Obrzęd ten odbył się po stwierdzeniu przez seminaryjnych przełożonych, że decyzja alumnów do przyjęcia święceń jest wystarczająco dojrzała i poparta niezbędnymi uzdolnieniami. Zamiar ten zgodnie z prawem musiał być wyrażony publicznie i przyjęty przez biskupa lub jego przedstawiciela. Co zostało uczynione.
Powołanie i łaska
Ze względu na obostrzenia sanitarne uroczystość miała bardzo kameralny charakter. Udział w niej wzięli tylko przełożeni i klerycy. Nie było rodziców kandydatów i zaproszonych gości. Tradycyjna Msza św. i obrzęd, które zazwyczaj odbywały się w katedrze świdnickiej, w ostatniej chwili zostały przeniesione do kaplicy seminaryjnej. Wszystko przez koronawirusa, który pokrzyżował już niejedno wydarzenie w tym roku.
Jeśli Bóg do czegoś nas powołuje i stawia konkretne zadania, to daje nam także łaskę, dzięki której można te zadania wypełnić.
Podziel się cytatem
W okolicznościowej homilii bp Bałabuch wyjaśnił kandydatom, że jeżeli Bóg do czegoś nas powołuje i stawia konkretne zadania, to daje nam także łaskę, dzięki której można te zadania wypełnić, a pozytywna odpowiedź na powołanie jest dowodem miłości ku Panu Bogu i bliźnim. – Nie bójcie się iść za Chrystusem! Nie zamykajcie się przed Nim! Otwórzcie Mu swoje serca. Ofiarujcie Chrystusowi nie cząstkę swego życia, ale całe. Ofiarujcie Jemu samych siebie na wierną i uczciwą służbę. Chrystus przyjmie was jako swoje sługi, jako głosicieli ewangelicznej prawdy, ale tylko wówczas, gdy wypowiecie Jemu swoje „tak” – zachęcił przyszłych kapłanów.
Potwierdzenie decyzji
– Słowa „Pójdź za Mną”, bracia akolici, powiedział Jezus do każdego z was kilka lat temu. Dziś po raz kolejny potwierdzacie waszą decyzję i za chwilę przyjmiecie kandydaturę do święceń diakonatu i prezbiteratu. Wielu nie potrafi zrozumieć, dlaczego młodzi ludzie stają się kapłanami, siostrami zakonnymi czy misjonarzami. Dzisiaj trzeba być rzeczywiście zakochanym w Bogu, by iść za Jego głosem. Wy jesteście takimi osobami i bądźcie nimi, gdy będziecie bezpośrednio przygotowywać się do święceń. A w przyszłości bądźcie jako diakoni oddani szczególnie służbie Miłości miłosiernej, a potem jako prezbiterzy bądźcie oddani modlitwie, posłudze Słowa i posłudze sakramentalnej – powiedział biskup pomocniczy.
Następnie w specjalnym obrzędzie swoją gotowość do dalszej formacji i chęć służenia Kościołowi wyrazili: Marcin Kirkiewicz z parafii Chrystusa Króla w Dzierżoniowie, Paweł Kruk z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z Idzikowa i Krystian Stasiak z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Boguszowie-Gorcach. Kościół potwierdza tym samym, że ci kandydaci są przez Kościół uznani za godnych przyjęcia święceń, potrzeba jednak czasu, aby dobrze przygotowali się oni do tego wielkiego zadania, którym jest kapłaństwo.
Biskupi świdniccy wraz z przedstawicielami zaprzyjaźnionych seminariów
Wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego w Świdnicy uroczyście rozpoczęła kolejny rok formacji intelektualnej, duchowej i ludzkiej.
Mszą św. koncelebrowaną przez biskupów świdnickich, przedstawicieli seminariów duchownych z Wrocławia, Legnicy i Bagna, oraz pracowników Świdnickiej Kurii Biskupiej, jego studenci i wykładowcy zainaugurowali nowy rok akademicki 2020/2021. Eucharystii sprawowanej w seminaryjnej kaplicy przewodniczył bp Marek Mendyk. W homilii ordynariusz świdnicki zachęcił kleryków i przełożonych do wytrwałej modlitwy. Podkreślił też, że nie ma modlitwy niewysłuchanej. – Kto się modli, nie żyje już więcej dzięki sobie, dla siebie, własną siłą, ale wie, że istnieje Bóg, do którego należy się zwracać – powiedział pasterz diecezji.
Jeśli na wydziałach architektury ktoś dziś jeszcze mówi o budowaniu wież, ogranicza się raczej do zagadnień konstrukcyjnych. To zresztą zrozumiałe. Źle skonstruowana lub postawiona na grząskim gruncie wieża może budzić odczucia romantyczne, których nie brakuje turystom odwiedzającym Pizę, jednak wcale nie zapewnia im bezpieczeństwa.
Jezus, choć był obeznany przynajmniej z podstawami architektury (zobacz przypowieść o budowaniu na skale), twierdzi, że warto zwrócić także uwagę na aspekt ekonomiczny: „Któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie najpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: Patrzcie, ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć!”(Łk 14,28-29).
Harcerskie „czuwam” to znaczy „czuję się odpowiedzialny za to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska” [Felieton]
2025-09-07 17:10
ks. Ryszard Staszak
ks. Łukasz Romańczuk
Co roku pod koniec sierpnia upamiętniamy rocznicę śmierci Danuty Siedzikównej, ps. "Inka" (1928–1946). Inka była sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady AK, która po wojnie kontynuowała działalność w konspiracji. Została aresztowana przez UB w 1946 roku, skazana na śmierć i stracona 28 sierpnia 1946 r. w wieku niespełna 18 lat. Jej postać jest symbolem niezłomności w walce o niepodległą Polskę.
Danuta Siedzikówna urodziła się 3 września 1928 roku w Guszczewinie. Po śmierci ojca, który był leśniczym, i po tym, jak jego brat został zamordowany przez Niemców, Danuta wstąpiła do Armii Krajowej, odbywając szkolenie sanitarne. W lipcu 1946 roku została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa. W czasie śledztwa była poddawana brutalnym torturom i mimo tego nie zdradziła swoich towarzyszy. 3 sierpnia 1946 roku została skazana na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Gdańsku. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku, na kilka dni przed jej 18. urodzinami. "Inka" jest symbolem wierności ideałom, niezłomnej postawy wobec oprawców i poświęcenia młodego życia w walce o wolną Polskę. W 2006 roku została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2014 roku zespół Instytutu Pamięci Narodowej odnalazł jej szczątki na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku, a w 2016 roku odbył się uroczysty pogrzeb państwowy. Pod Ślężą pamięć o żołnierzach niezłomnych, w tym o „Ince” pielęgnują nasi lokalni harcerze. Z tej okazji chciałbym dokonać refleksji na temat harcerstwa i jego znaczenia w wychowaniu młodzieży. Motto harcerzy: „Wszystko co nasze Polsce oddamy, w niej tylko życie, więc idziem żyć” to słowa Ignacego Kozielewskiego, do których melodię dopisała Olga Małkowska. Polski skauting zrodził się zaledwie 4 lata po utworzeniu przez gen. Baden - Powella pierwszej drużyny skautów brytyjskich. W 1918 roku przyjął on nazwę „Związku Harcerstwa Polskiego”. Patronem harcerzy został Św. Jerzy pochodzący z Kapadocji. Był on żołnierzem - oficerem w legionach rzymskich. Służył ojczyźnie strzegąc jej granic. Przyjął chrześcijaństwo, jednak w owym czasie nie mógł jawnie wyznać swej wiary. Gdy ujawniono, że jest chrześcijaninem, pomimo tortur nie wyparł się Chrystusa – wierny Bogu zginął śmiercią męczeńską w czasie prześladowań za cesarza Dioklecjana w roku 305, w palestyńskiej miejscowości Lidda. Jego kult rozpowszechnił się w całym imperium rzymskim. Harcerze obrali go swoim patronem i orędownikiem jako wzór ofiarnej służby Bogu i Ojczyźnie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
