Na początku tego miesiąca minęła 80. rocznica śmierci polskich profesorów lwowskich uczelni i członków ich rodzin rozstrzelanych podczas II wojny światowej na Wzgórzach Wuleckich we Lwowie.
Tego straszliwego mordu dokonali Niemcy w nocy z 3 na 4 lipca 1941 r., w kilka dni po wkroczeniu do Lwowa, miasta wcześniej zajmowanego – od początku wojny do 30 czerwca 1941 r. przez Rosję Sowiecką.
Uczeni i patrioci
Okupowana Polska w ofiarach tej niemieckiej zbrodni straciła nie tylko wybitnych uczonych, ale jednocześnie też wielkich swoich patriotów, a w wśród nich prof. Kazimierza Bartla (ur. 1882), kierownika katedry Geometrii Wykreślnej Politechniki Lwowskiej, byłego rektora tej uczelni i trzykrotnego polskiego premiera i ministra przedwojennego rządu RP. Wśród aresztowanych i zamordowanych lwowskich profesorów znajdował się m.in. prof. Edward Hamerski, wówczas 43-letni lekarz Akademii Medycyny Weterynaryjnej, którego żona i córka – po zakończeniu wojny – zamieszkały w Wałbrzychu. Są pochowane na cmentarzu parafialnym przy ul. Przemysłowej. Staraniem Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo--Wschodnich Koła w Wałbrzychu oraz prezes stowarzyszenia Romany Stach, na tablicy ich nagrobka znalazła się inskrypcja podkreślająca, że są one rodziną lwowskiego prof. Edwarda Hamerskiego.
W Wałbrzychu o męczeńskiej śmierci profesorów lwowskich, a wśród nich i profesorze Hamerskim przypomina także okolicznościowa tablica odsłonięta przed laty w murach Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej, którą wmurowano z inicjatywy władz uczelni oraz wałbrzyskiego koła Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich.
Kamienny pomnik
W 2016 r. delegacja Stowarzyszenia Ziemi Drohobyckiej, która uczestniczyła w Borysławiu w uroczystości odsłonięcia innej tablicy nagrobnej z nazwiskami ofiar podobnej straszliwej zbrodni dokonanej podczas wojny przez policję polityczną NKWD Rosji Sowieckiej, odwiedziła we Lwowie miejsce śmierci profesorów na Wzgórzach Wuleckich, gdzie zostali rozstrzelani. W tym miejscu są dziś dwa pomniki. Starszy z tablicą z napisami po polsku i ukraińsku, ufundowany przez Polaków i Ukraińców z lat dziewięćdziesiątych, z nazwiskami polskich profesorów lwowskich uczelni i członków ich rodzin. Kilkanaście metrów niżej, w wąwozie, znajduje się natomiast pomnik odsłonięty – dziesięć lat temu, który ufundowali Polacy. Twórca pomnika nawiązał do tablic z dziesięcioma przykazaniami, obrazując je kamiennymi blokami, gdzie kamień z piątym przykazaniem „nie zabijaj” jest symbolicznie wysunięty, co oznacza, że to przykazanie zostało w tym miejscu przez Niemców brutalnie złamane!
W miejscu tej zbrodni na tablicach ją upamiętniających, kiedy je widzieliśmy, nie było napisane, że jej dokonali Niemcy – tylko hitlerowcy i naziści! Warto się nad tym zastanowić, jak zrozumieją to następne pokolenia!
„W jej spojrzeniu było coś niesamowitego - widziała znacznie więcej niż my, wszyscy wokół niej zebrani. Jej wzrok sięgał poza horyzont doczesności; była w pełni świadoma swojego odchodzenia” - żegnał śp. Bogumiłę-Faustynę Dunikowską OV jej wieloletni przyjaciel Albert Karkosz, diakon stały z archidiecezji katowickiej. Dziś odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłej w wieku 62 lat dziewicy konsekrowanej, która była organistką, pianistką, improwizatorką, kompozytorką, pedagogiem Uniwersytetu Śląskiego i teolożką.
Mszy pogrzebowej w sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu na Śląsku Cieszyńskim przewodniczył biskup pomocniczy diecezji bielsko-żywieckiej Piotr Greger, który 2 lata temu konsekrował śp. Bogumiłę jako dziewicę. Liturgię koncelebrowało kilkunastu księży, wśród nich przyjaciel zmarłej - były kustosz pierściecki ks. Jerzy Horzela.
Otwórz, Panie, swe oczy i zobacz, że to nie umarli przebywający w Szeolu, którym tchnienie ich wnętrza odjęto, oddadzą Ci chwałę i uwielbienie, lecz dusza zasmucona z powodu wielkości [zła], ten, kto chodzi schylony i zbolały, oczy niedomagające, dusza przymierająca z głodu, oddadzą Ci chwałę i sprawiedliwość, Panie! / Ba 2,17-18.
Ból, którego mocno doświadczyłam w okresie dzieciństwa na stałe zagościł we mnie. Byłam przesiąknięta ogromnym cierpieniem, który spowodował wejście w izolację od siebie, od relacji z ludźmi i od życia, czego nawet nie byłam świadoma. I w końcu przyszedł czas zrzucania kajdan. Poddałam się Bogu, weszłam w proces mocnego oczyszczania i leczenia niezgojonych ran, które najpierw musiały zostać ponownie otwarte, by móc je oczyścić i zaleczyć. Największe doświadczenie Bożej mocy odczuwałam na spotkaniach wspólnoty, w trakcie uwielbiania Go oraz przez modlitwę wstawienniczą. Trwający kilka lat proces przywracania do pełni życia, którego podjęłam się współpracując z NIM, spowodował, że On zamienił w taniec mój żałobny lament. Dziś chwalę i uwielbiam Pana za to, czego dokonał w moim życiu!
W spotkaniu wzięli udział kapłani, katecheci, członkowie Akcji Katolickiej, Parafialengo Zespołu Caritas, a jego inicjatorem był Mieczysław Guzewicz
Zależy im na Kościele, czują się za niego odpowiedzialni, a obecna sytuacja jak mówią nie napawa optymizmem. Dlatego postanowili działać. W kościele farnym pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika we Wschowie 8 marca odbyło się pierwsze Dekanalne Forum Duszpasterskie. Główny temat spotkania brzmiał: „Duszpasterstwo misyjne czy zachowawcze?”.
Obecna sytuacja Kościoła w Polsce, jak mówią organizatorzy Forum, nie napawa optymizmem. - Nie jest to już czas diagnozowania, oceniania i narzekania. Warto zacząć realizować konkretne zadania, aby ratować to, co jest jeszcze do uratowania. Nasze Forum jest pierwszym etapem wielu zaplanowanych działań – podkreśla główny inicjator wydarzenia Mieczysław Guzewicz i dalej dodaje: – Będąc mocno zaangażowanym w duszpasterstwo małżeństw i rodzin i jeżdżąc po bardzo dużej ilości parafii w Polsce i w polskich parafiach za granicą, od długiego czasu już, rozmawiając z kapłanami utwierdzam się w tym, że my naprawdę wiemy jak wygląda w tej chwili sytuacja duszpasterska w Kościele w Polsce, ale nie wiemy, co robić. Zbierając te wszystkie informacje miałem takie głębokie przekonanie, że nie chcę na tym poprzestawać, że będziemy dalej diagnozować. Znając tych dwóch kapłanów, którzy podzielili się dzisiaj swoim doświadczeniem prowadzenia parafii i wiedząc, że można inaczej, pomyślałem, żeby zacząć też jakąś odnowę duszpasterską, ale szerzej, nie tylko w naszym dekanacie. Tym motywowany nie chcę dłużej rozmawiać o tym jak jest w Kościele, wręcz przeciwnie chciałbym spróbować coś zrobić, choćby w jakimś malutkim wymiarze. Głównie chodzi o to, żebyśmy jako świeccy poczuli odpowiedzialność za Kościół. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za ewangelizację, za misje i za każdy element, łącznie z tymi negatywnymi, które nas niepokoją.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
