Reklama

Polska

Wszyscy jesteśmy misjonarzami

Z ks. Stanisławem Budziakiem, diecezjalnym dyrektorem Papieskich Dzieł Misyjnych, rozmawia Jarosław Jesionka

Niedziela bielsko-żywiecka 45/2014, str. 6

[ TEMATY ]

rozmowa

MJ

Ks. Stanisław Budzik

Ks. Stanisław Budzik

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

JAROSŁAW JESIONKA: – Jak Ksiądz odnalazł w sobie zainteresowanie misjami?

KS. STANISŁAW BUDZIAK: – Jest to rodzaj powołania. W seminarium mieliśmy grupę, która tworzyła swoiste koło misyjne. Aktywnie tam działałem, a następnie te zainteresowania przenosiłem na parafie, w których byłem wikariuszem. Bardzo prężną mieliśmy grupę misyjną w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej, a w tym czasie w naszej diecezji powstawało Papieskie Dzieło Misyjne i mnie Biskup zaproponował prowadzenie tego dzieła. Teraz jest już moja III kadencja na tej funkcji.

– Tematyka misyjna jest obecna w pracy duszpasterskiej wielu parafii...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Teren naszej diecezji podzielony jest na 7 ośrodków pracy na rzecz misji. Zaangażowani w sprawy misyjne spotykamy się regularnie w tych rejonach. Cieszy, że wzrasta liczba świeckich zaangażowanych w dzieła misyjne. Dobrze pracują wspomniane grupy w Andrychowie, Bielsku-Białej, Żywcu, Skoczowie czy Oświęcimiu.
Obecnie blisko 50 osób z naszej diecezji pracuje na misjach – w większości zakonnicy i siostry zakonne. Diecezjalny Sekretariat Papieskich Dzieł Misyjnych organizuje spotkania formacyjne dla wszystkich współpracowników dzieła misyjnego. Osoby świeckie z różnych wspólnot parafialnych i stowarzyszeń od kilku lat wyjeżdżają w okresie wakacji na placówki misyjne na Wschodzie, w Afryce i Azji.

– Jak ludzie świeccy mogą pomagać naszym misjonarzom?

– Dzięki Bogu nie brakuje w naszej diecezji ludzi dobrej woli, gotowych pomagać misjom przez modlitwę, ofiary i zaangażowanie w różne akcje. Najważniejszą formą pomocy jest modlitwa, ofiara i świadectwo życia chrześcijańskiego. Misje to sprawa wiary i łaski, a łaskę upraszamy właśnie modlitwą. Misjonarze mogą sprawować Msze św. (zwykłe, okolicznościowe, gregoriańskie) w zamawianych przez ofiarodawców intencjach. Z racji charakteru ich pracy ofiara składana przy okazji zamawianej Eucharystii często jest jedynym źródłem utrzymania misjonarza. Można objąć szczególną opieką duchową i materialną konkretnego misjonarza lub misjonarkę, których będzie się znało z imienia i z nazwiska. Patronat realizuje się poprzez każdy gest sympatii, codzienną pamięć modlitewną, uczestniczenie w Eucharystii i ofiarowywaną Komunię św., niesione cierpienia i krzyże codzienności. Można także wysłać SMS o treści MISJE na nr 72032 (koszt 2,46 zł z VAT). Przesłana w ten sposób kwota zasili Fundusz Misyjny. Ponadto organizowane są koncerty, kiermasze i loterie fantowe na rzecz misji. W ciągu roku odbywają się misyjne warsztaty katechetyczne. Wszystkie parafie otrzymują czasopisma, biuletyny i materiały misyjne, które można wykorzystać w czasie spotkań coraz liczniejszych parafialnych kół misyjnych. W dużym uogólnieniu mogę stwierdzić, że jeżeli w jakikolwiek sposób wspieramy misjonarzy, to sami stajemy się misjonarzami.

Reklama

– Rozwija się Misyjne Apostolstwo Chorych...

– Jest to inicjatywa Papieskich Dzieł Misyjnych skierowana do wszystkich, którzy cierpią na ciele lub duszy, do chorych, niepełnosprawnych, starszych, samotnych i opuszczonych, którzy swoje cierpienie ofiarowują w intencji misyjnego dzieła Kościoła. Dodam, że w naszych grupach misyjnych w każdym miesiącu modlimy się w innych intencjach.

– Od niemal roku jest Ksiądz proboszczem parafii pw. św. Józefa w Bielsku-Białej. Czy da się zaobserwować wzrost zainteresowania parafian tematami misyjnymi?

– Nie tworzę jakiejś osobnej grupy misyjnej. Chciałbym, aby ta tematyka obecna była w życiu funkcjonujących już grup, np. prosiłem, aby Róże różańcowe swoje intencje kierowały również w stronę misjonarzy. W naszej parafii byli już zaproszeni misjonarze ze Sri Lanki, Gwatemali, Indonezji, Czech, a konkretnym efektem tych wizyt było, że zaadoptowaliśmy na rok trzech kleryków w tych krajach, to znaczy finansujemy ich kształcenie. Mam nadzieję, że akcja ta na naszej parafii w przyszłości rozwinie się.

2014-11-06 10:34

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Cud za przyczyną Papieża „Humanae vitae”

Niedziela Ogólnopolska 41/2018, str. 28-29

[ TEMATY ]

rozmowa

Archiwum rodziny Tagliaferro

Rodzina Tagliaferro

Rodzina Tagliaferro

Rzadko papieska encyklika była tak kwestionowana, nigdy papieski dokument nie był tak manipulowany i poddawany próbom interpretacji według „potrzeb świata”, jak to miało miejsce w przypadku encykliki „Humanae vitae”. Ale Opatrzność chciała, by właśnie Paweł VI – papież „Humanae vitae”, papież, który bronił życia, został ogłoszony błogosławionym dzięki cudowi uzdrowienia za jego wstawiennictwem nienarodzonego dziecka, a 14 października 2018 r. będzie ogłoszony świętym także dzięki kolejnemu cudowi uzdrowienia za jego przyczyną dziecka, które miało się nie narodzić. To są znaki nieba, których nie można lekceważyć.
Amanda, dziewczynka, która ma dzisiaj trzy lata, nie powinna się urodzić. Jej matka, Vanna, podczas ciąży postanowiła przeprowadzić inwazyjne badanie prenatalne (biopsję kosmówki). Nie wszystko poszło tak, jak powinno – błony zostały uszkodzone, co spowodowało całkowitą utratę płynu owodniowego; stało się to w trzynastym tygodniu ciąży. Lekarze powiedzieli rodzicom Amandy, że może dojść do poronienia, a gdyby jednak dziecko w łonie matki, wbrew wszelkim statystykom, przeżyło, to jedynym wyjściem jest aborcja terapeutyczna. W takich przypadkach bowiem – zgodnie z nowoczesną nauką medyczną – dziecko rodzi się niepełnosprawne z powodu braku odpowiednio rozwiniętych płuc i innych narządów. Ale w tej dramatycznej sytuacji jeden z lekarzy poradził rodzicom, którzy nie byli bardzo wierzący, by udali się na pielgrzymkę do sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Brescii. Powiedział: „Życie to nie tylko statystyki – kto inny jest Autorem życia.” W ten sposób Vanna i Alberto Tagliaferro z Villa Bartolomea w prowincji Werona znaleźli się przed figurą Pawła VI, która stoi w sanktuarium. Dziecku, które było w łonie matki, nie dawano już żadnej nadziei na przeżycie, ale pomimo tego rodzice prosili błogosławionego Papieża o łaskę zdrowia dla Amandy. Wrócili do domu i postanowili utrzymać ciążę. I tak dochodzimy do 23. tygodnia (we Włoszech prawo zezwala na aborcję tylko do tego momentu). Vanna nagle poczuła ulgę i wewnętrzny spokój – życie jej dziecka nie zależało już od jej wyboru. Mogła teraz oddać życie Amandy w ręce Boga za wstawiennictwem bł. Pawła VI. W noc Wigilii Bożego Narodzenia 2014 r., trzy miesiące przed naturalnym końcem ciąży, młoda matka musiała jechać do szpitala z powodu silnych bóli porodowych. W szpitalu lekarze byli pewni, że dziecko urodzi się martwe. Tymczasem Amanda przyszła na świat całkowicie zdrowa, bez żadnego poważnego problemu – dla nauk medycznych wszystko to było niewytłumaczalne.
Trzy lata później, 6 lutego 2018 r., Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wydała jednogłośnie pozytywną opinię na temat cudownego uzdrowienia przypisywanego wstawiennictwu błogosławionego papieża Pawła VI, a 19 maja, podczas konsystorza, Franciszek ogłosił, że 14 października 2018 r. w czasie ceremonii w Bazylice św. Piotra dokona kanonizacji papieża Montiniego.

Włodzimierz Rędzioch: – W 2014 r. zaszła Pani w ciążę z drugim dzieckiem. Dlaczego zdecydowała się Pani przeprowadzić badania prenatalne?

CZYTAJ DALEJ

Trwam w Winnym Krzewie

2024-04-23 12:03

Niedziela Ogólnopolska 17/2024, str. 22

[ TEMATY ]

rozważanie

Adobe Stock

Jakiś czas temu spotkałem mężczyznę, który po wielu latach przeżytych z dala od Boga i Kościoła odnalazł skarb wiary i utracony całkowicie sens życia. Urodził się w dobrej katolickiej rodzinie. Rodzice zadbali o jego religijną formację. Pokazali mu prawdziwe rodzinne życie, jednak już jako nastolatek zaczął się od tego wszystkiego odcinać. Spotkał takie osoby, które przekonały go, że religia to ludzki wymysł, że Boga nie ma, a Kościół i jego ludzie to zwykli hipokryci. Począł się zatracać, zaczął bowiem nadużywać alkoholu, zażywać narkotyki, prowadzić rozwiązłe życie, w niczym nieskrępowanej wolności. Porzucił dom, zrozpaczonych rodziców i związał się z towarzystwem, które wyznawało podobne „wartości”. Tam poznał swoją przyszłą żonę. Zawarli nawet sakrament małżeństwa, bo ktoś ich przekonał, że to fajna „impreza”. Dali życie trzem córkom, których nawet nie ochrzcili. Małżeństwo tego człowieka rozpadło się, a córki totalnie pogubiły się w życiu. Został sam z poczuciem przegranego życia. Postanowił ze sobą skończyć. I wtedy spotkał kogoś, kto przypomniał mu o Bogu, o sakramentach świętych, o Różańcu i zaprowadził do wspólnoty działającej w parafii, która otoczyła go miłością i modlitwą. Dzisiaj odbudowuje swoje życie, porządkuje swoje sprawy. Na jego dłoni widziałem owinięty różaniec, z którym, jak powiedział, nigdy się już nie rozstaje. Na pożegnanie przyznał, że nareszcie czerpie pełnymi garściami z Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ

Wkrótce Dzień Dziecka w Rzymie

2024-04-28 16:13

Ewa Pankiewicz

Wy wszyscy, dziewczynki i chłopcy, będący radością waszych rodziców i rodzin, jesteście także radością ludzkości i Kościoła - napisał w orędziu do dzieci papież Franciszek.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję