Monika Kanabrodzka: – Kościół katolicki obchodzi w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, w tym roku 8 kwietnia, Święto Miłosierdzia. Czy lekcja miłosierdzia, zadana przez Jana Pawła II, została przez nas właściwie odrobiona?

Ks. Łukasz Gołębiewski: – Jak to z lekcjami bywa, nie zawsze odrabiamy je na czas, nie zawsze dokładnie, a są i tacy, co nie odrobią jej wcale. Jestem przekonany, że dzięki św. Janowi Pawłowi II ta iskra miłosierdzia została rozpalona. Dużo więcej mamy świadomości i przede wszystkim przykładu miłosierdzia, choćby w życiu św. Faustyny. Z pewnością mamy wskazaną właściwą drogę, mamy wiele podpowiedzi. Teraz potrzeba nam doświadczyć miłosierdzia we własnym życiu, by móc dzielić się nim z drugim człowiekiem.

– „Jestem miłością i miłosierdziem samym” – mówił o sobie Jezus, prosząc s. Faustynę, żeby ogłosiła to orędzie całemu światu. W jaki sposób Caritas Diecezji Drohiczyńskiej uczestniczy w szerzeniu czci Miłosierdzia Bożego?

– Caritas naszej diecezji to przede wszystkim ludzie: Księża, osoby tworzące zespoły parafialne i szkolne koła. To oni na co dzień pomagają bezpośrednio stykając się z człowiekiem w potrzebie. I jestem przekonany, że świadectwo życia i postawa pracowników i wolontariuszy Caritas jest najlepszym szerzeniem miłosierdzia.

– Jak pełniona funkcja dyrektora Caritas Diecezji Drohiczyńskiej wpływa na księdza osobiste życie oraz postrzeganie niesienia bezinteresownej pomoc bliźniemu?

– Posługa w Caritas jest zdecydowanie największą częścią mojego życia. Uważam, że zetknięcie się z biedą, z chorobami, niepełnosprawnościami uczy wdzięczności za to, co otrzymałem od Boga. Codzienność w zagonieniu, w szybkim tempie przeszkadza w odkrywaniu piękna życia. I to na pewno daje posługa w Caritas – widzieć piękno życia. I jak mówił św. Jan Paweł II – uczy „nowej wyobraźni miłosierdzia” – tak bardzo potrzebnej nam samym, by umieć dawać i przyjmować dary od Boga i ludzi, i umieć się nimi cieszyć i przede wszystkim być wdzięcznym.

– Miłosierdzie to szczególny wymiar miłości – solidarności z tymi, którzy mierzą się z trudnościami. Najlepszym potwierdzeniem tych słów są liczne dzieła, realizowane przez Caritas, praca wielu wolontariuszy, pomoc niesiona na wielu płaszczyznach.

– Staramy się tak konstruować nasze zadania i programy, by dać możliwość jak najszerszej pomocy. A konkretnie: docieramy do ponad 5 tys. ludzi z systematyczną pomocą żywnościową. Ponad 1 tys. konsultacji w Diecezjalnym Ośrodku Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, każdego dnia prawie 80 osób niepełnosprawnych pod opieką najlepszych terapeutów w Warsztatach Terapii Zajęciowej, ponad 120 dzieciaków w naszych pięciu świetlicach, jadłodajnia w której przez rok wydaliśmy ponad 20 tys. posiłków, blisko 2 tys. dzieci wyjechało na wypoczynek letni i zimowy, prawie 80 dzieci otrzymuje stypendia „Skrzydła”, prawie 1 tys. wolontariuszy w zbiórkach żywności, ponad 5 tys. toreb „Od Serca”, które trafiają do potrzebujących, i tak można wymieniać jeszcze długo. To są konkretne działania, które szerzą Boże Miłosierdzie i uczą nas wszystkich, jak kochać drugiego człowieka.

– Jakie trudności oraz wyzwania stoją przed Caritas Diecezji Drohiczyńskiej?

– Wyzwań jest dużo, bo i potrzebujących nie brakuje. Teraz najpilniejsze jest zakończenie remontu w Wyrozębach i otwarcie domu dziecka „Rafael”. Bardzo kosztowne i trudne dzieło, ale jakże potrzebne. Przygotowujemy się również do wakacji, chcemy, by jak najwięcej dzieci mogło odpocząć w godnych warunkach. Trudności są zawsze, kiedy coś dobrego się robi. Caritas to ogrom dobra, które nie wszystkim się podoba i w takich sytuacjach diabeł robi swoje. Ale, co nas nie zabije, to nas wzmocni – nie poddajemy się i pełni ufności w Boże miłosierdzie wykonujemy jak najlepiej swoje zadania.
Pragnę skorzystać z okazji i za pośrednictwem „Niedzieli Podlaskiej” podziękować wszystkim wspierającym dzieła miłosierdzia Caritas Diecezji Drohiczyńskiej. Dziękuję pracownikom, wolontariuszom i dobrodziejom. Tylko razem możemy wyświadczyć więcej dobra i miłości.