Rodzi się przy tym pytanie: co związywać, a co rozwiązywać, aby cieszyć się z wiecznych konsekwencji?
Będąc bratem
„Jeżeli twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata”. Miłość bliźniego jest wypełnieniem Prawa Bożego i w niej odnajdziemy klucz do dobrego związywania i zdrowego rozwiązywania wszystkich spraw. Jeśli celem jest zdobycie brata, wówczas nabiera pełnego znaczenia wezwanie św. Pawła: „Nikomu nie bądźcie nic dłużni, oprócz wzajemnej miłości”. Będąc bratem, człowiek nie skoncentruje swojej uwagi na upomnieniu, ale na człowieku. Będzie starał się znaleźć rozwiązanie, kiedy brat zgrzeszy przeciw niemu i będzie szukać drogi łączności, aby na nowo związać się z bratem. Miłość zawiązuje silne i wieczne relacje oraz potrafi rozwiązywać największe nieporozumienia i krzywdy.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Opierając się na świadectwie
„Jeśli cię nie posłucha, weź ze sobą jeszcze jedną lub dwie osoby, niech cała sprawa rozstrzygnie się w oparciu o zeznanie dwóch lub trzech świadków”. Miłość nie boi się spotkania w cztery oczy, ale potrafi skonfrontować się ze świadectwem innych. Piękne upomnienie braterskie nabiera mocy w kontekście żywej wspólnoty. Ludzie, którzy upominają się wzajemnie bez doświadczenia miłości bratniej, mogą jeszcze bardziej skomplikować swoją sytuację i rozwiązać to, co trzeba było związać. Ktoś, kto ma braci, którzy są prawdziwymi świadkami, posiada potężne świadectwo i jakby nieograniczone możliwości. „Zapewniam was jeszcze: Jeżeli dwaj spośród was zgodnie o coś poproszą, otrzymają wszystko od mojego Ojca, który jest w niebie. Gdyż tam, gdzie dwaj lub trzej zbierają się w moje imię, jestem pośród nich”. Jeśli mamy takich braci, z którymi możemy zgodnie stanąć do jednomyślnej modlitwy, to możemy związywać i rozwiązywać, co tylko chcemy.
W łączności z Kościołem
„Jeżeli ich także nie posłucha, powiedz o tym Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie posłucha, nich będzie dla ciebie jak poganin i celnik”. Będąc w duchu i logice Kościoła, to zdanie niesie również błogosławieństwo, a nie przekleństwo. W poczuciu bezradności możemy wszystko mówić Kościołowi, który jest naszą matką. Jeśli nie uda nam się nawiązać relacji w cztery oczy ani odnaleźć rozwiązania wraz ze wspólnotą braci, powinniśmy wszystko mówić Kościołowi. Matka jest najbardziej wrażliwa na moment, kiedy „nie mają już wina”. Jezus Chrystus, który jest głową Ciała, nie będzie zwlekał z reakcją, aby pójść w poszukiwanie zaginionej owcy. W łączności z Mistycznym Ciałem Chrystusa nie będziemy mieli nigdy tendencji, żeby kogokolwiek wykluczać, ale wiecznie wprowadzać i włączać.
