Reklama

Rodzina

Lekcja czułości. O budowaniu relacji - już 14.02. wyjątkowe spotkanie

Wydawnictwo Bratni Zew zaprasza na spotkanie "Lekcja czułości. O budowaniu relacji", które odbędzie się 14 lutego 2020 o godzinie 17.30 w Auli bł. Jakuba Strzemię (Kraków, ul. Franciszkańska 4).

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Spotkanie połączone jest z podwójną premierą książek „Pochwała kłótni małżeńskiej” oraz „Przytul mnie. Terapia poprzez czułość” autorstwa Carlo Rocchetty, które ukażą się pod patronetem "Niedzieli"

Gośćmi spotkania będą:

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Aleksadra Tołpa - pedagog, psychoterapeuta

Natalia i Krzysztof Szkaradkowie - małżeństwo, rodzice 6 dzieci

Po spotkaniu (godzina 19.00) organizatorzy zapraszają – razem z Tygodniem Małżeństwa w Krakowie – do Bazyliki św. Franciszka na Mszę Świętą w intencji małżeństw.

Wstęp na spotkanie wolny.

Więcej informacji o w/w książkach:

Pochwała kłótni małżeńskiej. O przebaczającej czułości - Książka Carla Rocchetty to swoisty przewodnik dla małżonków pozwalający spojrzeć na konfliktowość małżeńską w zupełnie nowym świetle.

Autor, opierając się na swoim wieloletnim doświadczeniu w duszpasterstwie rodzin oraz badaniach socjologicznych, ukazuje konkretną drogę do tego, by kłótnia małżeńska mogła stać się konstruktywnym dialogiem, prowadzącym do autentycznego wyrażania swoich emocji i nieustannej odnowy życia małżeńskiego w duchu przebaczenia i czułości, na wzór przebaczającej czułości Boga.

„Kłótnia uczy pokory uczenia się i stanowi znak relacyjności, która chce stać się bardziej autentyczna i solidna: jest znakiem sytuacji cierpienia, które domaga się troski, uzdrowienia i rozwiązania”.

fragment

Pary często pytają nas: „Czy można się kłócić?”. Zwykle odpowiadamy, że nie tyle można, co wręcz trzeba, ale… z głową na karku i sercem na dłoni. Jesteśmy przekonani, że lektura książki pomoże wielu małżeństwom rozwinąć się w tej wymagającej sztuce codzienności.

Monika i Marcin Gomułkowie, Początek Wieczności

Zdecydowanie jest to jedna z lepszych pozycji książkowych na polskim rynku o kłótni małżeńskiej, a nawet więcej – o tym jak tworzyć czuły dom, oparty o dobre, głębokie relacje. Nas ta książka urzekła. Z serca polecamy!

Reklama

Marlena i Łukasz Paliwodowie, www.MamySie.pl

Książka nie tylko dla małżonków, ale dla wszystkich dążących do stworzenia zdrowej relacji. Każdy znajdzie w niej receptę, jak przemienić rzucanie talerzami w środek budujący wzajemną miłość. Celem jest osiągnięcie małżeńskiego pokoju poprzez praktykowanie czułości (i nie chodzi tu o tanią ckliwość!).

Marta i Mateusz Rezlerowie, www.trojcadopary.pl

Przytul mnie. Terapia poprzez czułość - Przytulenie. Sprawia, że czujemy się kochani, działa terapeutycznie. Jest dostępnym dla każdego, prostym gestem o nadzwyczajnej sile wyrazu.

Nie brakuje kultur i ludów, u których przytulenie stanowi podstawową formę spotkania, dzięki któremu poznajemy się i wchodzimy w relacje z innymi. Wydaje się, że w świecie zachodnim przytulenie nie jest jednak szczególnie doceniane. We współczesnym społeczeństwie mamy do czynienia z tak licznymi formami komunikacji wirtualnej, że możemy zapomnieć o bliskości, wyalienować się i odzwyczaić od kontaktu z żywym człowiekiem. Carlo Rocchetta odkrywa przed czytelnikiem piękno i dobroczynną moc tego gestu, poprzez ukazanie go jako znaku spotkania i zapowiedź nowej kultury: kultury serca i wspólnoty.

Ta książka odkrywa prostotę tego, co zrobić może każdy z nas, by dać więcej miłości i więcej miłości otrzymać.

Marlena i Łukasz Paliwodowie, www.MamySie.pl

Autor daje wskazówki jak stawać się bardziej człowiekiem. Kluczem jest czułość, a najlepszą drogą do jej osiągnięcia przytulanie. To właśnie za pomocą przytulania możemy najpełniej komunikować naszą miłość i uczyć się jak dawać bezinteresowny dar z siebie.

Marta i Mateusz Rezlerowie, www.trojcadopary.pl

2020-02-13 14:32

Ocena: 0 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Włosi znów na ulicach w obronie rodziny

[ TEMATY ]

rodzina

Il Tesoro di Siena / Foter / CC BY-ND

Przewodniczący włoskiego episkopatu poparł oddolną inicjatywę świeckich na rzecz rodziny. W Rzymie odbędzie się bowiem 30 stycznia kolejny Family Day w obronie tej podstawowej komórki społecznej, którą we Włoszech chce się zrównać ze związkami homoseksualnymi. W senacie trwa właśnie debata w tej sprawie. Proponowane ustawodawstwo ma też pozwolić gejom i lesbijkom na adopcję dzieci oraz otworzyć drogę do tzw. macicy do wynajęcia.

Popierając oficjalnie Family Day kard. Angelo Bagnasco stwierdził, że „żadna inna instytucja społeczna nie może być zrównana z małżeństwem”. Podkreślił też, że we Włoszech jest wiele pilniejszych problemów, którymi powinien zająć się rząd. Wymienił m.in. szalejące bezrobocie, brak odpowiedniej polityki prorodzinnej, a także kulejącą służbę zdrowia i niewydolny system opieki społecznej. Przewodniczący włoskiego episkopatu poprosił też założyciela Drogi Neokatechumenalnej o oficjalne wsparcie manifestacji na rzecz rodziny.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

„Prawo i Kościół”

2024-04-25 08:39

[ TEMATY ]

Akademia Katolicka w Warszawie

Archiwum AKW

Konferencja w takim kształcie odbyła się po raz pierwszy. W murach Akademii Katolickiej w Warszawie blisko czterdziestu prelegentów – nie tylko uznanych profesorów, ale także młodych naukowców – prezentowało owoce swoich badań. Wystąpienia dotyczyły zarówno zagadnień z zakresu kanonistyki i teologii, jak i prawa polskiego, międzynarodowego oraz wyznaniowego. To sprawiło, że spotkanie miało niezwykle ciekawy wymiar interdyscyplinarny.

Zadowolenia z obecności na konferencji wielu znakomitych naukowców i uczestników nie krył ks. prof. dr hab. Krzysztof Pawlina, rektor uczelni, który powitał zgromadzonych oraz zaprezentował Akademię Katolicką w Warszawie, organizującą to ambitne przedsięwzięcie naukowe. Ks. dr hab. Tomasz Jakubiak, prof. AKW – wykładowca prawa kanonicznego oraz przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Konferencji – stwierdził na początku spotkania, że obecność tak znamienitych gości, w tym ministra nauki i szkolnictwa wyższego, jest dowodem na to, że Akademia Katolicka, choć ma w nazwie przymiotnik „katolicka”, może wnosić wkład w rozwój różnych dyscyplin naukowych. Podkreślił również, że wydarzenie to pozwala uzmysłowić sobie różnice i podobieństwa w aparacie naukowym prawa kościelnego i państwowego. Zauważył, że jest to istotne, gdyż badacze, wypowiadając się o Kościele, posługują się tymi samymi terminami, czasami mającymi inne znaczenie. To ukazanie odmiennego spojrzenia jest według ks. Jakubiaka bogactwem tego spotkania, pozwoli bowiem na poznawanie i konfrontowanie swoich stanowisk.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję