Czystość intencji

Edyta Hartman

Ks. Artur Płachno

Pątnicy wyruszają z drohiczyńskiej katedry

Bądź na bieżąco!

Święty Wincenty a Paulo zwykł mawiać, że „Bóg nie tyle patrzy na zewnętrzność naszych dzieł, ile na stopień miłości i czystość intencji, z jakimi je wypełniamy” i że „prawdziwa miłość otwiera ramiona a zamyka oczy”. Patron wszelkich działań miłosiernych w Kościele katolickim, organizator Caritas we Francji, którego wspomnienie przypada w tym tygodniu, dokładnie 27 września, pozostawił nam jasne wskazówki czynienia dobra, cenne zwłaszcza teraz, w Roku Świętym Miłosierdzia. Klarowne i przejrzyste.

W Kościele nie brakuje wielkich dzieł miłosierdzia i pojedynczych ludzi zaangażowanych w wolontariat, choćby wspomnieć akcje wakacyjne – wyjazdowe i te organizowane na miejscu, w parafiach, opisywane tak szeroko na naszych łamach, czy akcję „Tornister pełen uśmiechów”, którą w dzisiejszym numerze relacjonujemy z parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Łochowie. To właśnie takie działania powodują, że„miłość otwiera ramiona”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2016-09-22 10:24

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Gwoli prawdy historycznej

Niedziela częstochowska 50/2016, str. 1, 8

Ks. Ireneusz Skubiś

[ TEMATY ]

edytorial

Ludzie są tylko ludźmi, a pamięć ludzka jest zawodna. Weźmy pod uwagę choćby tylko pewien skrawek naszej historii. 16 października 1978 r. na Placu św. Piotra zebrały się rzesze ludzi, żeby usłyszeć imię i pierwsze słowa Papieża Polaka: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. Pamiętamy ten wieczór, który można nazwać prawdziwymi narodzinami polskiej wolności. Jakaż była wtedy radość całego narodu, który dziękował Bogu i Królowej Polski za ten dar i za wszystko, co wtedy się wydarzyło.

CZYTAJ DALEJ

Święty Łazarz

Niedziela przemyska 10/2013, str. 8

Arkadiusz Bednarczyk

[ TEMATY ]

św. Łazarz

Wskrzeszenie Łazarza, fot. Flickr CC BY-SA 2.0

Raz w życiu się uśmiechnął, kiedy zobaczył kradzież glinianego garnka. Powiedzieć miał wówczas: „Garstka prochu kradnie inną garstkę prochu”… Ks. Stanisław Pasierb w tomiku wierszy „Rzeczy ostatnie i inne wiersze” pisał pięknie o odczuciach Łazarza: „(...) warto było, ale po to tylko, żeby się dowiedzieć, że On (Chrystus) zanim mnie wskrzesił, płakał ponieważ umarłem...”.

Kiedy Caravaggio, niezrównany mistrz światłocienia, namalował dla bogatego włoskiego kupca, w kościele w Messynie, „Wskrzeszenie Łazarza” obraz nie spotkał się z aprobatą widzów. Porywczy z natury, pełen kontrastów artysta, na oczach zdumionych wiernych pociął malowidło brzytwą, czym wprawił w konsternację nie tylko swego mecenasa, ale i mieszkańców Messyny. Podziel się cytatem Wkrótce w 1609 r., w kościele Służebników Chorych artysta ponownie podjął temat. Martwy, wyciągnięty z grobu Łazarz leży w strumieniu charakterystycznego dla twórczości malarza światła. Pełna patosu scena zyskuje dzięki umiejętnemu zastosowaniu kontrastu światła i cienia. Wśród widzów tej niezwykłej sceny znajduje się także… sam artysta. Wedle Ewangelii św. Jana, z której znamy opis tego wydarzenia, śmierć Łazarza z Betanii wstrząsnęła jego siostrami Martą i Marią. Czasem zdarza się tak (a wszyscy jakoś podświadomie boimy się takiej sytuacji), że kiedy akurat jesteśmy daleko od rodzinnego domu, umiera człowiek nam bliski.

CZYTAJ DALEJ