Trzebież, 26.04.2019 r.

(T. Różewicz, „Echa leśne”)

Szanowni Państwo, Rodziny Leśne oraz przemili goście.
Witam wszystkich na uroczystości obchodów Dni Lasu.

Kościół zawsze towarzyszył w najważniejszych momentach naszego życia. Kościół był też ostoją w najtrudniejszych okresach naszej Ojczyzny. My leśnicy, kochając ziemię polską, przychodzimy tutaj, do kościoła przed oblicze Pana naszego, by modlitwą uczcić Święto Leśników – Dni Lasu, dać wyraz trwania w Chrystusie. Przychodzimy do rodziny parafialnej z apelem o ochronę środowiska, o ochronę naszych lasów.

Dzisiaj świętujemy Jubileuszowy – 35. Odpust Leśny w Trzebieży.

W roku 1985 mimo niesprzyjających warunków leśnicy zorganizowali pierwszy Odpust Leśny, na wzór odpustu, jaki się odbywał w czasach II Rzeczypospolitej. Pomysłodawcami i organizatorami pierwszych Odpustów Leśnych byli państwo Stanisława i Wacław Czyżewscy – nadleśniczowie Nadleśnictwa Trzebież oraz pan Ludwik Łoboda – leśniczy leśnictwa Mazańczyce, pod duszpasterską opieką ówczesnego proboszcza parafii trzebieskiej ks. dr. Mariana Wittlieba.

Corocznie, tradycyjnie przychodzimy wraz z naszymi rodzinami do kościoła parafialnego w Trzebieży ze wszystkich, nawet tych odległych zakątków Puszczy Wkrzańskiej. Przychodzą leśnicy najstarsi wiekiem – emeryci oraz leśnicy czynni zawodowo.

Co roku w Odpuście Leśnym uczestniczą nasi przełożeni, przyjaciele leśnicy i zaproszeni goście: przedstawiciele władz terytorialnych, zakładów pracy i organizacji społecznych – sympatycy lasu i leśników.

Na Odpust Leśny Kościół i otoczenie przybierają odświętny wygląd. Wszędzie jest wiosenna zieleń, a wnętrze kościoła wypełniają emblematy i symbole pracy leśników – skrzynka z sadzonkami i kostur, pień drewna, siekiera, piła ręczna i mechaniczna, w oprawie mchu i roślinności runa leśnego.

Odpust Leśny – to modlitwa. Jest to okazja do zaprezentowania rangi zawodu leśnika, do propagowania ochrony lasu; okazja do zmobilizowania społeczeństwa do coraz skuteczniejszych działań na rzecz ochrony środowiska.

Odpust Leśny łączy się z obchodami Międzynarodowego Dnia Lasów. Dnia, w którym podejmowane są różne działania na rzecz lasów, w tym także akcje sadzenia drzew. Tegorocznym tematem przewodnim jest „Lasy i edukacja” – „Naucz się kochać lasy!”.

Pragnę gorąco zachęcić Państwa do zgłębienia wiedzy o lesie. Las sprawia, że jesteśmy zdrowi i czujemy się dobrze w otoczeniu drzew i zwierząt. Las uczy, chroni i żywi.

Wiedza łącząca ze sobą nowoczesność i tradycję to klucz do zachowania lasów w dobrym stanie. Leśnicy dobrze znają i rozumieją naturę, ale jednocześnie poznają najnowocześniejsze technologie, by sprawnie i w zrównoważony sposób zarządzać lasami.

Lasy są niezbędne do przetrwania człowieka na Ziemi. Dla wielu gatunków roślin i zwierząt las jest naturalnym miejscem bytowania, jest ich domem. Do niezastąpionych darów lasu należy drewno. Pełni ono bardzo ważną rolę w życiu człowieka: służy do wyrobu mebli, papieru, budowy domów, stanowi opał, itd.

Dzień Lasu jest obchodzony celem uświadomienia znaczenia lasów oraz potrzeby ich pielęgnacji i ochrony.

Wiosna – ukojenie, uczucie bezmiernego spokoju i doznania nadziei, które niesie ze sobą budząca się do życia przyroda. Wiosna to okazja, by spędzić trochę czasu na łonie natury i pomyśleć o tym, co można zrobić, by nasza wiedza o środowisku nie poszła w las, a dla lasu.

Nie da się ukryć, że drewno jest z lasu, a każda deska, klocek, każdy metr drewna zaczyna się jako mała sadzonka. Otrzymaliśmy od poprzednich pokoleń skarb, który nazywamy lasem. Z tego skarbu korzystamy, i mamy obowiązek korzystać z rozwagą, w taki sposób by pozostawić las dla przyszłych pokoleń równie piękny i zasobny. Pamiętajmy – drzewa i drewno to miejsce życia niezliczonej ilości zwierząt, grzybów i roślin. To ich zielony dom.

Nasza cywilizacja zaczyna się w ogrodzie, wśród gajów oliwnych, pod łagodnym i błękitnym niebem, wśród cienia drzew, przy szeptach źródła i z tchnieniem wiatru. Jeżeli nam smutno i źle, szukamy ukojenia w ciszy leśnej. Chcemy i lubimy przebywać w takich miejscach, gdzie jest czyste powietrze, gdzie można w spokoju porozmawiać z Bogiem, gdzie latem wśród sosen unosi się balsamiczna woń żywicy, a wiosną kojący zapach runa leśnego, gdzie melodyjnie szumią drzewa. Uwielbiamy wiosenne koncerty ptasie.

Człowiek został powołany, aby uprawiać ogród Ziemi i strzec go; jest zatem odpowiedzialny za środowisko życia. Troska o przyrodę to okazja do spotkania z Bogiem. Módlmy się by Bóg dał nam wszystkim większą świadomość odpowiedzialności za powierzone nam przez Stwórcę dobro. Nie dopuśćmy do zniszczenia uroków i piękna lasów.

Dla przyszłych pokoleń i dla leśnych stworzeń wszystko zaczyna się z chwilą posadzenia młodych drzewek. My leśnicy sadzimy, pielęgnujemy, chronimy i dbamy o drzewa, a tym samym o zapasy drewna. Dokładamy starań, by w lesie były miejsca, gdzie można odpocząć.

Zachęcamy do sadzenia drzew.

Tradycja posadzenia drzewa dla dziecka to najtrwalszy prezent jaki możemy podarować naszej pociesze. Roślina będzie rosła wraz z nim. Jest to prezent, który przetrwa lata, prezent, którym kiedyś nasze dzieci pochwalą się swoim. A co najważniejsze to dbanie o roślinę razem - bezcenne.

„Ta jedna licha drzewina,
nie trzeba dębów tysięcy,
szeptem się ku mnie przegina:
Jest Bóg i czegoż ci więcej?!
- Józef I. Kraszewski

Nauczmy siebie i nasze dzieci kochać Ziemię, nauczmy się ją szanować. Człowiek jest za Ziemię odpowiedzialny, jest jej sługą a nie właścicielem. Nie zaśmiecajmy środowiska, w którym żyjemy, bo tyle w nas sumienia - jakie mamy otoczenie.

Las stanowi ogromne bogactwo człowieka. Las to kolebka naszej ludzkości i kolebka naszej kultury. Las jest dla człowieka ojcem i matką, który utuli, da chleb i go osłoni.

Chrońmy nasz zielony dom.

Polskie lasy są otwarte dla wszystkich. Można bez przeszkód korzystać z większości ich walorów: ciszy, świeżego powietrza, jagód, grzybów… My leśnicy zapraszamy do odwiedzania lasów przez cały rok. Prosimy jedynie – odwiedzane miejsca pozostawmy po sobie w stanie takim, w jakim je zastaliśmy. Nie niszczmy naszej wspaniałej ojczystej przyrody, w którą Stwórca tak szczodrze nas wyposażył. Pamiętajmy – Las jest świątynią życia.

My opiekunowie tej najpiękniejszej świątyni, tej świątyni, która w najpiękniejszych łukach nad głowami naszymi się wznosi, dbajmy o to, ażeby świątynia pozostała świątynią.

„Bór szeleści
i wzdycha,
Bóg zielenią oddycha…”Anna Piliszewska

Umiłowanie przyrody jest drogą dobra i szczęścia człowieka, dla dobra i pomyślności Polski, drogą do Ojca Niebieskiego.

Polećmy Bogu wszystkie pokolenia nieżyjących już leśników. Dla nich wypraszajmy wieczny spokój, a dla nas żyjących mądrość, abyśmy dziedzictwo nam powierzone w postaci lasów zachowali dla następnych pokoleń.

Módlmy się by dobry Bóg ochronił nasze lasy przed nieszczęściem, przed ogniem, przed złymi ludźmi, by łaskawie spoglądał na nasze poczynania i dopomógł w potrzebie.