Abp Kupny odprawił w krypcie katedralnej Mszę za swoich poprzedników
O świcie w uroczystość Wszystkich Świętych abp Józef Kupny modlił się za swoich zmarłych poprzedników w kryptach archikatedry wrocławskiej. To pierwsza taka Msza święta, od kiedy objął urząd metropolity wrocławskiego.
Pasterz Kościoła wrocławskiego odprawił Eucharystię w podziemiach archikatedry pw. św. Jana Chrzciciela, gdzie są pochowani jego poprzednicy - biskupi wrocławscy, w tym m.in. kard. Bolesław Kominek., autor słynnych słów: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”.
- Pamiętajmy, 1 listopada to radosny dzień. Mówi nam o świętości, o najlepszym planie Boga na nas - dojścia do zbawienia. Jakby nie było, wszyscy świętujemy imieniny - uśmiecha się abp Kupny. I dodaje: - W naszej tradycji to także czas zadumy nad bliskimi zmarłymi, nad tym, co się dzieje z człowiekiem po śmierci. Nad nadzieją, którą daje nam wiara w Boga.
Podziel się cytatem
Archikatedra wrocławska kryje kilka krypt. Największa z nich znajduje się pod prezbiterium i w niej znajdowały się niegdyś groby biskupów. W czasie II wojny światowej świątynia została zniszczona niemal w 75 procentach. Straty dotknęły także tę główną kryptę, dlatego po wojnie zebrano szczątki znalezione w nasypie prezbiterium i przeniesiono je do mniejszej krypty położonej w południowej nawie bocznej, niedaleko kaplicy Najświętszego Sakramentu. To aktualna krypta grzebalna. Tam biskupi wrocławscy spoczywają do dzisiaj i tam także modlił się 1 listopada obecny metropolita wrocławski.
Pierwszym, który tam spoczął był kard. Bolesław Kominek. Z Czech sprowadzono też szczątki poprzednika, Niemca - kard. Adolfa Bertrama. Później pochowany został bp Wincenty Urban. Sprowadzono także zwłoki pierwszego powojennego rządcy diecezji wrocławskiej ks. inf. Karola Milika
- Mszę świętą w podziemiach sprawowałem w intencji swoich poprzedników, dziękując za ich pracę na rzecz Kościoła wrocławskiego, a także o prosząc o miłosierdzie Boże dla nich i dar Królestwa Niebieskiego - informuje abp Józef.
Podkreśla, że uroczystość Wszystkich Świętych zwraca naszą uwagę na siłę modlitwy, której pośredniczą święci, a także na potrzebę i wagę modlitwy za zmarłych.
- Nasza pamięć i modlitwa to najpiękniejsze co możemy podarować tym, którzy już odeszli z tego świata. Nie tylko w pierwszych listopadowych dniach, ale przez cały rok - podsumowuje hierarcha.
Podziel się cytatem
Krypta pod prezbiterium (archeologiczna), gdzie Najświętszą Ofiarę sprawował abp Kupny, nie ma już żadnych grobów. Znajdują się tam fundamenty i zarysy poprzednich katedr. Archikatedra, która stoi obecnie na Ostrowie Tumskim, jest bowiem czwartą z kolei.
Już niebawem, 1 listopada, będziemy obchodzić Uroczystość Wszystkich Świętych. Kościół w tym dniu oddaje cześć tym, którzy już weszli do chwały niebieskiej.
Święci to zarówno ci, którzy są znani z imienia i nazwiska, ponieważ zostali wyniesieni do chwały ołtarzy, jak i ci, którzy w sposób ukryty osiągnęli świętość i również znajdują się u Pana Boga. Ten dzień ma uzmysłowić nam wszystkim, którzy jeszcze pielgrzymujemy na ziemi, że świętość jest powołaniem każdego z nas. Przykład świętych i błogosławionych wskazuje nam drogę, którą mamy zmierzać do Królestwa Bożego. Uroczystość Wszystkich Świętych przypomina nam również prawdę o Świętych obcowaniu, czyli o naszej wspólnocie ze Świętymi, którzy otaczają nas opieką.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
Zgłębiając publikowane teksty kaznodziejskie o bł. Karolinie Kózce, można dojść do stwierdzenia, że niejednokrotnie głosiciele starali się w swoich kazaniach znaleźć klucz albo klucze w postaci słów, określeń, wyrażeń, które stawały się zwornikami w przybliżaniu postaci błogosławionej, jej życia i drogi do świętości. Niewątpliwie takimi słowami, wyrażeniami-kluczami opisującymi bł. Karolinę Kózkę są wielorakie tytuły, jakie ją charakteryzują.
Co znamienne, wiele z nich funkcjonowało już za życia bł. Karoliny
w świadomości jej współczesnych. Tytuły te bardziej odżyły w świadomości wiernych i zostały przekazane do współczesnych czasów jako „świadkowie” osobowości i świętości bł. Karoliny Kózki.
W publikowanych kazaniach bardzo często pojawiają się odniesienia do
świadków życia bł. Karoliny Kózki, którzy niejako na co dzień mieli możliwość obserwacji jej dążenia do świętości. Na tej kanwie pojawiły się bardzo
szybko określenia – wyrażenia, jak: „Gwiazda ludu”, „prawdziwy anioł”,
„najpobożniejsza dziewczyna w parafii”, „pierwsza dusza do nieba”, które
były odzwierciedleniem jej dobroci, pobożności, uczynności, dobrego serca
i otwartości na innych.
To przekonanie o świętości bł. Karoliny Kózki wyrażone tytułami z czasów jej współczesnych także znajduje wyraz w przepowiadaniu kaznodziejskim.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
