...florencka katedra Santa Maria del Fiore, zwana Duomo, w momencie ukończenia budowy była największym kościołem na świecie? Dziś również zachwyca swoją monumentalnością – uznaje się, że jest ona trzecią najokazalszą świątynią w Europie. Wnętrze budynku niejednego może przytłoczyć wielkością – jego powierzchnia, wyłączając krypty, wynosi 8,3 tys. m2 i mieści do 30 tys. osób. Prace nad katedrą ruszyły w 1296 r. Oddano ją do użytku w 1436 r., a konsekracji dokonał papież Eugeniusz IV. Dalsze prace wykończeniowe prowadzono jednak przez kolejne stulecia.
Od momentu powstania Duomo było miejscem najważniejszych wydarzeń w historii Florencji. Tutaj m.in. odbyło się pierwsze odczytanie Boskiej komedii i tutaj miały miejsce obrady soboru bazylejsko-ferrarsko-florenckiego, który miał doprowadzić do unii Kościoła zachodniego i Kościołą wschodniego.
Czerwona kopuła, najbardziej charakterystyczna część katedry, stanowi nieodłączny element panoramy miasta i wizytówkę Florencji. Jest ona zarazem największą murowaną kopułą, jaką kiedykolwiek zbudowano. Powstała na planie ośmiokąta o rozpiętości 45 m. Osiąga wysokość 70 m, a jeśli doliczyć wieńczącą ją latarnię, otrzymamy imponujące 107 m wysokości. Z uwagi na złożoność konstrukcji, jej rozmach oraz zastosowanie nowatorskich rozwiązań, które z czasem na stałe weszły do historii architektury, budowę kopuły florenckiej katedry uważa się za pierwsze wielkie osiągnięcie architektury renesansowej. Wnętrze kopuły zdobią freski przedstawiające scenę Sądu Ostatecznego namalowane m.in. przez Giorgia Vasariego, autora słynnych Żywotów najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów – pierwszego opracowania historii włoskiej sztuki.
Znajdująca się w sercu Florencji katedra kryje w sobie nieprzebrane bogactwo dzieł sztuki i każdego roku przyciąga rzesze turystów.
Bliska jest nam Maryja Niepokalana, kochamy Ją jako Królową, jakże zachwycająca jest w dniu swego Wniebowzięcia. Ale najbardziej bliska, najbardziej człowiecza jest Maryja Bolesna. Dlaczego właśnie Ona?
Chyba dlatego, że żadna matka na ziemi nie przeżyła tyle i nie przecierpiała tyle, co Matka Zbawiciela. Jakże bolesnym echem odbiły się w Jej sercu prorocze słowa Symeona, wypowiedziane w świątyni jerozolimskiej w dniu ofiarowania Pana Jezusa: „A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (por. Łk 2,35). Stąd jakże bardzo Maryja - jako Matka Boża Bolesna rozumie każdego człowieka, każdego cierpiącego, wszystkich, którzy jesteśmy Jej dziećmi.
Objawienia aniołów towarzyszą ludzkości od niepamiętnych czasów i są obecne w tradycji wielu narodów. Biblia mówi o aniołach jako posłańcach Boga, którzy wypełniają Jego wolę, chronią ludzi i narody oraz przekazują Boże orędzia. W historii świata pojawiają się świadectwa niezwykłych spotkań z tymi niebiańskimi istotami, które objawiały się wybranym osobom, niosąc przesłania, ostrzeżenia i łaski.
Jednym z najstarszych znanych objawień Anioła Stróża narodu jest historia związana z Portugalią. Objawienie Anioła Stróża Portugalii nie jest szeroko udokumentowane w źródłach historycznych, ale jego kult sięga średniowiecza i był silnie zakorzeniony w portugalskiej duchowości. Już w XIV w., w klasztorze Batalha, na jego wschodniej ścianie znajdował się ołtarz poświęcony Aniołowi Stróżowi Portugalii, co wskazuje, że wierzono w jego szczególną rolę jako opiekuna narodu. W 1504 r. na prośbę króla Manuela I papież Juliusz II oficjalnie ustanowił święto Anioła Stróża Królestwa (Anjo Custódio do Reino). Decyzja ta mogła być inspirowana przeświadczeniem, że Portugalia znajduje się pod szczególną opieką anioła, który chroni jej mieszkańców i kieruje jej losami. Choć nie ma konkretnych zapisów o objawieniu się anioła królowi Manuelowi I, fakt, że sam monarcha zwrócił się do papieża o ustanowienie święta, sugeruje, że kult ten był dla niego wyjątkowo ważny. Być może władca sam doświadczył mistycznego natchnienia lub otrzymał świadectwa cudownych interwencji anioła w historii Portugalii.
Uczestnicy popularnego tanecznego show postanowili zabłysnąć humorem i zamieścili w sieci nagranie, które – w ich zamyśle – miało bawić i promować program. Efekt okazał się jednak zupełnie odwrotny. Zamiast lekkości i żartu otrzymaliśmy nieudolną próbę rozbawienia widzów, która przerodziła się w żenujący spektakl z wyraźnie antykatolickim podtekstem. Trudno było patrzeć na to bez poczucia wstydu.
Na nagraniu „gwiazdy” programu – Barbara Bursztynowicz, Maja Bohosiewicz, Aleksander Sikora i Tomasz Karolak wraz z partnerami tanecznymi (Michałem Kassinem, Albertem Kosińskim, Darią Sytą i Izabelą Skierską) – odgrywają scenkę stylizowaną na modlitwę. Za stolikiem ustawione są zdjęcia jurorów, a uczestnicy wznoszą ręce i wygłaszają swoje „intencje”, które wspólnie kończą słowami: „wysłuchaj nas parkiet”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
