Papież Franciszek mianował belgijskiego trapistę o. Lode Van Hecke nowym biskupem Gandawy. W latach 1998-2001 kierował on browarem produkującym jedno z najlepszych piw na świecie - Orval.
69-letni mnich otrzyma sakrę biskupią 23 lutego i zastąpi 78-letniego bp. Luca van Looy, poinformowała 27 listopada w Brukseli Konferencja Biskupów Belgii.
Lode Van Hecke będzie pierwszym biskupem trapistą w historii tamtejszego Kościoła. Dotychczas na świecie tylko jeden trapista jest biskupem: emerytowany biskup kongijski 83-letni Eduard Mununu Kasiala, zaś kolejny, 45-letni Norweg Erik Varden, biskup-nominat w Trondheim, przyjmie sakrę w 2020 r.
O. Van Hecke był od 2007 r. opatem belgijskiego klasztoru trapistów w Orval. „Opat znaczy ojciec, a to słowo wskazuje na szczególne doświadczenie”, napisał biskup-nominat 27 listopada w liście do powierzonej mu diecezji Gandawy. Podkreślił, że chodzi o to, by tworzyć życie, chronić go i wspierać. „by dawać szanse rozwoju, budować zaufanie w oparciu o pozytywne doświadczenia i chronić przed ryzykiem”. Zapewnił też, że pragnie wspierać wszelkie pozytywne inicjatywy, słuchać, ale także wiele się od wspólnoty uczyć.
Reklama
Trapiści (od nazwy macierzystego klasztoru w Soligny-la-Trappe) wywodzą się z zakonu cystersów. Mają jedną z najbardziej surowych reguł zakonnych w Kościele katolickim.
- To wyjątkowe, że mnich został mianowany biskupem, a zwłaszcza mnich ze wspólnoty kontemplacyjnej - powiedział ks. Tommy Scholtès, rzecznik konferencji episkopatu Belgii.
8 grudnia br. w Oranie w Algierii beatyfikowano bp. Pierre’a Claverie i towarzyszy – 19 męczenników z Algierii, którzy stracili życie w latach 90-tych. Wśród nich znalazło się 7 trapistów, o których świat usłyszał za sprawą filmu „Ludzie Boga”: o. Christian de Chergé, o. Christophe Lebreton, o. Célestin Ringeard, o. Bruno Lemarchand, br. Paul Favre-Miville, br. Luc Dochier i br. Michel Fleury. Ich losy splotły się z życiem Lidii Bojarzyńskiej – dziewicy konsekrowanej, która wyjechała do Algieru w 1981 r. Począwszy od 1991 r. regularnie jeździła do klasztoru Matki Bożej z Atlasu na tygodniowe rekolekcje i kwartalne dni skupienia, a o. Christian de Chergé – przeor klasztoru w Tibhirine – był jej duchowym opiekunem. Dla chrześcijan stanowiących mniejszość religijną w kraju muzułmańskim odległość ponad 100 km, które dzielą Tibhirine od Algieru, nie miała wielkiego znaczenia. Do klasztoru jeździło się zaczerpnąć duchowego oddechu od życia w stolicy. Z kolei mnisi w każdej potrzebie – czy to zdrowotnej, czy w podróży – korzystali z Domu św. Augustyna. Dziś, ponad 20 lat od tamtych wydarzeń, siedzimy w deszczowe przedpołudnie przy stole zasłanym zdjęciami, listami, zapiskami, notatkami i książkami, i próbujemy odczytać przesłanie, jakim było ich życie i śmierć. – Cieszę się, że mogę o nich opowiadać, bo w ten sposób znowu stają mi się bliscy – podsumowuje pani Lidia, dziś mieszkająca w Łodzi, w rozmowie z Dominiką Szymańską
Dominika Szymańska: – Jak wyglądała codzienność w klasztorze w Tibhirine?
Ewangeliści określili zawód, jaki wykonywał św. Józef, słowem oznaczającym w tamtych czasach rzemieślnika, który był jednocześnie cieślą, stolarzem, bednarzem - zajmował się wszystkimi pracami związanymi
z obróbką drewna: zarówno wykonywaniem domowych sprzętów, jak i pracami ciesielskimi.
Domami mieszkańców Nazaretu były zazwyczaj naturalne lub wykute w zboczu wzgórza groty, z ewentualnymi przybudówkami, częściowo kamiennymi, częściowo drewnianymi. Taki był też dom Świętej Rodziny.
W obecnej Bazylice Zwiastowania w Nazarecie zachowała się grota, która była mieszkaniem Świętej Rodziny. Obok, we wzgórzu, znajdują się groty-cysterny, w których gromadzono deszczową wodę do codziennego
użytku. Święta Rodzina niewątpliwie posiadała warzywny ogródek, niewielką winnicę oraz kilka oliwnych drzew. Możliwe, że miała również kilka owiec i kóz. Do dziś na skalistych zboczach pasterze wypasają
ich trzody. W dolinie rozpościerającej się od strony południowej, u stóp zbocza, na którym leży Nazaret - od Jordanu po Morze Śródziemne - rozciąga się żyzna równina, ale Święta Rodzina raczej
nie miała tam swego pola, nie należała bowiem do zamożnych. Tak Józef, jak i Maryja oraz Jezus mogli jako najemnicy dorabiać przy sezonowym zbiorze plonów na polach należących do zamożniejszych właścicieli.
Od chrztu Polski rzeczywiście jesteśmy częścią Europy, nie od 20 lat, od ponad tysiąca lat, od 966 roku. To jest nasza wielka tradycja, to jest tradycja, na której zbudowane zostało polskie państwo, nasza państwowość - mówił w Poznaniu prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda, który odwiedził katedrę i kościół NMP in Summo, zbudowany w miejscu grodu Mieszka I i pierwszej na ziemiach polskich chrześcijańskiej kaplicy.
Wizyta prezydenta 1 maja miała miejsce w 20. rocznicę wstąpienia Polski do Unii Europejskiej. Andrzej Duda w przemówieniu przed katedrą poznańską podkreślił, że znajduje się w miejscu szczególnym, które jest kolebką naszej państwowości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
