Główne obchody jubileuszu 30-lecia istnienia parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu odbyły się w dniu uroczystości patronalnej 20 listopada ub.r. Przewodniczył im metropolita przemyski abp Józef Michalik. W swoim kazaniu przestrzegał on przed ideą upolityczniania intronizacji Chrystusa na króla Polski. - Nie możemy zrzucać na Chrystusa, żeby rozwiązywał nasze sprawy. Królestwo Boże w was jest - mówił Pan Jezus. Kto widzi biednego, głodnego ten poszerza to królestwo - powiedział abp Michalik. Stwierdził, że Jezus oczekuje współpracy z Nim i nakazuje kochać nieprzyjaciół. - Chrystus przyszedł na świat, żeby dać królestwo prawdzie. On chce żebyśmy zrozumieli, że do nas należy zaprowadzenie Królestwa Chrystusowego w naszych sercach. Będzie Chrystus panował w Polsce, Francji, Niemczech, Rosji, jeśli serca ludzkie się otworzą, jeśli zobaczą głodnego i w imię Chrystusa dadzą mu kawałek chleb - podkreślił Metropolita Przemyski.
Pasterz Kościoła przemyskiego zaznaczył również, że największym zagrożeniem nie są ataki z zewnątrz na Kościół, ale podział wewnętrzny. - Królestwa Chrystusowego nie przekreślą ludzie z zewnątrz. Przekreślać je będzie podział w Kościele, osłabiać je będzie brak żywej wiary, brak uczynków miłości do drugiego człowieka, do świata - podkreślał abp Michalik.
Abp Michalik wyraził zadowolenie, że w laickich mediach i środowiskach biznesu jest wielu ludzi uczciwych, którzy „często są zahukani i nie mają odwagi ujawnić swojej uczciwości i prawości myślenia, ale jest ich coraz więcej”.
Początek parafii Chrystusa Króla w Jarosławiu dało zdarzenie z nocy z 14 na 15 sierpnia 1981 r. Wówczas rozpoczęły się prace nad postawieniem pierwszej kaplicy. Zakończono je po południu. Jeszcze tego samego dnia bp Stanisław Jakiel z Przemyśla dokonał poświęcenia tymczasowej kaplicy Chrystusowi Królowi i odprawił pierwszą Mszę św. Od razu też rozpoczęto starania o budowę świątyni murowanej. Została ona wybudowana w ciągu trzech miesięcy, a poświęcenia dokonał 4 grudnia 1981 r. ordynariusz przemyski bp Ignacy Tokarczuk. Wraz z nowym rokiem erygowana została parafia pw. Chrystusa Króla, a pierwszym proboszczem został ks. Antoni Ślusarczyk. On też rozpoczął starania o budowę nowego, większego kościoła. Po jego śmierci w 1992 r. proboszczem został ks. Andrzej Surowiec. Konsekracja nowej świątyni miała miejsce 12 lat temu - 20 listopada 1999 r. Kościół stał się jednym z najciekawszych obiektów współczesnej architektury sakralnej w Polsce.
Obecnie przy parafii funkcjonuje swoiste centrum kulturalno-sportowe, na które składa się m.in. świetlica, kluby sportowe, sale: komputerowa i sportowa, biblioteka i Katolickie Centrum Kultury. Przy parafii działa 30 wspólnot religijnych. Funkcję proboszcza sprawuje ks. Andrzej Surowiec, który w 2000 r. znalazł się w gronie finalistów konkursu „Proboszcz roku” organizowanego przez Katolicką Agencję Informacyjną. Parafia realizuje nowoczesną wizję duszpasterstwa łączącą inicjatywy religijne z działalnością kulturalną, sportową i charytatywną.
Od 4 września ub.r. w kościele na stałe znajdują się relikwie bł. Jana Pawła II - fragment sutanny Papieża z kroplą krwi ofiarowane od kard. Stanisława Dziwisza oraz piuska podarowana przez abp. Mieczysława Mokrzyckiego. Metropolita Lwowski przewodniczył tego dnia uroczystości ich instalacji w specjalnym relikwiarzu w kaplicy Miłosierdzia Bożego.
W homilii w dniu instalacji relikwii podkreślał on rozmodlenie Papieża. - Kontakt z nim zbliżał do Pana Boga. Człowiek zostawał niejako wciągnięty w tajemnicę obecności Bożej. Wiele razy spotykałem ludzi, którzy podkreślali, że od niego promieniowało światło. Wszystko to płynęło z głębi jego zjednoczenia z Bogiem przez modlitwę. Nie dzielił swojego czasu na zajęcia i modlitwę. On się tym wszystkim modlił. Po prostu jego życie było modlitwą - mówił abp Mokrzycki. Zauważył, że nawet przejeżdżając wśród pielgrzymów i pozdrawiając ich, również się modlił.
Były sekretarz papieski zaznaczył, że szczególnie bliski sercu Jana Pawła II był kult Matki Bożej i pielgrzymowanie do sanktuariów maryjnych. - Na zakończenie każdego dnia szedł do kaplicy i śpiewał Apel Jasnogórski. Potem szedł do swojej sypialni i przy wygaszonym świetle krótko się modlił, a potem błogosławił Rzym, Włochy i cały świat. Każdego dnia pamiętał o nas wszystkich. Stąd również jego nauczanie o obronie życia, o prawie do pracy, wolności, godności.
Eucharystię poprzedziło świadectwo mężczyzny uzdrowionego w 2007 r. za sprawą piuski i modlitwy do Jana Pawła II. Wygłosiła je jego żona. Po kilku miesiącach po chorobie nie było śladu.