Od dziewięciu lat Jabłonowu Pomorskiemu patronuje bł. Maria Karłowska, założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Społeczność jabłonowska zapragnęła, aby Matka Maria patronowała nam nie tylko z sanktuarium na Wzgórzu Zamkowym, lecz także, by stanęła pośród nas w symbolu swego wizerunku
Uroczystość odsłonięcia i poświęcenia pomnika bł. Marii Karłowskiej odbyła się 1 czerwca, a jej centrum stanowiła Msza św. w kościele pw. Chrystusa Króla w Jabłonowie Pomorskim, sprawowana przez bp. Wiesława Śmigla, w asyście bp. seniora Andrzeja Suskiego, ks. kan. Grzegorza Tworzewskiego, dziekana i proboszcza miejsca, ks. kan. Janusza Kowalskiego, proboszcza parafii pw. św. Wojciecha w Jabłonowie i licznych kapłanów. W Eucharystii uczestniczyli również przedstawiciele władz wojewódzkich i samorządowych, poczty sztandarowe oraz dobroczyńcy i wykonawcy pomnika bł. Matki Pasterki.
Świetlany przykład
Reklama
Bp Wiesław Śmigiel w homilii przypomniał zebranym znaczenie miłości Bożej, zawartej w sakramentach oraz naszej miłości, szczególnie wobec trudnych bliźnich. Zaznaczył, że najsilniejszy motyw miłości stanowi wiara. Cechowała ona całe życie bł. Marii Karłowskiej, dlatego szła do miejsc, które inni omijali z daleka. Ksiądz Biskup przypomniał, że bł. Maria Karłowska jest pierwszą błogosławioną diecezji toruńskiej. Wypełniła ona w swoim życiu to, do czego wezwał wszystkich Ojciec Święty Franciszek w dniu swego wyboru na Stolicę Piotrową, do wyjścia na peryferie świata, do biednych pod względem materialnym oraz na peryferia egzystencjalne, gdzie istnieją ból, ignorancja i utrata wiary. Celebrans podsumował swoje rozważania stwierdzeniem, że bł. Maria Karłowska w historii swego życia pozostawiła nam świetlany przykład wiary i miłości, dlatego pomnik jej poświęcony nabierze w jabłonowskim społeczeństwie i poza nim nie tylko wartości historycznej, ale wezwie do rachunku sumienia, będzie krzykiem ostrzeżenia i zaproszeniem do życia wiarą oraz świadczenia konkretnej pomocy i miłości.
Po Mszy św. księża biskupi i kapłani wraz ze wszystkimi uczestnikami uroczystości udali się w pochodzie prowadzonym przez Chorągiew Husarską Województwa Kujawsko-Pomorskiego, przy akompaniamencie orkiestry dętej ze Świedziebni na skwer przy zbiegu ulic Mostowej i Wigury, gdzie usytuowano pomnik bł. Matki Marii Karłowskiej. Ceremonię poświęcenia pomnika otworzyła pieśń „Gaude Mater Polonia”. Był to akcent patriotyczny w 100. rocznicę odzyskania niepodległości przez naszą ojczyznę, której gorliwie służyła bł. Maria Karłowska. Następnie delegaci władz kościelnych, wojewódzkich i samorządowych oraz Komitetu Społecznej Budowy Pomnika na czele z przewodniczącym komitetu Ryszardem Boberem i matką generalną Gracjaną Zborałą zabrali głos na temat znaczenia symboli patriotyczno-religijnych i utrwalania historii dla potomnych.
W Akcie Przekazania Pomnika bł. Marii Karłowskiej mieszkańcom Jabłonowa Pomorskiego odczytanym przez przedstawicieli Komitetu Budowy Pomnika padły m.in. słowa: „Dla mieszkańców miasta i gminy Jabłonowo Pomorskie Błogosławiona jest symbolem ogromnej siły i bezgranicznej miłości do Boga oraz ludzi, a także wzorem patriotyzmu i poświęcenia się dla dobra Ojczyzny. Wierzymy, że jej postać – utrwalona w brązie przez artystę rzeźbiarza Adama Kubę Matejkowskiego – każdego dnia będzie przypominać mieszkańcom o wartościach propagowanych przez Patronkę Jabłonowa.
Reklama
Przekazując dar w postaci pomnika, wyrażamy naszą pewność, że władze miasta i gminy Jabłonowo Pomorskie otoczą ten pomnik serdeczną opieką i przekażą troskę o niego kolejnym pokoleniom mieszkańców, uwzględniając, że jest on wyrazem szczególnej troski o pielęgnowanie bogatego dziedzictwa, jakie pozostawiła po sobie bł. Matka Maria Karłowska”.
Artysta rzeźbiarz dodał, że siadając na kamiennej ławce wkomponowanej w pomnik, można stać się uczestnikiem spotkania przeszłości z przyszłością, a także obcowania ze sztuką. I jeżeli ktoś zdobędzie się na chwilę refleksji w tej scenerii codzienności, „pomnik osiągnął swój cel”.
Po słowach pełnych uznania dla dzieła bł. Matki Marii nastąpiło odsłonięcie i poświęcenie pomnika, którego dokonał bp Wiesław Śmigiel w towarzystwie przedstawicieli duchowieństwa i władz lokalnych oraz najmłodszej z sióstr pasterek.
Zwieńczeniem uroczystości był koncert „Bo to Polska właśnie” w wykonaniu artystów Polskiej Opery Kameralnej w Łodzi pod kierownictwem sławnego śpiewaka operowego (bas) Kazimierza Kowalskiego. Wykonawcy zaprezentowali utwory polskiej i światowej muzyki operowej. Wraz z nimi kilka utworów wykonała mieszkanka Jabłonowa Aleksandra Śliwowska, studentka Akademii Sztuki w Szczecinie. Dzieci z jabłonowskiego Niepublicznego Przedszkola „Aniołkowo” pierwsze złożyły kwiaty na pomniku bł. Matki Pasterki, jakby wyczuły miłość błogosławionej patronki miasta i odczytały ukryte słowa: „Będę waszą przed i poza grobem Matką Pasterką”.
Piękna i wzruszająca uroczystość w promieniach letniego jeszcze słońca odbyła się 5 września 2012 r. w Okrzei (powiat łukowski). Tam, gdzie znajduje się mogiła rodzicielki autora „Quo vadis?” - Stefanii z Cieciszowskich, został poświęcony przez prymasa seniora kard. Józefa Glempa i biskupa siedleckiego Zbigniewa Kiernikowskiego monumentalny pomnik Matki i Syna, wzniesiony z inicjatywy prof. Lecha Ludorowskiego, prezesa Towarzystwa im. Henryka Sienkiewicza Zarząd Główny w Lublinie, dzięki środkom uzyskanym od rodaków z kraju i z zagranicy.
Jak zaznaczył pomysłodawca dzieła - prof. Lech Ludorowski, jest to pomnik oryginalny pod każdym względem. Pierwszy w naszej Ojczyźnie religijny monument Sienkiewiczowski. Interesujące dzieło sztuki zaprojektowane i wykonane przez artystę rzeźbiarza Witolda Marcewicza, swoją urodą dorównujące najpiękniejszym pomnikom w Rzymie i Szczawnicy, autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. Należy do największych i najbardziej udanych w całej galerii 21 pomników Sienkiewiczowskich. Wyraża wiele. Przede wszystkim ukazuje matkę, która przekazała talent pisarski Henrykowi, dlatego jego słowa z roku 1900: „Matce mojej zawdzięczam pociąg do literatury” - zostały wyryte na jednej z czterech tablic na potężnym cokole. Drugą wykutą w piaskowcu postacią jest chłopiec, jeszcze gimnazjalista, w objęciu matczynego ramienia pochylający się nad otwartą księgą na kolanach matki - pani Stefania była bowiem pierwszą nauczycielką przyszłego noblisty. Dwa zespolone wspólnym ramieniem krzyże sugerują, że ten chłopiec, któremu matka przekazuje wiarę, będzie w przyszłości wielkim pisarzem katolickim, wiernym Bogu i Ojczyźnie.
Towarzystwo im. Henryka Sienkiewicza wzniosło pomnik Matki i Syna oraz odnowiło skromną płytę nagrobną Stefanii Sienkiewiczowej w miejscu szczególnie ważnym dla tradycji i kultury narodu polskiego. Jest to przestrzeń sakralna, miejsce pamięci, do którego dążą wycieczki krajowe i z różnych stron świata. Tym samym został zrealizowany szlachetny zamysł prof. Ludorowskiego, by to miejsce poddać gruntownej renowacji i podkreślić jego znaczenie pomnikiem godnym świetlanej pamięci Macierzy autora „Trylogii”. Cel został osiągnięty po 4 latach bardzo trudnych, niesłychanie złożonych, skomplikowanych starań oraz wielu niespodziewanych trudności i przykrych wydarzeń. Tak oto szlak pielgrzymi w Okrzei - od kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła (zbudowanego finansowym i organizacyjnym wysiłkiem prababki pisarza), przez cmentarz parafialny i mogiłę matki, do kopca z pięknym popiersiem Sienkiewicza - zyskał wyjątkowo wartościowy obiekt o wielkich walorach religijno-patriotycznych, estetycznych, historycznych, edukacyjnych, który skłania do refleksji modlitewnej, kontemplacji i nauki.
Nowy pomnik w Okrzei, będąc wyrazem hołdu składanego „zasłużonej dla Polski Matce” - jak czytamy na tablicy frontowej - sławi jednocześnie zasługi jej wielkiego syna. Właśnie służba Henryka Sienkiewicza dla narodu polskiego i wszystkich ludzi w imię miłości Ojczyzny, chrześcijańskiej miłości bliźniego i godności każdego człowieka stanowiła najczęstszy motyw wystąpień podczas uroczystości. Prymas senior kard. Józef Glemp w słowie kończącym Mszę św. powiedział dobitnie: - On odsłaniał nam Polskę. Odsłonił w sposób szczególny w tej przeszłości, kiedy trzeba było dawać życie za Ojczyznę. Sam potrafił służyć, kiedy przyszła wielka bieda i polityczna niepewność. Opierając swoją homilię na wskazaniu św. Pawła: „Jesteśmy sługami”, bp Zbigniew Kiernikowski uczynił Sienkiewicza wzorem człowieka dającego siebie dla drugich i w ten sposób odkrywającego siebie w Bogu. W uzasadnieniu twierdzenia, iż twórca „Quo vadis?” miał wyczucie nie tylko spraw ludzkich i ojczystych, ale i Bożych, Ksiądz Biskup zacytował znamienną wypowiedź Sienkiewicza o książce Ernesta Renana „Żywot Jezusa”: „(...) kto by stracił wiarę, ten by ją mógł odzyskać widząc, jak ten, rozumny zresztą, filister chce, a nie może dostroić się do przedmiotu, który go przewyższa, tak jak np. Alpy przewyższają jakieś narzędzie geometryczne, którymi się je mierzy”.
W poprzedzającym Mszę św. wystąpieniu krajowy duszpasterz środowisk twórczych ks. Wiesław Niewęgłowski nakreślił warunki historyczne działalności Henryka Sienkiewicza i już na wstępie uroczystości skłonił ponad 2 tys. przybyłych do Okrzei rodaków z całego kraju do uzmysłowienia sobie, jak bardzo Polacy potrzebują takich wodzów duchowych jak Sienkiewicz, by wokół nich się jednoczyć wobec zagrażającej Polsce (tak często w historii) polityki europejskiej.
Istotę postawy służby oraz misji narodowej autora „Potopu” pięknie i najdobitniej wyraził prof. Ludorowski tekstami na tablicy memoratywnej pomnika i w akcie erekcyjnym, uroczyście podpisanym i odczytanym w świątyni, a następnie zaniesionym w procesyjnym przemarszu i wmurowanym w fundament monumentu: „Wielki Polak, niezłomny patriota, wielbiący Boga krzewiciel świętej wiary, pisarz katolicki, wierny syn Kościoła, konfrater Ojców Paulinów na Jasnej Górze, człowiek wyjątkowej dobroci i szlachetności, współtwórca Niepodległej Ojczyzny. Klasyk literatury narodowej, autor nieśmiertelnych nowel i powieści - arcydzieł obecnych trwale w kulturze ludzkości. Pierwszy wśród polskich i słowiańskich pisarzy uhonorowany Nagrodą Nobla. Dla swoich wiekopomnych zasług dla Ojczyzny w czasach niewoli przez współczesnych słusznie nazywany Hetmanem Duchowym Polaków i Wielkim Jałmużnikiem Narodu. Niech Jego imię, czyny i dzieła będą błogosławione i pozostaną dla potomnych wiecznym źródłem szlachetności, narodowej dumy i siły”.
Rzesza wiernych, przedstawiciele duchowieństwa i władz państwowych, liczne delegacje szkół oraz instytucji z 50 sztandarami, tudzież potomkowie pisarza byli świadkami doniosłego wydarzenia kulturalnego. Spełniło się pragnienie prezesa Towarzystwa im. H. Sienkiewicza, by odsłonięcie pomnika Matki i Syna stało się „ogólnopolskim świętem narodowym, łączącym Polaków”. Wśród przyjezdnych z odleglejszych stron byli reprezentanci powiatu i miasta Częstochowy, tak znamiennie wpisanej w twórczość i życie naszego Noblisty. Do Okrzei wspólnie udali się autokarem uczniowie placówek Sienkiewiczowskich: Zespołu Szkół z Rzerzęczyc, Szkoły Podstawowej nr 14 i IV Liceum Ogólnokształcącego - jednej z najstarszych w kraju szkół Sienkiewiczowskich.
W poniedziałek Leon XIV przesłał za pośrednictwem kard. Parolina telegram, zapewniając o modlitwie i solidarności z mieszkańcami Afganistanu, w związku z jedną z najtragiczniejszych klęsk żywiołowych w historii kraju. Wskutek trzęsienia ziemi ucierpiały wschodnie regiony Kunar i Nangarhar. Wstępnie szacowano, że pochłonęły one ponad 900 ofiar, a ranne zostały ponad 3 tys. osób.
Bilans trzęsienia ziemi, które w nocy z niedzieli na poniedziałek nawiedziło wschodni Afganistan, wzrósł już w poniedziałek do 900 ofiar śmiertelnych i 3 tys. rannych, choć wciąż są to jedynie wstępne szacunki. Leon XIV natychmiast zapewnił o swej bliskości, kierując do mieszkańców Afganistanu telegram, podpisany przez sekretarza stanu kard. Pietro Parolina. Ojciec Święty zapewnił, że modli się w intencji „wszystkich, których dotknęła ta tragedia”, powierzając ich „Opatrzności Wszechmogącego” i wyrażając „szczerą solidarność szczególnie wobec tych, którzy opłakują stratę bliskich, jak również wobec służb ratunkowych i władz cywilnych zaangażowanych w działania ratunkowe i porządkowe” oraz modląc się o „pocieszenie i siłę” dla narodu afgańskiego w tym „trudnym momencie”.
Z okazji kanonizacji bł. Pier Giorgia Frassatiego i bł. Carla Acutisa, Poczta Watykańska wyemituje okolicznościowe znaczki pocztowe oraz przygotowała specjalne datowniki. Będą one dostępne od 7 września.
Gubernatorat Państwa Miasta Watykańskiego opublikował projekty znaczków pocztowych, które Poczta Watykańska wyemituje 7 września, oraz okolicznościowych datowników. Upamiętnią one m.in. kanonizację błogosławionych Pier Giorgia Frassatiego i Carla Acutisa, której dokona Papież Leon XIV w najbliższą niedzielę.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
