W Polsce to roślina pospolita. Rośnie na miedzach, łąkach i przy drogach. Może być też uprawiana w ogrodzie, ale jedynie na glebie żyznej, wilgotnej, z dużą zawartością wapnia. Wymaga stanowiska słonecznego; rosnąc w cieniu, gromadzi niewielkie ilości olejku w owocach, a więc jest mało użyteczna w lecznictwie. Rozmnaża się przez siew. Owoce dojrzewają w lipcu i wtedy też dokonuje się zbiorów. Ścina się rośliny, wiąże w snopki i suszy. Po kilkudniowym suszeniu snopki się młóci, a otrzymane owoce przesiewa.

Owoce kminku zawierają m.in. olejek lotny oraz flawonoidy. Działają wiatropędnie i rozkurczowo. Stosuje się je w nadmiernej fermentacji jelitowej, przy wzdęciach, w kolce jelitowej, przy utracie apetytu.

Kminek jest polecany szczególnie osobom w podeszłym wieku oraz małym dzieciom.

Napar z dodatkiem mięty i rumianku o działaniu kojącym: zalać szklanką wrzątku 1 łyżeczkę kwiatów rumianku, 2 łyżeczki mięty, 1 łyżeczkę zmiażdżonych owoców kminku, przykryć. Odcedzić po 15 minutach. Pić ciepły napar 3 razy dziennie po szklance.