Wspólnota parafialna w Gorzycach Przeworskich z radością świętowała uroczystość konsekracji kościoła parafialnego. Po latach budowy i podejmowania wspólnego wysiłku metropolita przemyski, abp Adam Szal poświęcił i konsekrował kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Dom Boży

Na początku liturgii ksiądz proboszcz Marian Jagieła przybliżył zebranym historię parafii i podkreślił ogromne zaangażowanie mieszkańców w budowę i upiększanie świątyni, co zaowocowało piękną uroczystością, w której przebieg bardzo licznie zaangażowali się parafianie.

W homilii metropolita przemyski zachęcał miejscową wspólnotę do wdzięczności Panu Bogu i ludziom za wzniesienie świątyni i codzienną troskę o nią. – Dzisiejsze wydarzenie jest zwiększeniem wysiłków, ale nie jest to wydarzenie, które zakończyło naszą troskę o tę świątynię, czy tym bardziej o naszą wspólnotę – podkreślił hierarcha i nawiązał do tytułu świątyni: Serca Jezusowego. – Dzisiaj patrzymy na Pana Boga, którego Serce jest otwarte (…). Serce Jezusa jest otwarte dla każdego, płonie miłością i zaprasza do siebie. A to dlatego, że On jest wierny, że On jest dobry, że troszczy się o biednych, że kocha każdego, także największego grzesznika – powiedział kaznodzieja.

Metropolita przemyski ukazał materialną świątynię jako centrum kultu Bożego, gdzie słucha się słowa Bożego i przyjmuje się sakramenty św., by budować świątynię serc, czyli wspólnotę. – Chcemy prosić Pana Boga, żeby tę świątynię wziął jako swój dom, żeby tu zamieszkał i żeby zbawienie stało się udziałem tych wszystkich, którzy będą z niej korzystać – powiedział arcybiskup i wyjaśnił znaczenie poszczególnych elementów uroczystości poświęcenia kościoła i ołtarza, zwracając szczególną uwagę na symbol światła. – Zostanie zapalone światło po to, aby każdy z nas uzmysłowił sobie, że prawdziwym Światłem jest Chrystus. To dlatego przy Mszy św. zapalamy świece i dlatego na ścianach naszej świątyni zapalamy tzw. zacheuszki, które przypominają Ewangelię świętą, kiedy to celnik zaprosił Chrystusa, Światłość prawdziwą, do swojego serca – tłumaczył kaznodzieja.

Tutaj dokonuje się zbawienie

Arcybiskup Szal zaznaczył, że cały świat jest własnością Pana Boga i od Niego zależy. – Jednak są miejsca, w których Pan Bóg chce w sposób szczególny przebywać – powiedział hierarcha i odniósł się do przykładów ze Starego Testamentu, gdy Bóg objawiał się ludziom. Kaznodzieja nawiązał również do tekstu św. Pawła, w którym apostoł określa Kościół jako żywy organizm mistycznego ciała Chrystusa. – Naszą nadzieją jest Chrystus, a świątynia, którą będziemy mijać, niech przypomina nam, że tutaj dokonuje się zbawienie, że tutaj jest początek naszej przemiany, tak jak w przypadku Zacheusza, który postanowił się zmienić – powiedział arcybiskup.

Rys historyczny

Pierwsza wzmianka o Gorzycach Przeworskich pojawiła się w regestrach podatkowych z 1589 r. jako Wola Podsańska. W 1723 r. powstała parafia greckokatolicka, a rzymscy katolicy należeli do parafii Gniewczyna Łańcucka. W 1925 r. książę Andrzej Lubomirski w swojej prywatnej posiadłości przy młynie w Gorzycach założył kaplicę filialną. Obsługiwali ją wikariusze z Gniewczyny Łańcuckiej: ks. Józef Matuszek, ks. Rudolf Niemczyk, ks. Walenty Sobowski, ks. Marcin Myszak, ks. Stanisław Zborowski. W styczniu 1928 r. dolną część Gorzyc (od Sanu do szkoły, ok. 300 wiernych) przydzielono do parafii Tryńcza.

Po II wojnie światowej pozostały poniemieckie drewniane baraki, z których jeden zaadaptowano na kościół parafialny, a drugi na szkołę powszechną. Dekretem bp. Franciszka Bardy z 11 lipca 1945 r., potwierdzonego 13 września 1945 r., została utworzona ekspozytura w Gorzycach z wydzielonego terytorium parafii Gniewczyna Łańcucka. 6 grudnia 1945 r. przyłączono dolną część Gorzyc z parafii Tryńcza. 27 sierpnia 1945 r. ekspozytem został ks. Zbigniew Chimiak.

4 kwietnia 1961 r. władze państwowe zajęły gospodarstwo rolne (uposażenie byłej parafii greckokatolickiej) o powierzchni 17 ha w Gorzycach i 10 ha w Jagielle. Z 28 na 29 grudnia 1968 r. kościół uległ częściowemu uszkodzeniu podczas pożaru, po którym został odremontowany.

W 1995 r. podjęto decyzję o budowie nowego kościoła wraz z plebanią. Kościół budowano w latach 1997 – 2001, według projektu architekta inż. Stanisława Dzióba. 4 października 1998 r. abp Józef Michalik wmurował kamień węgielny. 19 sierpnia 2001 r. odbyło się poświęcenie, którego dokonał abp Michalik. Kościół i ołtarz konsekrował abp Adam Szal, 13 września 2025 r.