21 grudnia 2004 r., przed wyjazdem na święta do swych rodzinnych domów i parafii, wspólnota seminaryjna spotkała się na wspólnym wieczorze wigilijnym. Zgodnie z tradycją seminaryjną ten wieczór przygotowali alumni II roku. Prace rozpoczęły się już dużo wcześniej. Z ogromną pomocą wrocławskiego aktora i seminaryjnego wykładowcy Medarda Plewackiego rozpoczęły się próby sztuki teatralnej, która została wystawiona podczas wieczoru wigilijnego. Opowiadała ona o ludziach, którym szatan tak mocno wszedł w życie, iż w wieczór wigilijny zaczęli mieć wątpliwości. W kościele, przy ołtarzu i Najświętszym Sakramencie, zaczęli tracić wiarę. Jednak rodzący się właśnie Zbawiciel, szukający mieszkania w ludzkich sercach, rozwiał to, co szatan zaćmił w duszach tych prostych ludzi zgromadzonych w miejscowej świątyni. On przemienił ich życie, dał im nadzieję i na nowo rozpalił w nich światło wiary. Inna grupa kleryków II roku przygotowała dla Księży Biskupów, pracowników Kurii i całej wspólnoty seminaryjnej Opowieść wigilijną, mówiącą o Małym Księciu, który zszedł ze swej planety na ziemię, by odnaleźć betlejemską grotę, w której na świat przyszło Boże Dziecię. W tym przedstawieniu znaleźli się także Mędrcy ze Wschodu, którzy przybyli do Betlejem, by się pokłonić nowo narodzonemu Królowi żydowskiemu.
21 grudnia atmosferę wigilijną w seminarium czuło się od rana. Dzień wcześniej tuż po godzinie 22.00, gdy brać klerycka udała się na spoczynek, alumni roku II zabrali się do ciężkiej pracy. Cały dom przystroili choinkami, girlandami i innymi świątecznymi ozdobami, a na drzwiach kleryckich pokoi umieścili stroik. W sercu seminaryjnej kaplicy również znalazły się choinki, siano i oczywiście szopka, która przypomina miejsce przyjścia na świat Zbawiciela. Natomiast już po godzinie 6.00 w całym domu rozbrzmiewało: Bóg się rodzi. Kolędy towarzyszyły całemu wtorkowemu oczekiwaniu na ten szczególny w naszej wspólnocie wieczór. Spotkanie rozpoczęło się o godz. 17.00 uroczystą Eucharystią, pod przewodnictwem biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka i bp Stefana Regmunta. Koncelebrowali wykładowcy i przełożeni. Obecne były również siostry zakonne, panie pracujące w naszej kuchni, lekarze i nasi przyjaciele. W homilii bp Rybak podkreślił znaczenie trwającego jeszcze czasu adwentu - radosnego czasu oczekiwania, czasu łaski i nawrócenia. „Już teraz ogarnia nas ta niepowtarzalna i jedyna w roku atmosfera świąt Narodzenia Pańskiego i to wspaniałe, płynące z betlejemskiego żłóbka ciepło, które jednoczy ludzi. To ciepło odczuwa każdy z nas, gdy cała rodzina gromadzi się przy wigilijnym stole, by dzielić się opłatkiem, by składać sobie życzenia. Ciepło tej atmosfery niech będzie dziś odczuwalne i wśród nas tu zgromadzonych, bo przecież stanowimy jedną, wielką, Bożą rodzinę. Jesteśmy pełni zdumienia, bo przecież rodzi się Odwieczny Syn Ojca, który za sprawą Ducha Świętego staje się człowiekiem. On przychodzi na świat i okazuje ludziom nieskończone Boże Miłosierdzie” - mówił Ksiądz Biskup. Po Mszy św. goście przeszli do auli seminaryjnej, aby obejrzeć sztukę teatralną o przemieniającej ludzkie serca Bożej Dziecinie. Kolejnym punktem tego wieczoru była wieczerza wigilijna połączona ze śpiewem kolęd. Najpierw Pasterz Diecezji Legnickiej poświęcił opłatki, a następnie diakon odczytał fragment Ewangelii. Następnie był czas na życzenia, które wygłosili: Ksiądz Biskup, Ksiądz Rektor i przedstawiciele alumnów, a później rozpoczęto indywidualne wymiany serdeczności. Wszystko zakończyło się późnym wieczorem. Rankiem, po wspólnej Eucharystii, której przewodniczył bp Stefan Regmunt, klerycy rozjechali się do swych rodzinnych parafii, by tam móc wspólnie z rodzinami świętować Narodzenie Pańskie.