Reklama

Między nami

Czy to jest moja Europa?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Słuchając informacji prasowych, mam czasami wrażenie, iż należy wręcz dojść do wniosku, że patent Europy kończy się na naszych oczach. Pozostaje jedynie czekać na bardziej lub mniej rychły finał. Albo czym prędzej zbierać grosz na niewielką amerykańską daczę na Księżycu, choć przy naszych zarobkach lepiej wybrać tańszą drogę ucieczki. Pytanie tylko - jaką i gdzie?

Europejczyk nadziei

Fakt, że nie jest kolorowo. Lecz jaki sens ma codzienne rozpalanie syndromu przewrażliwionego czytelnika ulotek dołączanych do leków? Hojne dzielenie się pesymistycznymi wizjami przyszłości nijak nie wpisuje się w Bożą opinię o stworzeniu świata - „Bóg widział, że wszystko, co stworzył, było dobre” (Rdz 1, 31), nie mówiąc już o szeroko pojętej chrześcijańskiej nadziei. Pewnie trzeba nam również sięgnąć do historii Europy, aby przypomnieć sobie i innym te wszystkie cudowne działania Bożej Opatrzności, kiedy dobro zwyciężało panoszące się zło, także pomimo niepowodzeń wielkich planów i perfekcyjnie przygotowanych działań. Interesujące są także mniej odległe dzieje, bo postawa sprawiedliwych zawsze owocuje pokojem, jednością oraz tworzeniem dobrego prawodawstwa, opartego na poszanowaniu prawa naturalnego, zapisanego w człowieku od zarania dziejów (patrz np. Rezolucja Rady Europy nr 1763 w sprawie klauzuli sumienia z 7 października 2010 r., pomimo że raport przygotowany przez angielską deputowaną Christine McCafferty dla Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy miał być asumptem do zasadniczych zmian w zakresie ograniczenia faktycznego funkcjonowania instytucji klauzuli sumienia w służbie zdrowia).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zacznij od siebie

Zamiast strachu przed eurodziałaniami, skupmy się na tym, co sami możemy zrobić dla lepszego stanu naszego życia w Europie, a w konsekwencji dla Europy. Parafrazując słowa bł. Matki Teresy z Kalkuty, można powiedzieć, że aby Europa stała się lepsza, ty i ja musimy się zmienić. Idąc tym tropem, nie sposób nie skupić się na naszych zadaniach, związanych z misją stanu, powołaniem, które przecież realizujemy tu i teraz, pracą, którą wykonujemy lub moglibyśmy wykonywać etc. Spójrzmy też na dzieci; co możemy im zaoferować? Widząc tylko zabieganych, niedostępnych rodziców, nie wyrosną na mądrych, silnych ludzi, prawdziwie żyjących wartościami chrześcijańskimi, co jest przecież marzeniem większości z nas. Zwykliśmy mówić, że młodzież jest coraz gorsza. Moim zdaniem brakuje tu jednak refleksji o przyczynach i sprawcach takiego status quo. Chodzi przecież o nas, dorosłych, którzy zamiast dawać młodym ludziom dobry przykład, świadczymy często odwrotnie. Bo bez kasy nic nie da się zrobić, znajomości to klucz do dobrej pracy, źli to nie my, to tamci… przy władzy, a szczególnie zarządzający Eurolandem, choć przecież to my ich wybieramy. Choć demokracja nie jest najlepszym systemem, wszyscy wiemy, że przynajmniej na dzień dzisiejszy nie mamy do dyspozycji lepszej opcji. Zatem w pierwszej kolejności trzeba przyłożyć się do uporządkowania własnego podwórka, aby nie dodawać problemów, ale świadczyć o wartościach i cieszyć się, że Polacy mieli i wciąż mają tak wielki wkład w europejską rzeczywistość.

Reklama

Cudze chwalicie, swego nie znacie...

Mamy wspaniałe tradycje, ciekawą historię, jesteśmy stąd, jesteśmy od pokoleń Europejczykami. Nasze korzenie są (a w naszej świadomości mogą być!) mocne, a i ze skrzydłami coraz lepiej. Jesteśmy coraz bardziej otwarci na ludzi, coraz lepiej mówimy obcymi językami, swobodnie podróżujemy po Europie, nasze dzieci studiują w różnych zakątkach starego kontynentu, a nade wszystko - wciąż jeszcze jesteśmy bardzo gościnnym narodem, co doceniają inne nacje.

Odkryj swoje mocne strony

Niech nie brakuje przekonania, że to, kim jesteśmy i co reprezentujemy, jest faktycznie wartościowe i nie musimy bezkrytycznie powielać cudzych poglądów czy stanowisk. Nawet świętych nie da się kopiować, zdecydowanie lepiej ich naśladować, przepuszczając wzór przez sito własnego niepowtarzalnego jestestwa. Życie nasze zawdzięczamy jedynie Bożej Opatrzności i nikt z nas nie może go samowolnie wydłużyć nawet o jotę. Śmiało korzystajmy z Bożych łask, roztropnie używając rozumu, pamiętając, że nie o wiedzę tu chodzi, a o mądrość, bo to ona jest fundamentem Europy marzeń.

2013-09-16 13:45

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jezus – moja pasja

Jezus Chrystus jest tym, który potrafi obdarzyć prawdziwą pasją życia, Jezus Chrystus jest tym, który nas prowadzi do tego, byśmy nie zadowalali się byle czym i dawali to, co w nas najlepsze; to Jezus Chrystus stawia nam wyzwania, zachęca nas i pomaga nam, by powstawać za każdym razem, kiedy uważamy siebie za przegranych. To Jezus Chrystus pobudza nas do podniesienia wzroku i do wzniosłych marzeń.

Historia, którą chcę tu przytoczyć, ma swój początek w czasie Adwentu 2015 r. Ponieważ wszyscy znajomi z pracy oraz moi bliscy znają mnie od strony pewnej „przyległości”, wieść, iż chcę chodzić w owym roku na Roraty, była dla nich żartem rodem z Monthy Pythona. Tak, poranki są dla mnie trudne. Do godz. 10 jestem nieprzytomna, później zaczynam otwierać oczy i słyszeć otoczenie. Spóźnianie się to pierwsza negatywna cecha, do której przyznaję się na rozmowach rekrutacyjnych. Pierwszy poranek Rorat – nie ukrywam, że Pan Bóg dał mi wsparcie mojej współlokatorki, która pomogła mi wstać. Po Mszy byłam bardzo wcześnie w pracy. Gdy zobaczyła mnie jedna z koleżanek, wydała odgłos zdziwienia i krzyknęła: To Monia czy zjawa? – Odpowiedziałam: To Ja. Na co koleżanka (dodam, że niepraktykująca religijnie): Coś takiego tylko Jezus mógł zrobić!!

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Magdalena Guziak-Nowak: wszystkie ręce na pokład dla ochrony życia dziecka nienarodzonego

2024-05-04 09:55

[ TEMATY ]

pro life

Adobe.Stock

- Jestem przeciw aborcji, ponieważ po pierwsze nie wolno zabijać niewinnych dzieci, a po drugie kobiety zasługują na dobrą, konkretną, realną pomoc w rozwiązaniu ich prawdziwych problemów, z którymi czasami w ciąży muszą się borykać, a nie na taką tanią alternatywę, która do końca życia pozostanie wyrwą w sercu - mówi Magdalena Guziak-Nowak, sekretarz zarządu Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka, dyrektor ds. edukacji.

Pani Magdalena wraz z mężem Marcinem wygłosiła 2 maja konferencję nt. „Każde życie jest święte i nienaruszalne” w Narodowym Sanktuarium św. Józefa w Kaliszu w ramach comiesięcznych modlitw w intencji rodzin i ochrony życia poczętego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję