Już od 125 lat strażacy z Majdanu Królewskiego zapisują kroniki swojej niełatwej działalności, w której stawianie oporu żywiołom, zagrażającym człowiekowi, to ich chleb powszedni. Tutejsze archiwa jednostki Ochotniczej Straży pożarnej podają, że „Ochotnicza Straż Pożarna w Majdanie Królewskim została założona 1886 r. Pierwsze zebranie zorganizował Aleksander Kobylański - urzędnik w Wydziale Powiatowym i naczelnik straży kolbuszowskiej 19 sierpnia 1886 r. Do straży przystąpiło 24 ochotników. Prezesem Towarzystwa obrano Czesława Kozłowieckiego, wiceprezesem Karola Dankera, naczelnikiem Władysława Wurma, zastępcą Wojciecha Bobaka. W związku z utworzeniem straży w Majdanie, z dobrowolnych składek miejscowych członków wspierających, datków Wydziału Powiatowego i gminy zakupiono odpowiedni sprzęt(...) oraz pełen ekwipunek dla 20 członków czynnych. Oprócz tego straż otrzymała na zakup rekwizytów ogniowych zapomogę z Towarzystwa asekuracyjnego w Krakowie w wysokości 50 zł/r. oraz z prywatnej szkatuły cesarza 100 zł/r. Według posiadanych informacji i dokumentów źródłowych założycielami między innymi byli Burkiewicz Michał, Wierzbicki Władysław, Bystryk Michał, Gurdak Jakub, Chan Józef, Wytrych Stanisław, Wydro Andrzej, Mendocha Mikołaj, Lubas Franciszek, Magda Ludwik, Mach Tomasz”.
Pamięć o początkach istnienia OSP zogniskowała się podczas sobotniego spotkania 4 czerwca. Najpierw na rynku, gdzie ustawiły się sztandarowe poczty jednostek z gminy Majdan Królewski i powiatu kolbuszowskiego, a potem w kościele św. Bartłomieja, gdzie powitał ich ks. prał. Władysław Włodarczyk, proboszcz miejscowy. Wyrażając radość jubileuszowego spotkania, podziękował strażakom za ich zaangażowaną postawę podczas ostatniej powodzi w Sandomierzu i okolicach, oraz przy wszelkich innych wydarzeniach grożących ludziom. Przypomniał także ich ofiarną postawę przy wszystkich parafialnych wydarzeniach. Ksiądz Proboszcz powitał też dawnego wikariusza z Majdanu, a obecnie kapelana wojewódzkiego Straży Pożarnej - ks. Jana Krynickiego, który wraz ks. kan. Mieczysławem Marszałkiem - dekanalnym i gminnym kapelanem strażaków - sprawował dziękczynną Eucharystię. Wzięli w niej udział, obok przybyłych miejscowych parafian i gości, przedstawiciele władz samorządowych i parlamentarnych.
Po zakończonej uroczystej Mszy św. dalsze jubileuszowe obchody miały miejsce na rynku i w sali miejscowego Domu Kultury, gdzie majdańscy strażacy otrzymali zasłużone odznaczenia i szarże.
W chwili założenia Staży Ogniowej, strażacy dbali o bezpieczeństwo w 9 wsiach. Miejscowa OSP przetrała do II wojny światowej. Ważnym wydarzeniem w ich działalności było wprowadzenie zmotoryzowanego sprzętu gaśniczego w 1936 r. Wtedy to, ze środków własnych i pomocy hrabiów Marii i Adama Kozłowieckich, została zakupiona pompa Leopolia wyprodukowana we Lwowie. Do celów gaśniczych używano pojazdów konnych. W 1936 r. strażacy ze swoich składek i przy poparciu finansowym hrabiego Kozłowieckiego ufundowali sztandar, który jest w posiadaniu jednostki do dziś. W okresie okupacji (1940-42) cały strażacki sprzęt został w sposób nielegalny wraz z motopompą przewieziony do Sokołowa Małopolskiego. W ten sposób ocalono go przed zniszczeniem przez okupanta. Również część dokumentacji została wtedy spalona.
Na uwagę zasługuje fakt, że ówcześni strażacy mieli bardzo dużo pracy w likwidacji pożarów głównie w lasach państwowych i hrabiowskich, w gospodarstwach rolnych. Uczestniczyli również w gaszeniu masowym w roku 1935 w Kolbuszowej-Zarębkach-Cmolasie.
Jednym z pierwszych naczelników jednostki był dh Andrzej Wydro, a jego pomocnikiem dh Franciszek Lubas, następnie funkcję naczelnika OSP, do wybuchu II wojny światowej, kolejno pełnili druhowie: Mieczysław Szulc, Andrzej Rębisz, Józef Jabłoński, Stanisław Mytych a po wyzwoleniu Adam Szwakob.
Dodać należy, że majdańscy strażacy dzielnie zachowywali się w czasie okupacji hitlerowskiej. Przejawiało się to w sprzyjaniu organizacji konspiracyjnych, przez ostrzeganie o zamiarze dokonywania przez okupanta rewizji domowych. Często były przypadki informowania ludności o planowanych przez Niemców łapanek, celem wywiezienia na przymusowe roboty do III Rzeszy. Wielu strażaków działało także w szeregach podziemnych organizacji zbrojnych, narażając się na konsekwencje ze strony okupanta.
Od 1915 r. siedzibą Straży Pożarnej było pomieszczenie przy budynku gminy jako remiza strażacka, a w 1947 r. wybudowano barak, gdzie trzymano sprzęt przeciwpożarowy. Od 1959 r. strażacy mają swoje miejsce przy Wiejskim Domu Kultury, a teren ćwiczeń znajduje się na placu targowym. Od 1997 r. jednostka jest włączona w struktury Krajowego Systemu Ratowniczo Gaśniczego.