Spełniło się stare piłkarskie porzekadło, że na boisku walczy 22 zawodników, a i tak zawsze wygrywają Niemcy. Ponoć też, kiedy na trybunach zasiada kanclerz Angela Merkel, podopieczni Joachima Loewa nigdy nie przegrywają. Tak też było i tym razem. Od początku mistrzostw niemiecki trener mógł spokojnie żonglować zawodnikami, wystawiając praktycznie dwie równorzędne jedenastki. Niemcy zagrali w grupie G – na początek pewnie pokonali Portugalczyków 4:0, szczęśliwie zremisowali z Ghaną 2:2 i raczej treningowo zwyciężyli Stany Zjednoczone 1:0. W grupie zajęli pierwsze miejsce. W fazie pucharowej w 1/8 finału po wielkich męczarniach wygrali z Algierią 2:1, a w ćwierćfinale, kontrolując od początku przebieg meczu, pokonali Francję 1:0.

Galaktyczny wręcz pokaz swoich możliwości pokazali w półfinale, gdzie zagrali z Brazylią. Podobno tylko osiem osób na świecie (dało się je policzyć dzięki internetowej rejestracji bukmacherskich zakładów) przewidziało, że właśnie tam Mirosław Klose i Łukasz Podolski, obaj mający polskie korzenie, do spółki z innymi gladiatorami Joachima Loewa zwyciężą aż SIEDEM do JEDNEGO typowane również przeze mnie do końcowego tryumfu gwiazdy z kraju kawy, które talent do gry w piłkę przyswajają sobie wręcz w naturalny sposób wraz z mlekiem swoich matek. Jedna z tych osób, Amerykanin, wzbogaciła się o ok. 50 tys., „inwestując” 20 dolarów. Wtedy właśnie Niemcy zdemolowali gospodarzy mundialu, nie pozostawiając cienia wątpliwości, kto rządzi w globalnej piłce. Pewnie nie doszłoby do takiego upokorzenia, gdyby nie porywczy temperament podopiecznych Luiza Felipe Scolariego i brak jego wytycznych, odnoszących się do wprowadzenia spokoju w grze, kiedy traci się pierwszą bramkę już w 11. minucie. Po kilkunastu było już „pozamiatane”. Redakcyjny kolega przysłał mi wtedy SMS-a: „Za chwilę braknie miejsca na tablicy wyników...”. No i stało się... Wynik przeszedł do historii piłki nożnej. Potem Brazylijczyków upokorzyli też Holendrzy w walce o trzecią lokatę.

Niemcy zaś w finale spotkali się z Argentyną, która co prawda nie zachwycała w całym turnieju, ale z meczu na mecz spisywała się coraz lepiej. Zawodnicy skromnego Alejandro Sabelli z najlepszym z nich – Lionelem Messim w grupie F wygrali z Bośnią i Hercegowiną 2:1, z Iranem 1:0 oraz z Nigerią 3:2. Następnie były dwa kolejne minimalne zwycięstwa: 1:0 ze Szwajcarią i Belgią, a w półfinale – wyrównany bój z Holandią, który rozstrzygnęły dopiero rzuty karne (4:2). Ciekawa rzecz, że selekcjoner Oranje – Louis van Gaal pozwolił zagrać wszystkim 23 piłkarzom, których zabrał na mundial.

Wracając do wielkiego finału, to mecz odbywał się w zawrotnym tempie. Zarówno Niemcy, jak i Argentyńczycy zagęszczali środek pola i bardzo dobrze spisywali się w defensywie. Stwarzali też sobie sytuacje bramkowe, ale nie byli w stanie strzelić gola. Trzeba było czekać aż do 113. minuty. Wtedy właśnie wprowadzony wcześniej do gry pomocnik Bayernu Monachium – Mario Goetze zdobył zwycięską bramkę. Po końcowym gwizdku sędziego tryumf naszego zachodniego sąsiada stał się faktem. Niemcy oszalały z radości, a Argentyna pogrążyła się w smutku.

Jakie były to mistrzostwa? Z pewnością, przynajmniej dla mnie, najlepsze, jakie do tej pory widziałem, a śledzę ich przebieg od... 1974 r., kiedy po pamiętnym pojedynku w RFN wygraliśmy z Brazylią 1:0 w meczu o brązowy medal. Zdobywca bramki – Grzegorz Lato został wtedy królem strzelców (tegorocznym jest Kolumbijczyk James Rodríguez z sześcioma trafieniami). Były to też mistrzostwa wielkich niespodzianek. Bardzo szybko z turniejem pożegnało się wiele krajów uważanych za faworytów, jak np. Hiszpania czy Włochy. Mecze były rozgrywane w szalonym tempie. Nie brakowało sędziowskich pomyłek i brutalnych fauli. Niemniej jednak generalnie trzeba powiedzieć, że był to mundial bardzo widowiskowy i odbywający się zasadniczo w przyjaznej atmosferze zarówno na boisku, jak i na wielobarwnych trybunach. Po każdym meczu pojawiała się też w Internecie niezliczona ilość żartobliwych memów.

W każdym razie, przez ponad miesiąc świat żył futbolem. Cieszy się Europa. Płacze Ameryka Południowa. Następne mistrzostwa już za cztery lata. Tym razem w Rosji. Oby tylko naszych na nich nie zabrakło...