W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Pokój z wami!

Dzień dobry i witam wszystkich serdecznie!

Pozdrawiam Opata Prymasa, Rektora Ateneum Świętego Anzelma, Dziekana Papieskiego Instytutu Liturgicznego, profesorów i wszystkich uczestników kursu doskonalącego dla osób odpowiedzialnych za duszpasterstwo liturgiczne w diecezjach. Cieszę się, że mogę powitać was na początku waszej drogi pogłębiania zagadnienia.

Oferta formacyjna, w której uczestniczycie, odpowiada podwójnej misji Papieskiego Instytutu Liturgicznego. Zgodnie z życzeniem Ojca Świętego Benedykta XVI, Instytut z zaangażowaniem kontynuuje swoją służbę Kościołowi, pozostając w pełni wiernym tradycji liturgicznej i reformie zapoczątkowanej przez Sobór Watykański II, zgodnie z wytycznymi Sacrosanctum Concilium i wypowiedziami Magisterium (por. Przemówienie do uczestników konferencji zorganizowanej przez Papieskie Ateneum Świętego Anzelma, 6 maja 2011). Z drugiej strony, inicjatywy takie jak ta realizują zadania formacyjne określone w Konstytucji apostolskiej Veritatis gaudium, jak na przykład formowanie szafarzy i wiernych, by przygotować ich do służby pastoralnej i liturgicznej.

Wydaje mi się, że również do waszego Instytutu skierowane jest serdeczne zaproszenie Papieża Franciszka, który w Liście apostolskim Desiderio desideravi zalecał: „Trzeba znaleźć drogi formacji jako studium liturgii: poczynając od ruchu liturgicznego, wiele zrobiono w tym względzie z cennym wkładem wielu uczonych i instytucji akademickich. Konieczne jest jednak upowszechnienie tej wiedzy poza sferą akademicką, w sposób przystępny, aby każdy wierny mógł wzrastać w znajomości teologicznego znaczenia liturgii (…), jak również w rozwoju chrześcijańskiej celebracji” (nr 35).

Rzeczywiście, w diecezjach i parafiach istnieje potrzeba takiej formacji i ważne jest, aby tam, gdzie jej brakuje, rozpocząć kursy biblijne i liturgiczne. Papieski Instytut Liturgiczny mógłby je odpowiednio kwalifikować, aby pomóc poszczególnym Kościołom i wspólnotom parafialnym w formacji opartej na Słowie Bożym, wyjaśniając teksty Lekcjonarza na dni powszednie i świąteczne, a także kontynuować chrześcijańską i liturgiczną inicjację, pomagającą wiernym zrozumieć, poprzez obrzędy, modlitwy i znaki odbierane zmysłami, tajemnicę wiary, którą się celebruje (por. Konstytucja Sacrosanctum Concilium, 48).

Jeśli chodzi o formację biblijną połączoną z liturgią, trosce dyrektorów biur duszpasterstwa liturgicznego zalecam zwrócenie szczególnej uwagi na tych, którzy proklamują Słowo Boże. Zapewnijcie pogłębione przygotowanie ustanowionych lektorów i tych, którzy regularnie czytają Pismo Święte podczas celebracji. Podstawowa znajomość Biblii, wyraźna dykcja, umiejętność śpiewania psalmu responsoryjny, a także komponowania modlitw wiernych dla wspólnoty to ważne aspekty, które wprowadzają w życie reformę liturgiczną i przyczyniają się do wzrastania w wędrówce Ludu Bożego.

Wiemy dobrze, że formacja liturgiczna jest jednym z głównych tematów całej soborowej i posoborowej drogi. Poczyniono wiele kroków naprzód, ale przed nami jeszcze długa wędrówka. Nie ustawajmy w wysiłkach: z nową energią podejmujmy dobre inicjatywy zapoczątkowane przez reformę, a jednocześnie poszukujmy nowych dróg i nowych metod.

Biuro ds. duszpasterstwa liturgicznego jest odpowiedzialne w każdej diecezji za permanentną formację liturgiczną duchowieństwa i wiernych, przygotowanie do pełnienia posług, opiekę nad parafialnymi grupami liturgicznymi, ministrantami, lektorami i kantorami. Chodzi o sprzyjanie owocnemu uczestnictwu Ludu Bożego, a także o dostojną liturgię, uwzględniającą różne wrażliwości i szlachetną w swojej solenności.

Wśród aspektów związanych z waszą posługą dyrektorów, pragnę zwrócić uwagę na promowanie Liturgii godzin, troskę o pobożność ludową, dbałość o przestrzeń dla celebracji przy budowie nowych kościołów i dostosowywaniu już istniejących. Są to tematy, które poruszycie podczas kursu i z którymi borykacie się na co dzień.

W wielu parafiach działają również grupy liturgiczne, które muszą synergicznie współpracować z komisją diecezjalną. Doświadczenie nawet niewielkiej, ale dobrze zmotywowanej grupy zajmującej się przygotowaniem liturgii jest wyrazem troski wspólnoty o własne celebracje, ich przygotowanie i pełne przeżywanie, w porozumieniu z księdzem proboszczem. W ten sposób unika się przekazywania mu wszystkich obowiązków i pozostawiania nielicznym odpowiedzialności za śpiew, głoszenie Słowa Bożego i dekorację kościoła. Z biegiem czasu, niestety, niektóre z tych grup stopniowo się kurczyły, aż w końcu zniknęły, jakby utraciły swoją tożsamość. Należy zatem podjąć wysiłki, aby ta dziedzina życia Kościoła znów stała się pociągająca, zdolna do angażowania osób kompetentnych lub przynajmniej skłonnych do tego rodzaju służby.

Jako dyrektorzy wyznaczeni przez biskupów, możecie zaproponować swoim współbraciom proboszczom ścieżki formacyjne, aby zainicjować lub umocnić w parafiach grupy liturgiczne, formując ich członków i oferując sugestie dotyczące ich działalności. Szkolenia w ramach kursu pomogą wam w tym zakresie znaleźć i wypróbować odpowiednie wzorce, które będziecie mogli wprowadzić w poszczególnych Kościołach. Wasza kreatywność duszpasterska pozwoli wam następnie znaleźć najbardziej odpowiednie formy.

Najmilsi, rozpoczynając tę drogę formacyjną, życzę wam, aby pobyt w Rzymie w Roku Jubileuszowym nie tylko dostarczył wam narzędzi do pogłębienia wiedzy, ale także ożywił waszą energię duchową, tak abyście po powrocie do lokalnych Kościołów mogli z nowym zaangażowaniem kontynuować działalność duszpasterską w służbie liturgii. Takie jest moje życzenie, gdy z całego serca wam błogosławię. Dziękuję.