Opinia publiczna została niedawno poruszona faktem, że lekarz wypisał akt zgonu, a okazało się, że człowiek żyje.

Patrzymy dziś na Chrystusa Zmartwychwstałego, który skonał na krzyżu naprawdę, a jednak żyje – choć wielu chciałoby zapewne zakończyć sprawę Jezusa na akcie Jego zgonu. Ale zmartwychwstał, jak mówi Pismo Święte, i przez wiele dni ukazywał się różnym ludziom. Były wśród nich znajome niewiasty, Apostołowie, osoby, które gdy spotykały Jezusa, doznawały olśnienia, jak św. Paweł, któremu Pan Zmartwychwstały ukazał się pod Damaszkiem i zapytał: „Dlaczego Mnie prześladujesz?” (por. Dz 22, 7). Pamiętamy też niewiernego Tomasza, któremu Jezus polecił włożyć palce w miejsce Jego ran – na dowód, że żyje – i przypomniał, by nie był niedowiarkiem, lecz wierzącym (por. J 20, 27).

Zmartwychwstanie Chrystusa jest kluczowym wydarzeniem dla naszej wiary. Tak jak śmierć Jezusa była prawdziwa, tak prawdziwe było potem Jego zmartwychwstanie. „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli” – mówi Pismo Święte (1 Kor 15, 20). Pozwala nam to mieć nadzieję, że i my, jeśli jesteśmy z Nim złączeni, kiedyś zmartwychwstaniemy. To jest nowa rzeczywistość dyktowana nam przesłankami wiary. Zmartwychwstanie nadaje bowiem nowy sens krzyżowi, wlewa w serca nadzieję, dodaje sił do czynienia dobra, powstawania z grzechu.

Musimy głęboko przejąć się tajemnicą Zmartwychwstania. Święta Wielkanocne to nie tylko okazja do uroczystej procesji podczas Mszy św. rezurekcyjnej, do spotkań rodzinnych, ale też powód do zamyślenia nad ludzkim życiem, które jest stworzone do wieczności. To otwarcie się na tajemnicę Boga w Trójcy Świętej Jedynego, której człowiek swoim rozumem do końca pojąć nie potrafi, a wiara każe pochylić się przed wielkością Boga. Trzeba też być niezmiernie wdzięcznym Bogu za Jego obecność, ożywioną przez zmartwychwstanie Syna Bożego.

W okresie świąt Wielkiej Nocy winniśmy także bardziej pochylić się nad wypowiadanym przez nas Wyznaniem wiary, zwłaszcza nad słowami: „Wierzę w żywot wieczny”. Człowiek wierzący ma głęboką świadomość, że żyjący Bóg daje mu szansę życia wiecznego.

Zmartwychwstanie Chrystusa jest największym przybliżeniem nas do tajemnicy życia wiecznego, którego jesteśmy tak ciekawi. Przylgnijmy do Jezusa z całego serca. Niech będzie dla nas najlepszym przykładem i wzorem, bo jak sam powiedział, On jest drogą, prawdą i – życiem (por. J 14, 6).