W uroczystość Objawienia Pańskiego w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w Kamiennej Górze wystąpił Sudecki Chór Rogów Myśliwskich. Tworzą go połączone zespoły: „Odgłosy Kniei”, czyli Reprezentacyjny Zespół Sygnalistów Myśliwskich Okręgu Wałbrzyskiego PZŁ oraz „Durlakowe Rogi” z Koła Łowieckiego „Leśnik” w Jarkowicach z Okręgu Jeleniogórskiego.
Po Mszy św., celebrowanej z muzyką myśliwych, odbył się koncert.
Prowadził go dyrygent i kierownik zespołu Bogusław Rup. Na wstępie powiedział on m.in., że myśliwi mają wiele wspólnego z pasterzami. Pasterze, podobnie jak myśliwi, posługiwali się naturalnymi, akustycznymi (nie elektronicznymi) instrumentami. Zgodnie z instrukcją Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej, którą twórcy zespołów z uwagą przeanalizowali, koncert w przestrzeni sakralnej nie ma być promocją zespołu, ale oddaniem chwały Panu Bogu i tworzeniem wspólnoty poprzez śpiew kolęd.
Dźwiękowi myśliwskich rogów przewodził solista – łowczy Andrzej Kuncewicz. Oprócz tradycyjnych polskich kolęd, wykonano także najpopularniejszą na świecie kolędę „Cicha noc”, która jest przetłumaczona na ok. 300 języków i dialektów świata.
Reklama
Sudecki Chór Rogów Myśliwskich wykonał także dwie autorskie kolędy myśliwskie, których słowa napisał założyciel zespołu – myśliwy Władysław Durlak, a muzykę, założyciel zespołu „Odgłosy Kniei” – Bogusław Rup.
Prapremiera utworu „Pośród lasów” miała miejsce w legnickiej katedrze w styczniu 2015 r., natomiast kolęda „Od Sudetów po Bieszczady” miała swoją prapremierę podczas koncertu w naszym kościele.
Nieco historii
Niewątpliwym atutem koncertu były też fascynujące informacje dyrygenta chóru dotyczące historii prezentowanych kolęd oraz pobożności myśliwych, przejawiającej się w czci św. Huberta, oraz w zwyczajnym kontakcie z pięknem i majestatem natury, która jest dziełem Stwórcy.
Warto dodać, że zespoły dały kilkadziesiąt występów i odwiedziły wiele miejsc w całej Polsce oraz w Austrii. O ich wysokim poziomie świadczą liczne sukcesy i nagrody zdobywane podczas konkursów i przeglądów muzyki myśliwskiej. W 2013 r. Kapituła Odznaczeń Łowieckich Polskiego Związku Łowickiego odznaczyła „Odgłosy Kniei” i „Durlakowe Rogi” Medalem św. Huberta. Jest to najwyższe odznaczenie łowieckie przyznawane za kultywowanie etyki, tradycji i zwyczajów łowieckich oraz propagowanie kultury łowieckiej.
Słowo "wigilia" pochodzi od łacińskiego wyrazu "vigilare" i
oznacza czuwanie.
Starożytni rzymianie wigiliami nazywali godziny "straży"
nocnej. Nazwa ta przyjęła się w chrześcijaństwie na określanie nabożeństw
odprawianych nocną porą w przeddzień uroczystych świąt. Po Wniebowstąpieniu
Chrystusa Pana w każdą rocznicę Jego Zmartwychwstania apostołowie
noc poprzedzającą tę uroczystość spędzali na wspólnym modlitewnym
czuwaniu (por. S. Hieronim, Commentarium in Matheum 4,25). Z czasem
zaczęto także i inne uroczystości i wspomnienia męczenników poprzedzać
modlitewnym czuwaniem. Nabożeństwo składało się z czytania Pisma
Świętego, śpiewu psalmów i modlitwy (często kończyło się agapą).
Wigilia Bożego Narodzenia zajmuje szczególne miejsce
między innymi wigiliami w ciągu roku. Jest to wigilia wyjątkowa i
uprzywilejowana. Jeżeli jakakolwiek inna wigilia przed świętem wypadnie
w niedzielę, wtedy uprzedza się jej obchód w sobotę. Wigilia przed
Bożym Narodzeniem nie podlega tej regule i obchodzi się ją zawsze
24 grudnia bez względu, w jaki dzień wypadnie. Nawet IV niedziela
Adwentu musi jej ustąpić, mimo że należy do niedziel uprzywilejowanych
tego okresu.
Wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej
uroczystym i rodzinnym spotkaniem. W Polsce wigilia Bożego Narodzenia
w takiej formie jak dziś jest obchodzona od XVIII w. Wieczerza wigilijna
ma charakter sakralny. Stół nakrywa się białym obrusem. Na pamiątkę
narodzenia się Chrystusa w żłóbku pod obrus
kładzie się siano. Na środku stołu zapala się świecę, która
symbolizuje Chrystusa, prawdziwą światłość (por. J 8,12). Można też
umieścić obok mały żłóbek z Dzieciątkiem Jezus. Przy stole tradycyjnie
jedno miejsce zostawia się wolne. Jest ono przeznaczone dla gościa,
który w ten wieczór mógłby się przypadkowo zjawić. Zgodnie z polskim
zwyczajem obowiązuje w tym dniu post. Także w czasie wieczerzy wigilijnej
spożywa się potrawy postne w liczbie od trzech do dwunastu. Na pamiątkę
gwiazdy, która ukazała się nad grotą betlejemską, wieczerzę wigilijną
rozpoczyna się "gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie".
Wieczerzę wigilijną rozpoczyna ojciec rodziny lub najstarszy
jej członek odmówieniem wspólnej modlitwy (może być nią pacierz).
Następnie można przeczytać fragment Ewangelii św. Łukasza (rozdział
2, wiersz od 1. do 8.). Spożywanie wieczerzy poprzedza wzajemne dzielenie
się opłatkiem, połączone ze składaniem sobie życzeń. Przy okazji
wszyscy przepraszają się wzajemnie i darują sobie urazy.
Zwyczaj dzielenia się opłatkiem w czasie wieczerzy wigilijnej
wywodzi się z eulogiów chrześcijańskich. Sama zaś wieczerza żywo
przypomina nam dawne agapy, czyli wspólne uczty organizowane przez
chrześcijan pierwszych wieków. Eulogia były to cząstki chleba tylko
poświęcane, a nie konsekrowane. Dawano je tym, którzy nie przystępowali
do Komunii św. Można je było zabierać również do domu. Zwyczaj ten
znany był już w III w. i praktykowany jest do dziś w Kościele Wschodnim.
W Kościele Zachodnim był w powszechnym użyciu w VI/VII w.
Po spożyciu wieczerzy wzajemnie obdarowujemy się upominkami,
co w szczególny sposób raduje dzieci. Świąteczny nastrój tego wieczoru
może wypełnić wspólny śpiew kolęd i pastorałek. W ten sposób szybko
upłynie czas oczekiwania na Pasterkę. W świątyni wspólnie z innymi
znów zaśpiewamy: Bóg się rodzi, moc truchleje...
Jeszcze raz uświadomimy sobie i przeżyjemy prawdę wiary,
że w Jezusie Chrystusie, Bogu, który stał się człowiekiem, wszyscy
ludzie stają się rodziną. Winna to być rodzina, w której wszyscy
się kochają i wzajemnie sobie służą. Tak oto raz w roku, w ciągu
zaledwie paru godzin uświadamiamy sobie polskim zwyczajem wieczerzy
wigilijnej Bożego Narodzenia, jakim wprost "rajem" tu, na ziemi,
mogło by być nasze życie, gdyby prawa tego wieczoru rządziły nami
zawsze.
„Jubileusz, to jest czas nadziei! Zaprasza nas on do ponownego odkrycia radości spotkania z Panem, wzywa nas do duchowej odnowy i zobowiązuje nas do przemiany świata, aby ten czas naprawdę stał się czasem jubileuszu: niech stanie się taki dla naszej matki Ziemi, oszpeconej logiką zysku; niech stanie się taki dla krajów najuboższych, obciążonych niesprawiedliwymi długami; niech stanie się taki dla wszystkich, którzy są więźniami starych i nowych niewoli” - zaapelował Franciszek podczas tradycyjnej „Pasterki” w Wigilię uroczystości Narodzenia Pańskiego w Bazylice św. Piotra w Watykanie. Wcześniej otworzył Drzwi Święte i w ten sposób zainaugurował obchody Roku Świętego 2025.
„Pośród zdziwienia ubogich i śpiewu aniołów niebo otwiera się na ziemi: Bóg stał się jednym z nas, abyśmy się stali jak On, zstąpił między nas, aby nas podnieść i przywieść w objęcia Ojca” - powiedział na wstępie homilii Franciszek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
_1733754438.jpg)
