluczowi”, przyjrzyjmy się chwale, jaką Jezus odbiera w swoim człowieczeństwie. Na kartach Ewangelii widzimy jak wielokrotnie otrzymuje i przyjmuje On wyrazy czci i szacunku. Nie zabiega o nie, a w niektórych sytuacjach wydaje się wręcz ich unikać. Jednocześnie jednak – a z biegiem wydarzeń coraz częściej i dotkliwiej – doświadcza odmowy uznania lub wręcz zaprzeczenia swojej godności.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Można by przywołać wiele przykładów sytuacji jednego i drugiego rodzaju. Zwróćmy jednak uwagę na jedną tylko, ale za to znamienną w interesującym nas kontekście, ewangeliczną scenę. Ma ona miejsce podczas obiadu, na który Jezus został zaproszony przez pewnego faryzeusza. W pewnym momencie do domu wchodzi kobieta powszechnie znana jako grzesznica. Klęka u nóg Jezusa, obmywa je własnymi łzami, wyciera włosami, całuje i namaszcza olejkiem. Gdy gospodarz gorszy się, że Jezus na to wszystko pozwala, On odpowiada mu przykładem o dłużnikach, którym darowano diametralnie różne sumy, a potem wprost czyni mu wyrzut: „Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi” (Łk 7,44-46). Jezus, który wielokrotnie unika składanych Mu wyrazów czci i uwielbienia, tutaj sam zwraca uwagę swojemu gospodarzowi na jawne uchybienie podstawowym zasadom grzeczności i gościnności, właściwym kulturze, w której obaj funkcjonują. Właściwie nigdzie indziej w Ewangelii Jezus nie „domaga się” tak bardzo wprost oznak szacunku, jak w tym jednym miejscu. Nie chodzi jednak o jakąś nadzwyczajną cześć, ale o to, co jeden człowiek winien jest drugiemu w ramach bazowych zasad kształtujących życie społeczne. Jezus czyni swojemu gospodarzowi wyrzut nie dlatego, że ten nie rozpoznał i nie uczcił w nim mesjasza, proroka, nauczyciela; ale dlatego, że nie uszanował go po prostu jako swojego gościa, zwykłego człowieka.

Reklama

Wstańmy więc z kolan, wyjdźmy z kościoła, w którym śpiewamy czerwcową litanię i przyjrzyjmy się naszym codziennym wzajemnym relacjom. To ich przecież dotyczy Jezusowe zapewnienie, że „cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Jakie przełożenie na nasze odniesienie do bliźnich w najprostszych powszednich sytuacjach (i do samych siebie) ma owo regularnie wyśpiewywane przez nas stwierdzenie, że Serce (człowieczeństwo) Jezusa jest „wszelkiej chwały najgodniejsze”?

Doprawdy nie idzie jedynie o kindersztubę i savoir-vivre, ale – jak widać – o samą Ewangelię. Może dziś warto postarać się (a nie kosztuje to przecież nie wiadomo jakiego wysiłku), by wydarzyła się ona choćby w jednym geście, spojrzeniu, skinieniu; w jednym „proszę”, „dziękuję” lub „przepraszam”, które już dawno powinno zostać komuś powiedziane?

Podziel się cytatem

Reklama

Dzięki współpracy z Katolicką Rozgłośnią Radiową FIAT w Częstochowie rozważania są dostępne w wersji dźwiękowej.


Promuj akcję na swojej stronie internetowej

Wklej kod na swojej stronie internetowej (750px x 200px)

#LudzkieSerceBoga
<a href="https://www.niedziela.pl/ludzkieserceboga"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-ludzkieserceboga-750x200.jpg" alt="niedziela.pl - #LudzkieSerceBoga" /></a>

Wklej kod na swojej stronie internetowej (300px x 300px)

#LudzkieSerceBoga
<a href="https://www.niedziela.pl/ludzkieserceboga"><img src="https://www.niedziela.pl/download/banerludzkieserceboga-300x300.jpg" alt="niedziela.pl - #LudzkieSerceBoga" /></a>

Jeżeli potrzebujesz banera o innym rozmiarze lub umieściłeś baner, napisz do nas: internet@niedziela.pl

2023-06-04 21:00

Ocena: +60 -4

Reklama

Wybrane dla Ciebie

#LudzkieSerceBoga: Toast za sumienie

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Adobe Stock

Poprzednie rozważanie uzmysłowiło nam, że właściwą miarą i celem sprawiedliwości jest miłość. To stwierdzenie doprowadziło nas jednak do pytania: Skąd wiedzieć, że rzeczywiście kocham? Jak rozeznać, czy kocham właściwie? Odpowiedź spodziewamy się odnaleźć w kolejnym wezwaniu z czerwcowej litanii: Serce Jezusa, dobroci i miłości pełne…

Tak jak wczoraj odkrywaliśmy, że ostatecznym punktem odniesienia dla sprawiedliwości jest miłość, tak dziś rozpoznajemy nierozerwalny i kluczowy związek miłości z dobrocią. Uwaga: chodzi o dobroć, nie o dobrotliwość. Nie o altruizm, nie o tak zwany „dobry charakter”, nie o przyjemny sposób bycia. Idzie o dobroć, rozumianą jako fundamentalne ukierunkowanie woli na dobro. O dobroć stanowiącą nie tyle cechę charakteru, ile świadomie przyjętą, konsekwentnie utrzymywaną i stale rozwijaną dyscyplinę myślenia i działania. Nemo est casu bonus – Nikt nie jest dobry przypadkiem, mawiali starożytni. I mieli rację.

CZYTAJ DALEJ

Wniebowstąpienie Pańskie

Niedziela podlaska 21/2001

[ TEMATY ]

wniebowstąpienie

Monika Książek

Czterdzieści dni po Niedzieli Zmartwychwstania Chrystusa Kościół katolicki świętuje uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Jest to pamiątka triumfalnego powrotu Pana Jezusa do nieba, skąd przyszedł na ziemię dla naszego zbawienia przyjmując naturę ludzką.

Św. Łukasz pozostawił w Dziejach Apostolskich następującą relację o tym wydarzeniu: "Po tych słowach [Pan Jezus] uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ´Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba´. Wtedy wrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną, która leży blisko Jerozolimy, w odległości drogi szabatowej" (Dz 1, 9-12). Na podstawie tego fragmentu wiemy dokładnie, że miejscem Wniebowstąpienia Chrystusa była Góra Oliwna. Właśnie na tej samej górze rozpoczęła się wcześniej męka Pana Jezusa. Wtedy Chrystus cierpiał i przygotowywał się do śmierci na krzyżu, teraz okazał swoją chwałę jako Bóg. Na miejscu Wniebowstąpienia w 378 r. wybudowano kościół z otwartym dachem, aby upamiętnić unoszenie się Chrystusa do nieba. W 1530 r. kościół ten został zamieniony na meczet muzułmański i taki stan utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Mahometanie jednak pozwalają katolikom w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego na odprawienie tam Mszy św.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś na 40-lecie parafii na Wiskitnie: ten kościół jest po to, by tu powstała wspólnota!

2024-05-13 15:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

ks. Paweł Kłys

- Wybudowaliście piękny kościół. Bardzo piękny. Ale ten kościół jest po to, by tu powstała wspólnota. Jak nie powstanie wspólnota, to będzie muzeum? Dlaczego każdy ma się w tej wspólnocie zaangażować? Dlaczego każdy? Odpowiedź daje św. Paweł – bo każdy jest obdarowany łaską, przez Boga - mówił kard. Ryś.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję