Reklama

Współczesna rodzina bez maski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jaka jesteś współczesna polska rodzino? Może taka, jak w spektaklu Porozmawiajmy o życiu i śmierci Krzysztofa Bizio w reżyserii Krystyny Jandy, z muzyką Krzysztofa Knittla i zdjęciami Edwarda Kłosińskiego. W spektaklu umieszczone zostały sceny pasyjne w choreografii Ewy Wycichowskiej, z udziałem artystów Polskiego Teatru Tańca z Poznania. Inscenizując poszczególne stacje Drogi Krzyżowej, E. Wycichowska posłużyła się cytatami z obrazów najwybitniejszych europejskich malarzy.
Najnowsze przedsięwzięcie K. Jandy jest połączeniem różnych technik i środków wyrazu: telewizji, teatru, tańca, ikonografii, muzyki i multimediów. Na drugim planie widzimy mękę Chrystusa. Plan pierwszy to historia współczesnej rodziny: małżonków i ich dorastającego syna. Zajęci zarabianiem pieniędzy, zapędzeni, z wzajemnymi relacjami i życiem rodzinnym zredukowanymi do minimum. Poddani próbom, postawieni wobec dylematów moralnych zaczynają uważniej przyglądać się sobie i pytać o sens ich byle jakiej egzystencji. Odpowiedź widzowie znajdą w drugim wątku, którym jest Droga Krzyżowa - opowieść o cierpieniu i męce Chrystusa. Na drugim planie trwa Pasja. Jezus niesie krzyż. Upada. Weronika ociera mu twarz chustą... Ukrzyżowanie. Zdjęcie z krzyża.
Bohaterowie spektaklu to nowobogaccy, biznesmeni, którzy prowadzą niezbyt legalne interesy, ocierają się o pogranicze mafii (ojciec kupuje kradzione części samochodowe od podejrzanych typów, syn handluje narkotykami). Matka prowadziła butik, ale nie potrafiła stworzyć ciepłego i prawego domu, w znaczeniu ważniejszym niż dobrze urządzone wnętrze, bo w znaczeniu duchowym. Dobrych domów jest sporo, ale prawdziwych - coraz mniej. To źródło zła i narastająca tendencja. Małżonkowie nie zorganizowali bezpiecznego i spokojnego domu, którego wewnętrznej harmonii nie zakłóciłyby brudy otaczającego świata. Uważamy, że prawdziwy dom funkcjonuje tylko tam, gdzie pojawiła się prawdziwa matka i żona, postawa tępiona przez "postępową" propagandę. Bohaterka spektaklu stała się nowoczesną kobietą "samorealizującą się" na wielu polach: od biznesu po kontakty pozamałżeńskie. Dopiero ciężka choroba przypomniała jej, że kiedyś była inna. Bohaterka przed operacją poszła do kościoła. Po raz pierwszy po 15 latach.
Cierpienie naraz czyni z nich ludzi, wydobywa ukryte człowieczeństwo, budzi sumienie. Okazało się, że oni także idą przez mękę. Pogubili się w życiu. Grzeszą.
Bardzo ważna końcowa scena spektaklu pokazuje iluzję nieba i rzeczywistość piekła. Wieczerza wigilijna. Ludzie przemówili nieludzkimi głosami. Nie widzą Chrystusa, który siedzi z nimi przy jednym stole. Wszyscy wrzeszczą: matka (Krystyna Janda), ojciec (Jerzy Stuhr), syn (Borys Szyc). Wszyscy są samotni: matka (nawet wtedy, gdy okazuje się, że ma raka piersi), ojciec (zwłaszcza wówczas, kiedy okradli go bandyci), syn (gdy został ojcem). W tej rodzinie wszyscy grzeszą: kłamią, zdradzają, zabijają. Nienawidzą się. Nie rozmawiają. Mówią tylko do telefonów komórkowych i mijają się pomiędzy codziennymi obowiązkami. Gdy w finale spektaklu dochodzi wreszcie do rozmowy, to szybko jednak przekształca się ona w pasmo pretensji, żalów. To wyładowanie frustracji i agresji mogłoby doprowadzić do oczyszczenia atmosfery. Mała nadzieja na zmianę pojawia się, ale... czy nastąpi przemiana? Tego nie wiemy, bo reżyser nic nie dopowiada. Bohaterowie samotni, zagubieni zasiedli przy stole, przy którym, na wyciągnięcie ręki, siedzi Chrystus Zmartwychwstały. Najpierw milczy: spuszczona głowa, przymknięte oczy - tak zachowuje się podczas rozmowy rodzinnej, gdy jej uczestnicy zaczynają mówić sobie w oczy prawdę. Wiedzieli o swoich niektórych "sprawkach". Małżonkowie o zdradach. Syn przeżył wstrząs. Zabił "człowieczka", tzn. zmusił swoją dziewczynę do aborcji. Był dumny, że tak sprytnie i bezwzględnie załatwił życiowy problem. Teraz dowiedział się, iż niewiele brakowało, a on sam zostałby zabity. Przed aborcją uchroniła go matka, która nie poddała się presji swojego chłopaka, a jego ojca.
Zbawiciel podnosi oczy, a potem nieznacznie się uśmiecha. Ten uśmiech przynosi nadzieję. Połączenie Bożego Narodzenia ze Zmartwychwstaniem to piękny symbol. Jezus zmartwychwstał, a zarazem narodził się dla nich.
Nie wiadomo, czy członkowie tej rodziny zechcą, czy wykażą dobrą wolę, by zamienić nienawiść na miłość.
Członkowie rodziny używają wulgarnych wyrazów. Oczywiście, nie tak rozmawia się w normalnych rodzinach, których codzienność naznaczona jest troską o najbliższych. Niestety, tak mówi się w bardzo wielu miejscach. Nowoczesny, dynamiczny "język filmu" doskonale oddaje tempo współczesnego życia, które pozornie oddala się od drogi krzyżowej. Przecież bohaterowie w pewnej chwili znaleźli się w centrum Męki Pańskiej, jednak ciągle nie dostrzegają Chrystusa, a przecież Zbawiciel jest pośród nich.
Zakończenie spektaklu jest wieloznaczne. W telewizyjnym studiu ks. Andrzej Luter powiedział, że ten spektakl może być odebrany jak rekolekcje. Jestem skłonny przyznać mu rację. Był jak rekolekcje, zwłaszcza dla młodzieży. To współczesny moralitet, który widzowi nie zezwala pozostać w masce obojętności wobec otaczającego nas zła. To nie jest kontrowersyjny spektakl. Współczesność przyzwyczaiła nas do gorszych rzeczy. Zobaczyliśmy prawdę bez maski, dlatego ten spektakl niesie nadzieję. Męka Chrystusa i każdego człowieka trwa cały czas.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania bp. Andrzeja Przybylskiego: Co to jest Królestwo Boże?

2024-06-15 08:17

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

16 czerwca 2024, XI niedziela zwykła, rok B

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę: Lekarz odpuszczał grzechy

2024-06-14 07:30

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

Czy kiedykolwiek słyszałeś o lekarzu, który potajemnie odprawiał sakramenty w najciemniejszych czasach stalinowskich represji? Poznaj niesamowitą historię doktora Henryka Mosinga – wybitnego epidemiologa, który poświęcił swoje życie walce z tyfusem plamistym, a jednocześnie tajnym kapłanem, odpuszczającym grzechy w ukryciu.

Metafora ziarnka gorczycy jest bardzo podobna do koncepcji efektu motyla. Wspólnie ilustrują one, jak małe działania mogą prowadzić do dużych i często nieprzewidywalnych skutków. W tej perspektywie zauważmy wartość nawet najdrobniejszych aktów wiary, odwagi i determinacji, które mogą przekształcić się w coś wielkiego i wpływowego.

CZYTAJ DALEJ

Główne uroczystości odpustowe w Rokitnie

2024-06-15 16:00

[ TEMATY ]

Odpust rokitniański

sanktuarium Rokitno

Karolina Krasowska

Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

W sanktuarium w Rokitnie odbyły się centralne uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej. Odpustowej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił kard. Gerhard Ludwig Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary.

W tym roku szczególne zaproszenie do udziału w rokitniańskim odpuście 15 czerwca zostało skierowane do członków parafialnych rad duszpasterskich i parafialnych rad ds. ekonomicznych, zwłaszcza tych, którzy w ubiegłych miesiącach korzystali ze specjalnych szkoleń przygotowanych przez diecezję. Dlatego jeszcze przed Mszą św., zarówno świeccy, jak i kapłani, podzielili się swoim doświadczeniem zaangażowania w parafialnych radach duszpasterskich. Ponadto do Rokitna w tym roku zostali zaproszeni również nadzwyczajni szafarze Komunii św. z racji na 25-lecie ich obecności i posługi w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Jak co roku na diecezjalne uroczystości odpustowe przybyły również całe rodziny oraz delegacje parafialne ze sztandarami.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję