W telegramie sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin zapewnił, że Ojciec Święty ze smutkiem przyjął wiadomość o śmierci byłego sekretarza generalnego ONZ i przekazuje serdeczne kondolencje jego obecnemu następcy i jego kolegom z tej organizacji. "Wspominając szlachetną posługę dla swego kraju i dla wspólnoty międzynarodowej Jego Świątobliwość zapewnia o swych modlitwach za zmarłego oraz przyzywa Bożego błogosławieństwa pokoju i umocnienia dla członków jego rodziny i tych wszystkich, których ta śmierć zasmuciła" - napisał kardynał - sekretarz stanu.

Boutrous Boutrosu Ghali (po polsku Butrus Butrus Ghali) urodził się 14 listopada 1922 w Kairze w rodzinie koptyjskiej. W 1946 ukończył studia na miejscowym uniwersytecie w Kairze, w 1949 uzyskał doktorat z prawa międzynarodowego na uniwersytecie w Paryżu, po czym był profesorem prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych na swej dawnej uczelni w stolicy Egiptu. W 1975 został prezesem Centrum Studiów Politycznych i Strategicznych uniwersytetu kairskiego, a w 1980 – Afrykańskiego Stowarzyszenia Studiów Politycznych. W latach 1954–55 był stypendystą Fundacji Fulbrighta na Columbia University, następnie był dyrektorem haskiej Akademii Prawa Międzynarodowego i wykładał prawo w Paryżu.

W latach 1977–91 był ministrem spraw zagranicznych Egiptu, odgrywając ważną rolę w rozmowach pokojowych między prezydentem Anwarem Sadatem a premierem Izraela Menachemem Beginem, które doprowadziły do nawiązania stosunków dyplomatycznych między tymi krajami.

W 1992 został wybrany na sekretarza generalnego ONZ. Jego kadencja budziła wiele kontrowersji, krytykowano go m.in. za niepowodzenie działań ONZ na rzecz powstrzymania wojny domowej i ludobójstwa w Rwandzie w 1994, gdzie zginęło ok. 800 tys. ludzi. ONZ nie potrafiła też powstrzymać przedłużającej się wojny domowej w Angoli w tym samym roku. Gdy dobiegała końca jego 4-letnia kadencja, 10 członków Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym trzech członków z Afryki (Egipt, Gwinea Bissau i Botswana), poparło jego wybór do 2001, ale Stany Zjednoczone zawetowały to, prawdopodobnie wskutek jego poparcia dla Palestyny. B. Ghalego nie poparły też Wielka Brytania, Polska, Korea Południowa i Włochy. Był on pierwszym sekretarzem generalnym ONZ, którego nie wybrano na drugą kadencję.

Po odejściu z ONZ Butrus Ghali był w latach 1997–2002 sekretarzem generalnym La Francophonie – organizacji krajów języka francuskiego. W latach 2002-13 był dyrektorem egipskiej Narodowej Rady Praw Człowieka a od 2009 roku do śmierci był członkiem rady Fundacji Jacquesa Chiraca.

Zmarł w Kairze 16 lutego 2016 w wyniku komplikacji po pęknięciu miednicy.