Połowa wymarzonych studiów podyplomowych Teresy przypadła na czas pandemii. Po ciekawych spotkaniach w gmachu uczelni – jak większość studentów wszelkich stopni – musiała się przenieść na tryb zdalny. Plany stworzenia własnej firmy pokrzyżowały niewymiarowa czasowo praca zdalna i niesprzyjający czas w jej branży. Mimo to cieszy ją dyplom w dłoni, a z planów nie rezygnuje, robi przymiarki do pierwszych przedsięwzięć, a póki co – odkrywa odkładany do tej pory dekupaż.

Agnieszka pół roku temu zaryzykowała i zrezygnowała z bezpiecznej etatowej pracy. Postanowiła spełnić swoje zawodowe marzenie. Teraz prowadzi kursy i szkolenia; podpowiada rodzicom, co zrobić, żeby ich rodzicielstwo było jeszcze lepsze. Cały czas się dokształca. Osiągnęła cel, choć przez COVID-19 w innych warunkach i z użyciem innych środków.

Kamil nie przestaje remontować domu dla siebie i swojej rodziny. Doprowadził go już prawie do końca. W sytuacji, kiedy ma mniej pracy w terenie, więcej czasu może poświęcić na majsterkowanie. Praca przy drewnie jest dla niego prawdziwym odkryciem. Mówi, że czuje się trochę jak św. Józef w jego warsztacie.

Anna w ostatnim czasie poczuła, że opieka nad osobami starszymi jest nie tylko jej pracą, ale prawdziwym powołaniem. Przez pandemię właśnie – mimo lęku i małych dzieci w domu – przyjęła za nich zupełnie inną mentalnie odpowiedzialność. Powiedziała: „Przecież oni mnie potrzebują, nie mogę ich zostawić”. Poszła krok dalej – zaczęła się doszkalać, dzięki czemu jeszcze bardziej profesjonalnie będzie mogła służyć swoim podopiecznym.

Różne doświadczenia, różne sytuacje z ostatnich miesięcy. Zwyczajne życie, na którym cieniem położył się COVID-19. Obok dramatów – większe i mniejsze sukcesy szyte na miarę. Niech właśnie rozpoczęty rok przyniesie nowe nadzieje i nowe wyzwania.