We Lwowie działał polski Michał Anioł baroku, a matematyczni geniusze stworzyli tu szkołę, której ta dziedzina nauki wiele zawdzięcza. W tym mieście mieszkał ostatni alchemik XX wieku – Jan Edward Dunikowski, który eksperymentował z transmutacją nieszlachetnych metali w złoto. Po Dunikowskim ślad zaginął, a wszystkie jego odkrycia do dziś są owiane tajemnicą. To ze Lwowa nadawano najbardziej popularną audycję radiową w przedwojennej Polsce, której gwiazdami byli Szczepcio i Tońcio. Ich piosenka Tylko we Lwowie stała się jednym z najpopularniejszych utworów w ówczesnej Polsce. Te i wiele innych ciekawostek o „mieście lwa” zebrał Mirek Osip-Pokrywka w swojej najnowszej książce Lwów. Przewodnik ilustrowany, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Jedność.
Autor nie poprzestał na zbiorze historyjek i sensacji. Jego przewodnik jest solidnym opracowaniem, które uwzględnia wszystkie walory Lwowa – począwszy od architektury, przez historię miasta, a na kulinariach skończywszy. Osip-Pokrywka zabiera nas na spacery tematyczne po najbardziej atrakcyjnych zakątkach miasta. Zwiedzimy np. Rynek, dzielnicę ormiańską, Wały Hetmańskie, ulicę Akademicką, zobaczymy murale Podzamcza. To pierwsza publikacja poruszająca tę tematykę. Wraz z autorem wejdziemy do urzekających wnętrz katedry łacińskiej, katedry ormiańskiej, Teatru Wielkiego czy Lwowskiej Narodowej Galerii Sztuki.
Książka napisana jest barwnym językiem przez człowieka, który, można rzec, organoleptycznie poznał opisywane przez siebie miejsca. Została bogato zilustrowana fotografiami wykonanymi przez autora w czasie jego ostatniego dwuletniego pobytu we Lwowie. Ten wyjątkowy przewodnik warto mieć na swojej półce, nawet jeśli nie wybieramy się do Lwowa – unikatowe fotografie i barwne opisy przenoszą nas wprost do tego przecudnego miasta, które przez wieki związane było z Polską.
Lwów. Przewodnik ilustrowany Mirek Osip-Pokrywka
Wydawnictwo: Jedność
Liczba stron: 376
Lwów podziękował Bogu za beatyfikację siostry Marty Wieckiej, która odbyła się w tym mieście przed piętnastoma laty. Z tej okazji w katedrze lwowskiej zostały umieszczone na stałe jej relikwie. Bł. Marta ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia – szarytek pracowała na początku XX wieku w Śniatyniu na terenie archidiecezji lwowskiej i oddała swe życie, opiekując się chorymi na tyfus plamisty.
Uroczystej Mszy sprawowanej w bazylice metropolitarnej we Lwowie przewodniczył bp Witalij Skomorowski, przewodniczący rzymskokatolickiej Konferencji Episkopatu Ukrainy, a homilię wygłosił abp Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
