Pośród gości i przyjaciół Dostojnego Jubilata, w dziękczynnej Mszy św. uczestniczyli m.in. prezydent miasta Krzysztof Chojniak i przewodniczący Rady Miejskiej Marian Błaszczyński. Metropolita Łódzki w kazaniu porównał życie kapłańskie ks. Pecolta do wzoru, jaki zostawił nam Jan Paweł II; podobnie przeżywał On swoje kapłaństwo, podobnie widział Kościół i swoje w nim zadanie. Pomimo wielu propozycji, pozostał w Piotrkowie, gdyż pokochał to miasto. W swoim kapłańskim życiu realizował słowa św. Pawła „Teraz już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Gal 2,20). Na pamiątkę 70-lecia święceń kapłańskich odsłonięta została pamiątkowa tablica, ufundowana przez uczennice Księdza Prałata i wiernych.
Ks. prał. Tadeusz Pecolt urodził się 11 marca 1910 r. w Łodzi. W wieku 22 lat wstąpił do Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 21 sierpnia 1937 r. z rąk bp. Włodzimierza Jasińskiego. Podczas okupacji został aresztowany, po ucieczce z łódzkiego gestapo ukrywał się na Podlasiu i w Starej Wsi, gdzie uczył w zakonnej szkole. Do Piotrkowa Trybunalskiego przybył w 1947 r. z Sulejowa, gdzie przez 2 lata pełnił funkcję wikariusza i prefekta. W 1948 r. został mianowany rektorem kościoła Panien Dominikanek. Był również kapelanem w piotrkowskich szpitalach. W 1955 r. otrzymał tytuł magistra teologii na KUL. Przez ponad pięćdziesiąt lat był wychowawcą kilku pokoleń młodzieży piotrkowskiej jako prefekt w Gimnazjum Żeńskim i III Liceum Ogólnokształcącym. We wspomnieniach dawnych wychowanków Ksiądz Prałat jawi się jako niezwykły pedagog. Ujmował młodzież swoją życzliwością, skromnością, głosił wspaniałe, zapadające w serce kazania. Dawał świadectwo głębokiej wiary. Mówił przede wszystkim o miłości do ludzi. Jego mieszkanie było otwarte dla młodych, potrafił być z nimi na boisku i w zabawie.
Co roku spotyka się ze swoimi byłymi uczennicami. Przybywają nawet maturzystki z 1948 r. Starsze już dziś panie zjeżdżają z całej Polski, aby wspólnie z Księdzem Prałatem wspominać dawne szkolne czasy. Ksiądz Prałat nigdy nie przywiązywał wagi do rzeczy materialnych. Zazwyczaj chodził w jednym czarnym swetrze i jednej sutannie. Widać było jego oddanie dla Chrystusa, od którego czerpał siłę do życia. Jego praca kapłańska i działalność społeczna była nacechowana poświęceniem na rzecz miasta i jego mieszkańców. Ks. prał. Tadeusz Pecolt otrzymał Złotą Wieżę Trybunalską, doroczną nagrodę dla najwybitniejszych piotrkowian. Rada Miejska przyznała mu również, w 1995 r., tytuł Honorowego Obywatela Miasta Piotrkowa. Wybrano go także Piotrkowianinem XX Wieku, a za swoją długoletnią pracę nauczycielską otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Natomiast wojewoda piotrkowski przyznał mu w 1995 r. medal „Za szczególne osiągnięcia na rzecz rozwoju województwa piotrkowskiego”. 9 czerwca 1956 r. ks. Tadeusz Pecolt został odznaczony przez władze kościelne rokietą i mantoletem, a 4 marca 1994 r. otrzymał tytuł kapelana Jego Świątobliwości Jana Pawła II. Grzegorz Królikiewicz zrealizował film zatytułowany „Bardziej niż siebie samego”, w którym Dostojny Jubilat opowiada o swoim niezwykłym i ofiarnym życiu. Jest w nim zawarty także fakt uratowania przez ks. Pecolta życia dziewięciu dziewczynkom żydowskim w czasie okupacji. Otrzymał za to medal „Sprawiedliwy wśród narodów świata”, a w ogrodzie Instytutu Yad Vashem w Jerozolimie na jego cześć posadzono trzy drzewa i położono tablicę upamiętniającą bohaterski czyn. Ks. prał. Tadeusz Pecolt należy bez wątpienia do wąskiego grona najwybitniejszych postaci we współczesnych dziejach Trybunalskiego Grodu.