Reklama

Niedziela Sandomierska

Panie, użycz nam deszczu

Niedziela sandomierska 36/2015, str. 4-5

Graziako

Ziemia to sam piach, mówią ludzie z Podkarpacia

Ziemia to sam piach, mówią ludzie z Podkarpacia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niemal w każdej parafii naszej – głównie rolniczej – diecezji dożynki odbywają się zazwyczaj w sierpniu. Zwyczajowo kończą one okres najbardziej intensywnej pracy w rolnictwie. W tym roku nie są one w pełni radosne. Powodem jest susza, która od wielu tygodni nawiedza cały kraj, w tym także Podkarpacie i Świętokrzyskie. W obu województwach powołano już specjalne komisje, których zadaniem jest ocena wysokości strat spowodowanych suszą. Ich wycena to warunek konieczny do otrzymania pomocy z Ministerstwa Rolnictwa. Dla przykładu, na Podkarpaciu policzono do tej pory, że susza zniszczyła plony w ok. 300 gospodarstwach, na łącznej powierzchni 3,5 tysiąca hektarów. Podkarpaccy rolnicy zgłaszają szkody w uprawach rzepaku, kukurydzy, buraków cukrowych, miękkich owoców, roślin strączkowych i trawy. Panująca susza jest także przyczyną niskiej kondycji drzew w wielu sadach, owoce są drobne i nie przyrastają tak jak powinny. Podczas niedoboru wody drzewa nie są bowiem w stanie pobierać z gleby składników pokarmowych i zwyczajnie usychają.

Rozmiary suszy

W tej chwili trudno jeszcze obliczyć jak wielkie połacie ziemi w naszym regionie dotknęła susza. Z naszych informacji wynika, że nie wszędzie jest źle. Jednak w wielu miejscowościach przez cały miniony miesiąc nie spadła nawet kropla deszczu. Gleba zamieniła się w twarde wyschnięte grudy. Wystarczy przejechać się po wsiach naszej diecezji, by zauważyć jak bardzo ucierpiała ziemia. Niektóre gminy robią już analizę hydrologiczną – czyli mówiąc prościej, jeżdżą po wsiach i zaglądają do studni. Wody jest mało i jeśli w ciągu najbliższych tygodni nadal nie spadnie deszcz, a prognozy tak właśnie mówią, to będziemy musieli być przygotowani dosłownie na wszystko. – mówią rolnicy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ryszard Ciźla, prezes Świętokrzyskiej Izby Rolniczej, wyjaśnia: – Jeszcze większy problem będzie, jeśli do 20 września solidnie nie popada, przynajmniej przez kilka dni. Do tego czasu trzeba bowiem wysiać zboża ozime, a przecież trudno je sypać w glebę suchą jak popiół. Rolnictwo i przemysł przetwórczy leżą więc na łopatkach, a pod znakiem zapytania stoją przyszłoroczne zbiory. Nie ma innego wyjścia, tylko trzeba się modlić o deszcz.

Reklama

W gminach Gorzyce i Baranów Sandomierski apelują do rolników o składanie wniosków o oszacowanie strat w ich gospodarstwach. Inaczej nie dostaną pomocy z Ministerstwa Rolnictwa. Zgłoszenie powinno zawierać m.in. informacje o rodzaju upraw jakie zniszczyła susza oraz powierzchni. Wzór takiego wniosku zamieszczono na stronie internetowej Urzędu Miasta i Gminy Baranów Sandomierski, skąd można go pobrać drogą internetową, a osobiście w Referacie Rolnictwa i Rozwoju Gospodarczego – pokój nr 23. Dodatkowe informacje pod numerem telefonu 15 811-85-81 wewnętrzny 114 oraz 127.

Ryszard Ciźla dodaje: – O wielu plonach już teraz należy zapomnieć, bo są uprawy, które takiej sytuacji na pewno nie zniosą. Na przykład kukurydza, która ma priorytetowe znaczenie w karmieniu zwierząt. Ogromne problemy w paszach spowodował też brak drugiego pokosu traw. Rolnicy wyprzedają więc bydło, żeby paszy wystarczyło na zimę. Bardzo źle jest z burakami cukrowymi, które więdną, podsychają na polach, a ziemniaki na piaszczystych glebach wprost się pieką. Źle jest też z ogórkami, marchwią, cebulą, malinami, jabłkami, które dojrzewają niewyrośnięte. Generalnie tam, gdzie nie ma możliwości nawadniania gruntu problem dotyczy każdej uprawy. To oznacza bardzo duże kłopoty dla przetwórni, które dostają w efekcie tylko 10 proc. surowca, który założyły w planach.

Gdzie się podziała Wisła?

W całym regionie wysychają rzeki. Poziom wody w Wiśle w okolicach Tarnobrzega wynosił niedawno zaledwie 81 centymetrów i nic nie wskazuje na to, by ta tendencja miałaby się odwrócić. Mniej wody w rzekach to mniej wody w studniach. Ludzie mówią, że nawet ich dziadkowie nie pamiętają takiej suszy. W stawie grodzkim w Tarnobrzegu-Mokrzyszowie wody jest tak mało, że zdychają ryby. Wieczorami te, które jeszcze żyją wyjmują ludzie gołymi rękami. Zdychają karasie, płocie, karpie, a nawet szczupaki. Mniejsze okazy porywa ptactwo.

Reklama

Owocowe piekło

Plantatorzy z Podkarpacia i z Sandomierszczyzny opowiadają obrazowo, że owoce niemal gotują się na krzakach. Maliny np. zupełnie nie nadają się do zbioru. Są małe, kwaśnie, nie nadają się do jedzenia. Równie kiepsko zapowiadają się zbiory pomidorów, które zdaniem plantatorów, zbyt szybko dojrzewają, gotują się na krzakach, a nowe są bardzo małe. Mniejsze będą też zbiory ziemniaków i innych warzyw. Niektórzy sadownicy z naszego regionu twierdzą, że w tym roku owoce nadawać się będą głównie do celów przemysłowych. Obawiają się, że zbyt małe np. jabłka nie będą się dobrze sprzedawać w detalu. Na targach już w tej chwili obserwujemy wzrost cen warzyw i owoców. Prawdziwy problem będzie jednak mniej więcej za rok – jeśli nie będzie deszczowej jesieni i śnieżnej zimy, możemy mieć problem z produkcją żywności.

Nie tylko ziemia wysycha

Susza powoduje także zwiększanie się poziomu ozonu w powietrzu. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska (WIOŚ) w Rzeszowie informuje nas, że np. na terenie gminy Nisko stężenie ozonu chwilami przekroczało poziom alarmowy i osiągnęło 183 g na metr sześcienny. Co prawda prognozy wskazują na obniżanie się stężeń ozonu w kolejnych dniach, ale WIOŚ ostrzega, żeby nie bagatelizować sytuacji. Apelują, by w czasie upałów, między godz. 11.00 a 18.00 szczególnie uważali seniorzy i dzieci. W grupie podwyższonego ryzyka są także osoby ze schorzeniami dróg oddechowych i kardiologicznymi. Nie powinni oni dłużej pozostawać na zewnątrz, ani uprawiać sportu, czy pracować. Jakikolwiek wysiłek fizyczny na świeżym powietrzu, w temperaturze 30 stopni Celsjusza i więcej, stanowi już poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia tych osób.

Reklama

Czy można cierpieć z powodu nadmiaru ozonu w powietrzu? Okazuje się, że tak. A poznamy to po takich objawach, jak chwilowe zaburzenia funkcji oddechowych, takie jak kaszel, płytki oddech, drapanie w gardle, senność oraz bóle głowy.

Płoną lasy

To już plaga pożarów. Palą się lasy i trawy na łąkach. W lasach wprowadzono trzeci, najwyższy poziom, zagrożenia pożarowego. Jest tak sucho, że pożar wywołuje jeden niedopałek, czy iskra z silnika maszyny rolniczej. Strażacy wzywają do pomocy w gaszeniu pożarów na dużych przestrzeniach gaśnicze samoloty, które najlepiej sprawdzają się w takich sytuacjach. I apelują o zachowanie szczególnej ostrożności.

Boże Abrahamów

Ks. Stanisław Czachor, diecezjalny duszpasterz rolników i sadowników, proboszcz w Dwikozach, przyznaje, że w tym roku w wielu – zwłaszcza rolniczych parafiach – ludzie modlą się o deszcz. W naszej ludowej obyczajowości mocno zakorzeniony jest zwyczaj zamawiania Mszy św. w intencji urodzaju i dobrych plonów. W tym roku z pewnością więcej jest intencji błagalnych o deszcz. Częściej też śpiewa się stosowne pieśni, jak np. „Boże Abrahamów...”., znana niegdyś jako „pieśń podczas suszy”.

* * *

Boże Abrahamów, wiekuisty Panie,
Oddal tę suszę, widoczne karanie,
Które za grzechy nasze ponosimy,
Zmiłuj się, zmiłuj nad nami, grzesznymi.

Królu nad królami, wszechmogący Boże,
Twoja Opatrzność wszystko sprawić może,
Użycz nam deszczu, tej niebieskiej rosy,
I skrop obficie zwiędłe w polach kłosy.

Boże Abrahamów, Boże miłosierny,
Spuść deszcz na ziemię, aby Cię lud wierny
Bogiem uznawał, iżeś jest łaskawy,
A w mocy Twojej przedziwne są sprawy.

Królu nad królami, Święty nad świętemi,
Zlituj się, zlituj nad nami, grzesznymi;
Bo pola nasze i dobytki mdleją,
A ludzkie serca w żalach swych truchleją.
Nie karz nas Boże, jak za Eliasza,
Dla złości Achab wszystka wyschła pasza,
Spuść deszcz na pola i na wszystką ziemię,
Niech Cię wychwala Boga ludzkie plemię.

Reklama

Królu nad królami! Z wysokiego nieba,
Użycz nam deszczu, którego potrzeba,
Ożywiaj pola, owoce i trawy,
Wysłuchaj Twój lud, o Boże łaskawy!

Boże Abrahamów! Z wysokości nieba,
Użycz dżdżu tyle, ile nam potrzeba,
By zbytek deszczu nie nabawił szkody,
Broń od powodzi i wylewu wody.

Ty, o Maryja, z wszystkimi świętymi
Wstaw się do Boga za nami grzesznymi;

Sprawcie to Święci za Boga przyczyną,
Niech urodzaje i trzody nie giną.
My Cię zaś za to chwalić będziem Panie,
Póki nas w życiu tem doczesnem stanie;
Że doznaliśmy Twej świętej opieki,
Bądź pochwalony teraz i na wieki.

(Na melodię: „Do Ciebie, Panie”)

2015-09-03 11:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Litania nie tylko na maj

Niedziela Ogólnopolska 19/2021, str. 14-15

[ TEMATY ]

litania

Karol Porwich/Niedziela

Jak powstały i skąd pochodzą wezwania Litanii Loretańskiej? Niektóre z nich wydają się bardzo tajemnicze: „Wieżo z kości słoniowej”, „Arko przymierza”, „Gwiazdo zaranna”…

Za nami już pierwsze dni maja – miesiąca poświęconego w szczególny sposób Dziewicy Maryi. To czas maryjnych nabożeństw, podczas których nie tylko w świątyniach, ale i przy kapliczkach lub przydrożnych figurach rozbrzmiewa Litania do Najświętszej Maryi Panny, popularnie nazywana Litanią Loretańską. Wielu z nas, także czytelników Niedzieli, pyta: jak powstały wezwania tej litanii? Jaka jest jej historia i co kryje się w niekiedy tajemniczo brzmiących określeniach, takich jak: „Domie złoty” czy „Wieżo z kości słoniowej”?

CZYTAJ DALEJ

Jasna Góra: dziękczynienie za dar przyjęcia I Komunii Świętej

2024-05-15 17:34

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Pierwsza Komunia św.

Karol Porwich/Niedziela

Przyjeżdżają, aby podziękować za dar przyjęcia I Komunii Świętej. To czas dziękczynienia dzieci, ale i rodziców, katechetów, duszpasterzy - docierają na Jasną Górę ze wszystkich stron Polski.

- Tworzymy piękną rodzinę, bo jesteśmy tu wspólnie z dziećmi, ich rodzicami, opiekunami, nauczycielami - zauważył proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela z Chełma z diec. tarnowskiej ks. Jerzy Bulsa.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję