Jak ważna stała się przynależność do Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie w życiu osobistym i rodzinnym opowiadały osoby kształtowane przez oazy rodzin w naszej archidiecezji. 22 czerwca do "Świętej Puszczy" w Olsztynie przybyły rodziny Domowego Kościoła i księża moderatorzy, by podziękować Bogu za oazę rodzin. Mszy św. przewodniczył bp Jan Wątroba w koncelebrze z księżmi moderatorami odpowiedzialnymi za kręgi rodzin. W tym dniu do "Świętej Puszczy" przybyły rodziny oazowe z całej archidiecezji, wypełniły nie tylko kaplicę, ale również schody i parter Domu Rekolekcyjnego, dając świadectwo roli, jaką formacja oazowa odgrywa w ich życiu. Spotkali się tu znajomi, dla których "Święta Puszcza" od lat jest oazą modlitwy i wypoczynku. Przyjechali również twórcy Ruchu w naszej archidiecezji: pierwsi księża moderatorzy, pierwsze pary diecezjalne oraz rodziny z pierwszych kręgów. Z dumą przyglądali się, jakie owoce wydała ich praca rozpoczęta 30 lat temu. Wszystkich połączyła oazowa przygoda z Chrystusem.
I tych, którzy dopiero wchodzą w dorosłe życie, i tych, których włos pokrył się już szronem, powitała obecna para diecezjalna Domowego Kościoła - Nastka i Andrzej Filipscy oraz moderator diecezjalny tej rodzinnej gałęzi Ruchu Światło-Życie - ks. Adam Hrabia, którzy przygotowali jubileuszową uroczystość.
Ze wzruszeniem wysłuchany został list Ojca Świętego skierowany na ręce bp. Wiktora Skworca, delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie. Ojciec Święty wspomina w nim o trudnych czasach, w których tworzył się Ruch, i świadectwie wiary, jakie dawali moderatorzy, animatorzy i poszczególni członkowie Ruchu. Stawia też zadania współcześnie zaangażowanym w Ruch. "Dziś wracam pamięcią do przeżyć z tamtych lat - pisze Ojciec Święty - i chcę wyrazić przekonanie, że nowe czasy nie mniej niż dawne potrzebują tego świadectwa. Może nawet bardziej niż kiedykolwiek dotąd Kościół w Polsce potrzebuje wiary, nadziei i miłości młodych ludzi, którzy starają się budować swoje życie w oparciu o Słowo Boże, o liturgię i udział w życiu rodzinnej parafii (...) Rodzina żyjąca głębią wiary i wierna Chrystusowi - zwrócił się w liście Ojciec Święty do rodzinnej gałęzi ruchu oazowego - jest przyszłością Kościoła. Niech Wasz Ruch wspiera rodziny, niech umacnia je w jedności i pomaga przetrwać wszelkie próby".
Do wierności Chrystusowi na dobre i złe odwołał się również w homilii bp Jan Wątroba: "Trzydzieści lat temu rozpoczęła się dla Was przygoda z Chrystusem. Nie była to droga wolna od krzyża, od bólu i cierpienia. Ale Chrystus uczynił tę drogę, drogą do chwały. Płyniemy z Chrystusem. Dziś dziękujemy za te doświadczenia, za pomoc moderatorów. Wiemy, że czekają nas jeszcze w życiu trudne chwile. Wiemy jednak, jak je pokonać. Mamy oparcie w Chrystusie, rodzinie i ruchu".
Następna część uroczystości miała miejsce w sosnowym parku "Świętej Puszczy". O początkach ruchu oazowego rodzin w naszej archidiecezji mówił jego założyciel, pierwszy diecezjalny moderator Domowego Kościoła, ks. prał. dr Jan Wilk - dyrektor Wydziału Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej, który zetknął się z ks. Franciszkiem Blachnickim jako doktorant w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Sługa Boży formował swoich studentów i doktorantów dla ruchu oazowego, widząc w nim ogromną nadzieję dla Kościoła i wiary Polaków poddawanych komunistycznej indoktrynacji. Jak trudne to były czasy dla osób zaangażowanych w życie Kościoła w Polsce i dających świadectwo wiary (o którym wspominał w liście Ojciec Święty), prześladowanych, inwigilowanych i szykanowanych, mówiła w tym dniu również pierwsza para diecezjalna Domowego Kościoła, państwo Maria i Franciszek Kaletowie. Tak Ksiądz Dyrektor, jak i państwo Kaletowie wspominali ogromną rolę śp. p. Janiny Orzech w organizowaniu pierwszych kręgów rodzin w ówczesnej diecezji częstochowskiej.
Założycielom Ruchu w naszej archidiecezji podziękowali: ks. Adam Hrabia - moderator Ruchu i Anastazja i Andrzej Filipscy - para diecezjalna, wręczając bochen chleba z logo Ruchu, z prośbą o przełamanie się nim z obecnymi. O kolejnych latach rozwoju Ruchu i jego wpływie na życie osobiste i rodzinne mówiły również następne pary diecezjalne Domowego Kościoła: państwo Irena i Józef Błaszczeciowie, Lidia i Józef Smolnikowie oraz dyrektor Domu Rekolekcyjnego "Święta Puszcza" ks. dr Dariusz Nowak, który przejął opiekę nad Ruchem oazowym rodzin po ks. dr. Janie Wilku.
Dla przybyłych w tym dniu do "Świętej Puszczy" rodzin z całej archidiecezji była to również okazja do spotkań i rozmów z ludźmi znanymi sprzed lat. Dlatego też park "Świętej Puszczy" wypełniony był grupami żywo dyskutujących osób w różnym wieku, m. in. spora gromadka dzieci, nawet tych w wózeczkach, gdyż na jubileuszowe spotkanie wiele rodzin przywiozło również swoje pociechy. Dla wielu miejsce w Domowym Kościele stało się automatycznym przejściem z młodzieżowej gałęzi Ruchu Światło-Życie, wielu znalazło się oazie rodzinnej już jako rodzina, zaproszona przez proboszcza lub znajomych.
Przyjechały tu najmłodsze kręgi w archidiecezji i te z najstarszym stażem oazowym. Przybył także krąg rodzin z duszpasterstwa akademickiego ze swoim księdzem moderatorem i rodziny z 50- 30- i 40-letnim stażem małżeńskim i wieloletnim w Ruchu. Wśród nich były rodziny, w których rodziły się powołania kapłańskie i zakonne. Podkreślał ten fakt w liście Ojciec Święty i wymieniał nazwiska takich rodzin w naszej archidiecezji ks. dr Jan Wilk.
Wielkie podziękowania należy złożyć organizatorom jubileuszowego spotkania rodzin Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie: ks. Adamowi Hrabiemu i państwu Anastazji i Andrzejowi Filipskim, którzy z wielkim zaangażowaniem przygotowywali ten dzień. Przygotowania miały nie tylko wymiar organizacyjny, co nie jest łatwe, zważywszy, że rodziny rozsiane są po całej archidiecezji, ale również dokumentacyjny - trwa praca archiwizująca 30 lat Ruchu.
Wszystkie kręgi rodzin zaangażowały się w przygotowanie jubileuszu przez różnorakie posługi: liturgiczną, porządkową, kulinarną, gospodarczą. Także dzieci miały swoje zadanie: dla ciągłości Ruchu trzydzieścioro dzieci wypuściło 30 balonów, a młodzi z zespołu "T3" umilali czas pięknym śpiewem.
Nasza archidiecezja godnie uczciła jubileusz Ruchu, który odcisnął piętno na wyborach życiowych wielu ludzi zaangażowanych obecnie w formację w innych ruchach. Cieszy fakt, że rodziny doceniają rolę oazowej formacji w życiu, tak niedawno spotkały się w tym samym miejscu, obchodząc ćwierćwiecze Ruchu.