Reklama

Niedziela Przemyska

Zamarzyli o własnym kościele

Pomiędzy wzgórzami Pogórza Dynowskiego pokrytymi lasami ukryta jest mała miejscowość, Hucisko Jawornickie, mieszkańcy zapragnęli mieć tu swój parafialny kościół i konsekwentnie realizowali to pragnienie.

Niedziela przemyska 43/2020, str. IV

[ TEMATY ]

historia

prezentacja parafii

Ks. Maciej Flader

Smukła wieżyczka parafialnego kościoła góruje nad wzgórzami Pogórza Przemyskiego

Smukła wieżyczka parafialnego kościoła góruje nad wzgórzami Pogórza Przemyskiego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Miejscowość była już wzmiankowana w XVII wieku jako Huta Szklana w lasach jawornickich, ponieważ w odległych czasach miała się tutaj znajdować huta szkła. Mieszkańcy Huciska Jawornickiego zawsze odznaczali się wielką religijnością. Jednak spora odległość, 7-9 km, od kościoła w Jaworniku Polskim utrudniała im uczęszczanie na nabożeństwa. Pierwszym miejscem kultu religijnego stała się kaplica ufundowana oraz wybudowana w 1920 r. przez Janinę i Stanisława Niemczyckich, właścicieli majątku w przysiółku Podedwór. Z czasem mała kapliczka nie mogła pomieścić mieszkańców, dlatego pojawiła się myśl o budowie własnego kościoła.

Budowaliśmy remizę, ale w końcu stanęła wieżyczka na dachu i zorientowano się, że to kościół a nie remiza – wspominają parafianie.

Podziel się cytatem

Budowali remizę z wieżyczką

W 1956 r. mieszkańcy Huciska Jawornickiego podjęli decyzję o wzniesieniu świątyni. W obawie przed reakcją władz, oficjalnie uchwała dotyczyła budowy remizy strażackiej. O budowie kościoła mówi Józef Mendycki – świadek tamtejszych wydarzeń: – Z budową kościoła było tak, że budowaliśmy remizę, ale w końcu stanęła wieżyczka na dachu i zorientowano się, że to kościół a nie remiza. Wtedy władze zaczęły karać mieszkańców i dochodzono skwapliwie, którzy z mieszkańców wioski angażowali się najbardziej aktywnie w tę budowę – dodaje pan Józef.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

W kronice parafialnej ks. Tadeusz Niemiec zapisał: „Budowano bez planu, a całość prac nadzorował proboszcz sąsiedniej parafii Drohobyczka ks. Józef Mucha”. Głównym wykonawcą prac był Jan Gwizdała z Huciska. Prace postępowały szybko. Kiedy nie było już wątpliwości, że to ma być świątynia, władze wstrzymały prace i zaplombowały obiekt.

W 1957 r. rozpoczęto starania w urzędach w Rzeszowie o zezwolenie na budowę kościoła. Ostatecznie, pod naporem opinii publicznej władze ustąpiły i wydały pozwolenie. Do uzyskania pozwolenia na budowę przyczyniło się zaangażowanie płk. Henryka Makary. W 1958 r. budowę świątyni zakończono. W tym czasie przywieziono ołtarz, ambonę, ławki i kilka feretronów ze starego kościoła w Dubiecku.

Poświęcenia kościoła dokonał w imieniu biskupa przemyskiego ks. prał. Franciszek Misiąg 18 lipca 1958 r. W uroczystości wzięło udział ponad 20 księży i około 6 tysięcy wiernych. Odtąd w każdą niedzielę przyjeżdżał kapłan z Jawornika Polskiego na Mszę św. i naukę religii. Kościół w Hucisku Jawornickim był filią parafii w Jaworniku Polskim.

Utworzenie parafii

Na utworzenie samodzielnej parafii trzeba było poczekać do roku 1969. Pierwszym proboszczem został ks. Tadeusz Niemiec, który duszpasterzował w Hucisku przez 25 lat. Do dziś jest wspominany z wielkim sentymentem przez parafian.

Reklama

Dużym utrudnieniem duszpasterskim był brak domu parafialnego. Kapłani byli zmuszeni wynajmować mieszkanie w prywatnych domach. Zaczęto czynić starania o wybudowanie plebanii. Ponieważ nie było mowy o uzyskaniu pozwolenia na taką budowę, postanowiono na zakupionej działce zrealizować ją na osobę prywatną Michała Mendyckiego. Jednak i tym razem nie obeszło się bez problemów. Według relacji ks. Niemca: „Jakiś niegodny człowiek doniósł do odpowiednich władz, że nie jest to dom prywatny, tylko plebania”. Kiedy budowa była doprowadzona do stropów, zajechał aktyw powiatowy, wstrzymano dalsze prace i opieczętowano budynek. Mówi syn Michała Mendyckiego, Józef: – Jak już zbudowano kościół, zaczęliśmy stawiać plebanię. Mój ojciec na swoim polu stawiał dom mieszkalny. Ktoś doniósł, że to nie dom tylko plebania. Władze zablokowały te fundamenty. Parafianie zmówili się, zerwali bombę i wymurowaliśmy całe mury. Na następny dzień przyjechało ze 30 policjantów, ogrodzili plebanię wkoło i zniszczyli te mury. Ukarali karami finansowymi mnie i ojca. Cała parafia solidarnie złożyła się, by zapłacić te kary – podkreśla Józef Mendycki.

Proboszcz rolnikiem

Po żmudnych negocjacjach księdza proboszcza uzyskano pozwolenie na budowę prywatnego domu dla księdza. Proboszcz ks. Tadeusz Niemiec musiał przekwalifikować się na rolnika i wykupić działkę od Gromadzkiej Rady Narodowej w Hadlach Szklarskich. Notarialne przekazanie budynku wraz z działką na własność parafii miało miejsce w 1992 r. Następnie ks. Niemiec przekazał plebanię jako darowiznę nowemu proboszczowi ks. Antoniemu Grzysiowi.

Ludzie są bardzo przywiązani do tradycji chrześcijańskiej i zżyci ze sobą.

Podziel się cytatem

Otwarci na Boga i siebie

– W niedługim czasie obok plebanii powstał budynek gospodarczy z cichym przeznaczeniem na salkę katechetyczną – opowiada ks. Bogdan Potoczny, obecny proboszcz. – Dziś wspólnota parafialna nie jest liczna, około 390 osób mieszkających w 120 domach. Ludzie jednak są bardzo przywiązani do tradycji chrześcijańskiej i zżyci ze sobą. Trudny teren – góry, lasy – wymagają, aby nawzajem przychodzić sobie z pomocą. Są bardzo przywiązani do Kościoła. W niedzielę przychodzi na Msze św. prawie 70% parafian. Dzieci i młodzież chętnie przychodzą do kościoła, prowadzą Różaniec i włączają się w inne nabożeństwa. Przez 9 ostatnich lat jak tutaj jestem, nie pamiętam takiej sytuacji, żebym sam musiał prowadzić Różaniec. Zawsze dzieci, dorośli albo osoby starsze. Jest 17 ministrantów, którzy służą do Mszy i w ogóle panuje tutaj bardzo dobra atmosfera.

Jako wieloletni misjonarz na Wschodzie, ks. Bogdan dużo uwagi przykłada do otwartości i budowania relacji z parafianami. – Doświadczenie pracy misyjnej pomaga w otwartości na drugiego człowieka i budowaniu relacji z innymi.

Hucisko Jawornickie to mała miejscowość, której mieszkańcy zamarzyli o własnym kościele. Nie brakowało trudności i przygód, ale dziś smukła wieżyczka parafialnego kościoła góruje nad wzgórzami Pogórza Przemyskiego.

Parafia Rzymskokatolicka Matki Bożej Wspomożenia; Wiernych Hucisko Jawornickie; 37-230 Manasterz; tel. 16 651 44 32 ; Msze św. w niedzielę: 7.30, 10.00, 15.00.

2020-10-20 21:56

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bitwa pod Wiedniem

Niedziela Ogólnopolska 42/2012, str. 52

[ TEMATY ]

historia

film

kino

"BITWA POD WIEDNIEM" - FOTO ANDREA CHISESI, DYSTR. MONOLITH FILMS

Wiosną 1683 r. na wielkiej równinie wokół Belgradu zebrała się największa w historii muzułmańska armia. Dowództwo armii powierzono wielkiemu wezyrowi Kara Mustafie (Czarny Mustafa). To właśnie jemu sułtan Stambułu Mehmed IV przekazał zieloną chorągiew Proroka, według tradycji - oryginalną chorągiew Mahometa. Miał ją wznieść nad wszystkimi stolicami Europy, kończąc na kolebce chrześcijaństwa - Rzymie, i tam zamienić Bazylikę św. Piotra w meczet. Wizja przedstawiająca arabskie konie pijące z fontanny na Placu św. Piotra miała być zapowiedzią błyskawicznego militarnego zwycięstwa islamu i definitywnego podporządkowania się chrześcijańskiej Europy. To, że do tego nie doszło, zawdzięczamy skromnemu zakonnikowi o imieniu Marco D’Aviano oraz królowi polskiemu Janowi III Sobieskiemu. Najnowszy film Renzo Martinellego opowiada nam tę historię… Wchodzący na ekrany kin film „Bitwa pod Wiedniem” (reż. Renzo Martinelli) jest zapisem kilku lat z życia zakonnika i kaznodziei Marco D’Aviano. Poznajemy go jako człowieka o sile ducha, który nie akceptuje kompromisów. Twierdzi, że wierzyć należy zawsze, niezależnie od czasów i wygody. Papież Innocenty XI uczynił go propagatorem chrześcijaństwa, prosząc usilnie o rozpowszechnianie w każdym miejscu wiadomości o islamskim niebezpieczeństwie i o potrzebie zatrzymania muzułmańskiej ekspansji. To dzięki jego niestrudzonej misji apostolskiej udało się stworzyć armię, która ocaliła osaczony Wiedeń. To on wzywał cesarza Leopolda XIII i innych władców europejskich do walki i obrony flagi Europy, twierdząc, że jeśli nie będą walczyć wszyscy razem, nie będzie Europy. „Niezrozumienie teraźniejszości jest konsekwencją nieznajomości przeszłości” (Marc Bloch). „11 września 1683 r. islam osiągnął apogeum ekspansji na Zachód. Trzysta tysięcy wyznawców Allacha pod dowództwem Kara Mustafy od dwóch miesięcy oblegało zwane «Złotym jabłkiem» miasto Wiedeń”. Te słowa rozpoczynające film w zamiarze reżysera mają uświadomić widzowi, że walka w obronie chrześcijaństwa powraca. XVII-wieczna opowieść o obronie Wiednia przed islamskim najeźdźcą ma również ukazać, że współczesny świat chrześcijański staje przed podobnym zagrożeniem. Międzynarodowy tytuł filmu: „11 września 1683” jest odwołaniem się do tragicznych wydarzeń z 11 września 2001 r., kiedy to muzułmański świat terroryzmu zaatakował Nowy Jork. 11 września 1683 r. Kara Mustafa zapewniał, że jest to ważny dzień - dzień wielkiej siły dla narodu muzułmańskiego: „Nie tylko Wiedeń, ale także Paryż, Rzym i cały świat”. Atak na Nowy Jork, na miasto-symbol wielkości i potęgi świata zachodniego, miało być również objawieniem potęgi świata muzułmańskiego. Reżyser, opowiadając historię obrony Wiednia, mówi do nas również, byśmy nie zapominali o tym, co się wydarzyło 11 lat temu. (Jeśli nie będziemy razem, nie będzie Europy). Wyreżyserowana przez Renzo Martinellego „Bitwa pod Wiedniem” to ogromne epickie widowisko, film ujmujący i piękny, wywołujący wielkie emocje, ukazujący świat, który dawno przeminął. To 2 godziny, które stają się również doskonałą lekcją historii, ukazującą wielkość i dumę narodu polskiego.
CZYTAJ DALEJ

Wiceminister zdrowia: jedno zaświadczenie od specjalisty jest wystarczające do aborcji

2025-04-24 22:10

[ TEMATY ]

aborcja

Adobe Stock

Przepisy nie regulują terminu, do kiedy można przerwać ciążę w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia kobiety ciężarnej - powiedział w czwartek w Sejmie wiceminister zdrowia Wojciech Konieczny. Ocenił również, że jedno zaświadczenie od specjalisty jest wystarczające do aborcji.

Wiceminister odpowiedział w czwartek w Sejmie na pytanie grupy posłów PiS "w sprawie zabicia dziecka w 36. tygodniu życia płodowego".
CZYTAJ DALEJ

Pogrzeb papieski - od tiary do prostoty. Reforma Jana Pawła II

2025-04-25 07:51

[ TEMATY ]

pogrzeb papieża

Vatican News

Ceremonia pogrzebu papieża, będąca jednym z najważniejszych rytuałów w Kościele katolickim, przeszła znaczące zmiany na przestrzeni wieków. Od uroczystości podkreślających majestat i władzę papieża, do współczesnych obrzędów skupiających się na jego roli jako pasterza i ucznia Chrystusa. Znaczących zmian dokonał Jan Paweł II.

Choć Karol Wojtyła jako biskup i kardynał nie wypowiadał się publicznie o pogrzebach papieży, jego wykształcenie filozoficzne i teologiczne oraz podejście do liturgii kształtowały przyszłe decyzje. Jako Jan Paweł II, dzięki głębokiej znajomości tradycji i potrzeb współczesnego świata, zreformował liturgię pogrzebową papieża w duchu prostoty, godności i wiary, wyznaczając kierunek na kolejne dekady.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję