Rok 2007 dla parafii św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu jest wyjątkowy. 100 lat temu - 15 maja 1907 r. został poświęcony kościół, który wtedy służył naszym braciom ewangelikom. Po wojnie, w 1958 r. świątynia została przekazana katolikom, a 35 lat temu - w 1972 r. erygowano parafię pw. św. Jana Chrzciciela. W związku z tymi rocznicami nasza wspólnota parafialna rozpoczęła obchody jubileuszowe, które będą trwać przez cały rok.

Dnia 23 kwietnia 2007 r., w rocznicę powstania parafii, wizytę złożył ks. inf. Władysław Bochnak, który udzielił młodzieży gimnazjalnej sakramentu bierzmowania. W niedzielę 13 maja 2007 r. przeżywaliśmy uroczystość ukoronowania obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, której dokonał biskup Tadeusz Rybak. Msza św. została poprzedzona krótkim przypomnieniem dziejów dzielnicy Ujazd w Zgorzelcu i kościoła pw. św. Jana Chrzciciela. Eucharystię uświetnił śpiew chóru z parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Wałbrzychu, pod dyrekcją Małgorzaty Wiłkomirskiej. Dla upamiętnienia tego dnia zostały wybite okolicznościowe medale. Wykonano je według projektu parafianina Jana Cynka. Pierwszy egzemplarz otrzymał Dostojny Celebrans. W godzinach popołudniowych podczas koncertu mogliśmy raz jeszcze podziwiać artyzm wałbrzyskich chórzystów.

Historia naszego Kościoła nierozerwalnie związana jest z obecną dzielnicą, a dawniej miejscowością - Ujazd - Mojs. Pierwsza wzmianka o wsi Mojs, położonej na Górnych Łużycach, pochodzi z 1362 r. Do 1526 r. Górne Łużyce należały do Czech, potem przejęła je Austria. W 1635 przeszły w ręce Saksonii, a od 1815 r. stały się własnością Prus. W podręczniku historii powszechnej możemy przeczytać wzmiankę o bitwie stoczonej na Ujeździe, we wrześniu 1757 r. podczas wojny 7-letniej. Na pamiątkę tego wydarzenia został ustawiony pamiątkowy głaz. Kroniki podają, że w 1825 r. Ujazd nadal był małą wsią. Było tu 81 domów, 2 majątki i szkoła ewangelicka. Zasadnicza zmiana w dziejach Mojsu nastąpiła po 1847 r., wtedy bowiem dotarła tu linia kolejowa łącząca wieś z Legnicą, potem z Jelenią Górą i Frydlandem. Ujazd stał się węzłem kolejowym. W 2. połowie XIX w. Mojs zaczął się gwałtownie rozwijać. Pięciokrotnie zwiększyła się liczba mieszkańców. To właśnie wtedy, w związku z tymi przemianami, ówcześni mieszkańcy Ujazdu dostrzegli potrzebę wybudowania świątyni. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 25 listopada 1894 r. Przewodniczył mu superintendent Schultze. Ciekawostką jest fakt, że owe nabożeństwa odbywały się w sali w gospodzie Stadt Brunn. 10 lipca 1898 r. wiernymi na Mojsie zaczął się opiekować wikary Bischoff, którego troska o dusze parafian ożywiła religijne życie ewangelickich wiernych. Zaowocowało to zawiązaniem się stowarzyszenie na rzecz budowy kościoła. 17 lutego 1899 r. mieszkająca na Mojsie Davida von Berge przekazała gminnej radzie parafialnej 10 tys. marek na budowę kościoła, a Julius Arnade - właściciel fabryki oddał na cele budowy kawałek pola na Dolnym Mojsie. 24 listopada 1905 r. odbyła się uroczystość położenia kamienia węgielnego, a prawie rok później - 26 września 1906 r. uroczyście poświęcono dzwony. Obu uroczystościom przewodniczył pastor Schmidt. Momentem kulminacyjnym było poświęcenie kościoła 15 maja 1907 r.
W 1929 r. Mojs został włączony administracyjnie do miasta i otrzymał nazwę Görlitz-Moys. Później przyszły lata wojennej zawieruchy. W 1945 r. Ujazd stał się częścią polskiego Zgorzelca, ale co z naszą świątynią działo się do 1958 r. tego nie wiemy. Pierwsza informacja o powojennych losach kościoła pochodzi z kwietnia 1958 r., kiedy to trwały rozmowy między Kurią Arcybiskupią we Wrocławiu, władzami wojewódzkimi a Senioratem Kościoła Ewangelickiego na temat przekazania kościoła ewangelickiego w Zgorzelcu na potrzeby katolików. Rozmowy te zakończyły się pomyślnie w grudniu 1958 r. i budynek naszego kościoła stał się własnością parafii św. Bonifacego w Zgorzelcu. Nadmieńmy, że wówczas była to jedyna zgorzelecka parafia. Od 1961 r. regularnie, co niedzielę, o godz. 13 odbywała się Msza św., którą odprawiali księża z kościoła św. Bonifacego. Proboszcz jedynej wtedy zgorzeleckiej parafii, ks. Jan Szyszka, był pierwszym, który patronował naszej świątyni i zabiegał o jej remonty. Od lipca 1962 r. w tej roli zastąpił go ks. Jan Kozak. 30 lipca 1965 r. do parafii św. Bonifacego został skierowany ks. Stanisław Pasyk, któremu władze kościelne wyraźnie poleciły całkowitą obsługę wiernych na Ujeździe. W 1965 r. po raz pierwszy obchodzono uroczystość I Komunii św. Wtedy też podjęto wiele prac remontowych. Od sierpnia 1966 r. do pomocy ks. Pasykowi skierowano ks. Stanisława Śliwiaka, który pracował tu do lipca 1967 r. Pierwszym dokumentem mówiącym nieco o naszej wspólnocie był kwestionariusz sumarycznego badania życia religijnego, sporządzony w lutym 1967 r. 12 kwietnia 1972 r. został wydany dekret erygujący rzymskokatolicką parafię pw. św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu Ujeździe. Dokument ten podpisał abp Bolesław Kominek. Do lipca 1972 r. parafią zarządzał ks. Stanisław Pasyk, którego zastąpił ks. Michał Czajkowski. W latach następnych proboszczami byli: ks. Zdzisław Seremak, ks. Marian Boczek, ks. Witold Sidor-Pidorski, ks. Stanisław Kawzowicz, ks. Marian Oleksy. Zmieniali się proboszczowie, zmieniało się oblicze naszej parafii. W latach 80. parafia bardzo się rozbudowała. W 1991 r. liczbę wiernych ustalono na 10 tys. osób. W większości byli to ludzie młodzi. Dzisiaj Ujazd - Mojs, to dzielnica Zgorzelca. Dużo tu zieleni, domów jednorodzinnych. Jesteśmy trochę na uboczu wydarzeń, które się toczą w centrum miasta. Jednak, tak jak przed stu laty, tak i teraz najważniejszym miejscem jest kościół, w którym przeżywamy ważne momenty naszego życia.