Reklama

Niedziela Lubelska

Związkowcy u Matki Bożej

W Chełmie odbyły się uroczystości związane z 35. rocznicą utworzenia Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Eucharystii sprawowanej w intencji związkowców w bazylice Mariackiej na Górze Chełmskiej przewodniczył abp Stanisław Budzik. Podczas Liturgii Metropolita Lubelski poświęcił tablicę upamiętniającą to historyczne wydarzenie

Niedziela lubelska 40/2015, str. 6

[ TEMATY ]

Matka Boża

Tadeusz Boniecki

Przedstawiciele chełmskiej "Solidarności"

Przedstawiciele chełmskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Początki NSZZ „Solidarność” na ziemi chełmskiej były niezwykle trudne. W latach 80. XX wieku region należał do słabo rozwiniętych przemysłowo; nie posiadał licznych skupisk robotniczych. W Chełmie nie było też ludzi, którzy mieli większe doświadczenia opozycyjne. Ważną rolę w organizacji związku odegrało w Chełmie zebranie koła wędkarskiego. Na 17 września 1980 r. zwołał je nieżyjący już Henryk Fotek. Późnym wieczorem zaczęli więc zbierać się ludzie niemający z wędkowaniem nic wspólnego. Byli to m.in. Sławomir Woźniak z Chyb, Zbigniew Herman z ZPOW, Andrzej Łukaszuk z MPGKiM, Bogusław Mikus z Chyb, Franciszek Szwed z Lokomotywowni. Na zebranie koła wędkarskiego przybyło też kilkudziesięciu pracowników Chełmskich Zakładów Obuwia. Wówczas nieoficjalnie powołano chełmską „Solidarność”. Oficjalnie MKZ NSZZ „Solidarność” z siedzibą Chełmie powstał 27 września 1980 r. Jego pierwszym przewodniczącym został Bogusław Mikus. Wiceprzewodniczącymi byli: Andrzej Łukaszczuk, Franciszek Szwed i Mieczysław Iwaniuk z Chełmskich Zakładów Obuwia. W listopadzie 1980 r. chełmska „Solidarność” miała – na terenie ówczesnego województwa chełmskiego – prawie 20 tys. członków. Komitety założycielskie działały w ponad 70 zakładach pracy Chełma, Krasnegostawu i Włodawy. W listopadzie tego samego roku rozpoczęła się budowa struktur „Solidarności” Rolników Indywidualnych. Nieocenioną rolę w jej powstaniu pełnił Eugeniusz Wilkowski.

Uroczystości związane z 35-leciem powstania chełmskiej „Solidarności” rozpoczęła koncelebrowana Msza św. w bazylice Mariackiej. W słowie wstępnym abp Stanisław Budzik apelował o pamięć o odwadze ludzi tworzących ówczesną „Solidarność”. – Ta odwaga jest nam potrzebna i dzisiaj do kolejnych wyzwań, przed jakimi staje nasza ojczyzna i chrześcijaństwo – mówił Metropolita Lubelski. – „Solidarność” była i jest nadzieją milionów Polaków. Nadzieją tym silniejszą, im bardziej jest ona zespolona z Bogiem przez modlitwę – podkreślał. W homilii Ksiądz Arcybiskup mówił o solidarności Chrystusa z potrzebującym człowiekiem. – Chrystus po to przyszedł na świat i przyjął ludzką naturę, aby każdy, kto podaje kubek wody spragnionemu, miał świadomość, że podaje go Jezusowi – podkreślał. Pasterz nawiązał też do historycznych narodzin NSZZ „Solidarność” i zmian, jakich ten ruch dokonał w Polsce. Przywołał też ważną rolę Kościoła w kształtowaniu postaw społecznych. – Pamiętamy rolę polskiego Kościoła i polskiego Papieża, który przypominał o wartości solidarności całemu światu – mówił abp Budzik, zwracając uwagę, że w encyklice „Solicitudo rei socialis” św. Jana Pawła II, słowo „solidarność” występuje aż 26 razy. Na zakończenie homilii abp Stanisław Budzik zaapelował, aby obchody 35-lecia powstania „Solidarności” pozwoliły wrócić do jej wielkich ideałów oraz określić, co jest dobre dla Polski, a co stanowi dla niej niebezpieczeństwo.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Podczas Eucharystii abp Stanisław Budzik w towarzystwie księży celebransów oraz Bogdana Mikusa, pierwszego przewodniczącego chełmskiej „Solidarności”, odsłonił i poświęcił pamiątkową tablicę rocznicową. Znalazły się na niej słowa bł. ks. Jerzego Popiełuszki: „Nie można uśmiercić nadziei. A «Solidarność» była i jest nadzieją milionów Polaków, nadzieją tym silniejszą, im bardziej jest ona zespolona z Bogiem przez modlitwę”. Pod tymi słowami umieszczono informację, komu tablica jest dedykowana: „W hołdzie odważnym i niezłomnym patriotom, którzy upominając się o ludzką godność, tworzyli w Chełmie Ruch Społeczny NSZZ «Solidarność». Tym, którzy swym działaniem i cierpieniem przyczynili się do odzyskania niepodległości Polski”.

Na kolejną część rocznicowego spotkania uczestnicy wraz z pocztami sztandarowymi przeszli do Chełmskiego Domu Kultury. Tam, w części artystycznej z gitarowym koncertem patriotycznych ballad, wystąpił Marek Miszczuk. Odbyła się także ceremonia wręczenia odznaczeń państwowych i wyróżnień samorządowych województwa lubelskiego zasłużonym działaczom „Solidarności”. Prezydent RP Andrzej Duda przyznał Krzyże Kawalerskie Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymali je: Marian Jonak, Marek Pasieczny i Eugeniusz Ujas. Takie same odznaczenia otrzymali również dwaj weterani, byli żołnierze AK: Marian Kamiński ps. Grab i Felicja Łabędzka ps. Emilia Plater. Krzyże Wolności i Solidarności otrzymała grupa działaczy związkowych.

2015-10-01 11:49

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Latyczowska Pani

Niedziela lubelska 38/2018, str. I

[ TEMATY ]

Matka Boża

Paweł Wysoki

Procesja różańcowa z obrazem Matki Bożej Latyczowskiej w 2014 r.

Procesja różańcowa z obrazem Matki Bożej Latyczowskiej w 2014 r.

Przed nami wielkie uroczystości maryjne. W niedzielę, 7 października, na cudowny wizerunek Matki Bożej Latyczowskiej, znajdujący się w kościele przy ul. Bursztynowej w Lublinie, zostaną nałożone złote korony

Łaskami słynący obraz Matki Bożej jest kopią obrazu Matki Bożej Śnieżnej z rzymskiej Bazyliki Santa Maria Maggiore. Pod koniec XVI wieku został podarowany przez papieża Klemensa VIII dominikańskim zakonnikom, podejmującym misję ewangelizacji Podola. Ci osiedlili się w Latyczowie (dziś miasteczko w środkowej Ukrainie). Wkrótce okazało się, że wierni modlący się przed przywiezionym przez nich obrazem Matki Bożej otrzymują liczne łaski. W dowód uznania cudów i czci dla Maryi papież Pius VI zlecił ukoronować obraz złotymi koronami; uroczystość odbyła się 4 października 1778 r. Kilkadziesiąt lat później korony zostały skradzione; rekoronacja odbyła się w 1880 r. Nałożone wówczas korony znajdowały się na skroniach Maryi i Jezusa do 2014 r.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

#PodcastUmajony (odcinek 5.): Ile słodzisz?

2024-05-04 22:24

[ TEMATY ]

Ks. Tomasz Podlewski

#PodcastUmajony

Mat. prasowy

W czym właściwie Maryja pomogła Jezusowi, skoro i tak nie mogła zmienić Jego losu? Dlaczego warto się Jej trzymać, mimo że trudności wcale nie ustępują? Zapraszamy na piąty odcinek „Podcastu umajonego”, w którym ks. Tomasz Podlewski opowiada o tym, że czasem Maryja przynosi po prostu coś innego niż zmianę losu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję