Młoda realizatorka francuska Eleonore Faucher swój pierwszy film długometrażowy Jedwabną opowieść poświęciła przeżyciom młodej dziewczyny, która - osamotniona w dramatycznych chwilach - znajduje pociechę i wsparcie u kobiety zajmującej się haftowaniem tkanin dla domów mody.
Na początku utworu poznajemy 17-letnią Claire, samotną dziewczynę pracującą w supermarkecie i z trudnością przeżywającą swoje wyobcowanie. Właściwie nikt, nawet matka, nie interesuje się jej losem. Dopiero przypadkowa ciąża sprawia, że dziewczyna zaczyna inaczej myśleć o sobie. Rzuca posadę w sklepie i zaczyna pracować u pani Melikian, francuskiej Ormianki, zarobkującej wyszywaniem pięknych haftów na tkaninach.
Claire czuje się w końcu komuś potrzebna i doceniana. Reżyserka filmu kreując subtelne obrazy i nastroje pokazuje, że bohaterka stopniowo akceptuje siebie i macierzyństwo. Autorka nie prezentuje natrętnych ani egzaltowanych uczuć, sugeruje natomiast głębokie i pozytywne emocje. Akceptacja macierzyństwa przez Claire wynika z dojrzewania dziewczyny i staje się zarazem akceptacją jej kobiecości.
Ten subtelny i głęboki film zawiera mnóstwo obserwacji obyczajowych z życia francuskiej prowincji. Jednocześnie odczuwamy tu autentyczny nastrój poetycki. Autorka nakręciła film o przyjaźni dwóch kobiet bez skrajnej feministycznej ideologii. W Jedwabnej opowieści nie ma żadnej agresji ideowej, znajdujemy tu natomiast bogatą warstwę psychologiczną i moralną refleksję nad ludzką samotnością, wyobcowaniem i pragnieniem macierzyństwa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu