...odkryto po prawie 150 latach w kościele św. Mikołaja w Gąsawie?
Mały drewniany kościół św. Mikołaja w Gąsawie (arch. gnieźnieńska) jest nazywany przez mieszkańców „perełką”. Pierwsza wzmianka o tej miejscowości znajduje się w tzw. Złotej Bulli papieża Innocentego II z 1136 r. Lokacja miasta nastąpiła w 1388 r. jako prywatne miasto duchowne, własność opata klasztoru kanoników regularnych w Trzemesznie.
Obecny, modrzewiowy kościół wzniesiono w XVII wieku. Podczas remontu świątyni w latach 1856-58 na polecenie ówczesnego proboszcza ks. Teofila Kegla malowidła przykryto słomą, na którą nałożono grubą warstwę tynku – miał on zamaskować wszelkie nierówności i wybrzuszenia ścian. Prawdopodobnie dzięki temu zabiegowi polichromie przetrwały w ukryciu dwie wojny światowe. Odkryto je dopiero pod koniec lat 90. XX wieku, podczas ostatniej restauracji kościoła. Kiedy odsłonięto fragment tynku i odsunięto od ściany spróchniałą belkę, ukazała się postać św. Augustyna, a za nim kolejne postacie. Polichromie odsłonięto podczas prac w latach 2000-02. W tym niedużym kościele zajmują one 700 m2 powierzchni. Po usunięciu tynku ze stropu i ścian ukazały się zespoły malowideł, określane przez konserwatorów jako arrasy i gobeliny naścienne. We wstępnej fazie renowacji mieszkańcy Gąsawy pod kierunkiem konserwatora przez kilka miesięcy czyścili je, wykorzystując skórki chleba, które na bieżąco dowoził miejscowy piekarz.
Część malowideł pochodzi z lat 1705-06. W trzech scenach przedstawiony jest św. Augustyn, którego regułę zakonną przejęli kanonicy regularni. Obok kilkudziesięciu scen z Ewangelii można dostrzec również wiele postaci, m.in. św. Stanisława Kostkę, św. Wojciecha czy św. Kazimierza Królewicza. Na stropie widnieją wizerunki muzykujących aniołów, a także liczne elementy florystyczne: girlandy z kwiatów i owoców oraz kartusze z inskrypcjami. Malowidło pod chórem przedstawia sceny z życia patrona kościoła – św. Mikołaja. Wszystkie motywy i postacie są naturalnej wielkości, co sprawia, że wchodząc do świątyni, ma się wrażenie uczestnictwa w przedstawionych na nich wydarzeniach.
W kościele zachowały się także liczne barokowe rzeźby w drewnie, chrzcielnica, pięć ołtarzy i ambona. W ołtarzu znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Pocieszenia, patronki kanoników regularnych. To właśnie jemu świątynia zawdzięcza miano sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Łaskami słynący obraz jest zasłaniany obrazem ruchomym z wizerunkiem patrona kościoła – św. Mikołaja. /i.c.
O zmyśle wiary oraz intuicji jako sposobu na życie nadzieją mówił dziś papież podczas nadzwyczajnej audiencji jubileuszowej. Na przykładzie życia św. Ambrożego ukazał, jak nadzieja może wynikać ze zdolności ludu do intuicyjnego wyczuwania.
Jubileusz sprawia, że stajemy się pielgrzymami nadziei, ponieważ intuicyjnie wyczuwamy wielką potrzebę odnowy, która dotyczy nas i całej ziemi.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
W 1986 r. Krajowa Konferencja Biskupów Katolickich opracowała wytyczne dotyczące otrzymywania Komunii św., które zostały wydrukowane na tylnej okładce wielu mszalików.
Nieprawda. W 1986 r. Krajowa Konferencja Biskupów Katolickich
opracowała wytyczne dotyczące otrzymywania Komunii św.,
które zostały wydrukowane na tylnej okładce wielu mszalików:
„Katolicy w pełni uczestniczą w Eucharystii, kiedy otrzymują Komunię
św., wypełniając nakaz Chrystusa o spożywaniu Jego Ciała
i piciu Jego Krwi. Osoba przystępująca do Komunii św. nie może
być w stanie grzechu ciężkiego, musi powstrzymać się od jedzenia
na godzinę przed przystąpieniem do Komunii i dążyć do życia
w miłości i zgodzie z bliźnimi. Osoby pozostające w stanie grzechu
ciężkiego muszą najpierw pojednać się z Bogiem i z Kościołem
w sakramencie pokuty. Częste przystępowanie do sakramentu pokuty
jest zalecane dla wszystkich wiernych”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
