Pouczającą tytułową myśl Juliusza Słowackiego realizuje dr Barbara Kubicka-Czekaj, dawna nauczycielka szkół średnich, autorka wielu publikacji, pracownik dydaktyczno-naukowy Wydziału Filologii Polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, przemianowanej na Akademię Jana Długosza, w Częstochowie. Wiek emerytalny nie przeszkadza Pani Profesor w obdarowywaniu młodzieży, dorosłych słuchaczy i przyjaciół swoją niezaprzeczalnie rzetelną wiedzą – stale doskonaloną przez „szperanie” w paryskich bibliotekach – i przekazywaniu jej piękną polszczyzną.

Paryskie ślady

Grupa kilkunastu zaprzyjaźnionych osób zaprasza dr Kubicką-Czekaj na spotkania wykładowe np. do byłej kawiarni „Babie Lato”, wytwornej sali kameralnej restauracji „Polonia” w Częstochowie albo na wyjazdowe spotkanie w Olsztynie k. Częstochowy – do pomieszczeń domu zakonnego Sióstr Nazaretanek. W takich sceneriach słuchamy wykładów na różne tematy. Pani Profesor – z szacunku dla słuchających – prowadzi wykłady na stojąco, bez „podpierania się” notatkami i wplata w nie ciekawostki oraz anegdotki dla ubarwienia tematu. A wszystko to tak pięknym językiem literackim, że można słuchać, chłonąć i kontemplować.

I już wiesz o przykładnym życiu rodzinnym i religijnym Adama Mickiewicza, o jego zmaganiach poza granicami kraju i o jego twórczości. O ślubie wieszcza w kościele franciszkańskim Saint-Louis d’Antin w Paryżu i akcie ślubnym podpisanym m.in. przez Jana Ursyna Niemcewicza, Ignacego Domeykę, ks. Stróżyńskiego oraz głównych uczestników tego wydarzenia – Adama Mickiewicza i Celinę Szymanowską. Wiesz, jak Paryż żegnał wieszcza w kościele św. Magdaleny, i znasz przemówienie Adama Asnyka przy ekshumacji zwłok Mickiewicza z paryskiego cmentarza do Polski.

Idąc dalej tropem paryskim, wspominamy Juliusza Słowackiego, który niemal połowę życia spędził we Francji, gdzie powstała główna część jego twórczości, mówimy o miejscu jego pochówku na cmentarzu Montmartre.

Trudno nie powiedzieć o śladach paryskich Fryderyka Chopina i o grobie kompozytora, stale tonącym w świeżych kwiatach na cmentarzu Père-Lachaise.

Pani Profesor odkrywa przed nami różne ślady polskości w Paryżu, np. Wielkiej Emigracji, a także mało znaną tablicę Votum Polonorum w kościele Notre Dame Des Victoires (Matki Bożej Zwycięskiej), który polscy emigranci po powstaniu listopadowym uznali za najwłaściwsze miejsce dla ich wotum. Twórcą tekstu wyrytego na tablicy jest prawdopodobnie Cyprian Kamil Norwid, a poświęcona została ona w dniu 25. rocznicy wybuchu powstania listopadowego. Może cieszyć fakt, że od pamiątek po wielkich Polakach aż się roi.

Pamięć o zasłużonych

Bardzo ciekawie dr Barbara mówi o Bolesławie Prusie jako pisarzu ewangelicznym i filozofie; o tym, jak można rozumieć szczęście w kategoriach literackich, oraz o relacjach między krzywdą, zemstą a przebaczeniem.

W wykładach nie mogło zabraknąć tematu dotyczącego kobiet. I tak poznajemy niezwykłe niewiasty Starego i Nowego Testamentu oraz dowiadujemy się o dzielnych i zasłużonych kobietach odznaczonych Orderem Virtuti Militari. Pani Profesor przywołuje na pamięć Joannę Żubrową, która wraz z mężem przystąpiła do Legionów Polskich, brała udział w ataku na Zamość i przyczyniła się do zdobycia twierdzy (1809 r.); zmarła w Wieluniu i została pochowana na miejscowym cmentarzu. Wspomina także Józefę Rostkowską, która brała udział w powstaniu listopadowym w bitwie pod Grochowem. Następna zasłużona kobieta to Maria Piotrowiczowa z Rogodzińskich, która brała udział w powstaniu styczniowym i zginęła w bitwie pod Dobrą. Stron by mało było, gdyby chcieć opisać piękne wzory patriotycznych postaw polskich kobiet. Jedna z osób uczestniczących w spotkaniach w podziękowaniu wyrażała Pani Profesor wdzięczność za miłość do człowieka i ojczyzny, zawartą w każdym słowie, wypowiadanym z zaangażowaniem literackim i wielką erudycją. – Doznaję wspaniałych przeżyć – powiedziała – słuchając Pani ważnych, dobrych, pięknych słów podczas wykładów, aż przechodzi mnie dreszcz szczęścia. Słucham ich z wielkim „apetytem”, bo dusza ludzka potrzebuje tak szlachetnych doznań, jak wspominanie niezwykłych postaci z naszej historii.

Jubileusz

W październiku 2014 r. w sali Ośrodka Promocji Kultury „Gaude Mater” przy ul. Dąbrowskiego w Częstochowie dr Barbara Kubicka-Czekaj obchodziła jubileusz 65-lecia pracy naukowej. Miło było słuchać słów uznania i patrzeć na naręcza kwiatów, którymi obdarowano Jubilatkę. Ona zaś odwdzięczyła się podarunkiem w postaci książeczki pt. „Czenstochoviana”. Treść tej 130-stronicowej publikacji – spiętej w dziewięciu rozdziałach, pisanych urzekającą polszczyzną – wypełniona jest sylwetkami postaci różnych profesji, ale związanych pewnymi wątkami z Częstochową.

Bogactwo przedstawionych osobowości, faktów, zdarzeń, z naukową precyzją poświadczonych dokumentami, obliguje nas do tego, by wyrazić Jubilatce słowa najwyższego uznania. Dziękujemy dr Barbarze Kubickiej-Czekaj, że ożywia naszych wieszczów, pisarzy, ludzi historii, sztuki, idąc tropem myśli Słowackiego: „Tego wskrzeście, kto wart życia”.