Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».

Drodzy!

1. Są to ostatnie słowa z Ewangelii Mateusza. Słowa zamknięcia, pożegnania się z czytelnikiem. I są to słowa piękne, słowa obietnicy, że Jezus, Boży Syn, Zbawiciel, Król wszechświata, Pantokrator, który zwyciężył zło, pokonał grzech, zadał śmiertelny coś śmierci, będzie z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Nie jestem więc nigdy sam, bo On – Bóg Najwyższy – jest zawsze ze mną, jest zawsze z nami.

Skoro o tym wiem, dlatego Chrystus prosi mnie, bym wiadomość o tym rozniósł po całym świecie. Mówi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”.

Podziel się cytatem

Jezus nie pozwala, bym zachował dla siebie prawdę o Nim jako Królu, ale bym się nią dzielił, bym ją rozgłosił światu. Świat jest własnością uczniów zmartwychwstałego Pana i należy do wszystkich, którzy wierzą w Niego. Chrystus jako Król, Pan świata, wysyła ich z radosną nowiną o swoim panowaniu w sercach ludzi, o tym, że On jest ich zwieńczeniem, celem życia, początkiem i końcem ich drogi.

Kiedy Chrystus mówi do uczniów, by „nauczali wszystkie narody”, w istocie każe im ewangelizować, wszak „Ewangelia” jest tym samym, co „nauczanie”. W nauczaniu tym nie chodzi jednak o to, by przekazywać określoną naukę, prawdy czy dogmaty wiary. Uczniowie Chrystusa mają z innych czynić również Jego „uczniów”. Moim obowiązkiem jako wierzącego, nie jest jedynie przekazać prawdę wiary. To byłoby za mało. Chrystus oczekuje ode mnie czegoś więcej. On prosi, bym sprawił, że ci, wśród których jestem, żyję, pracuję, z którymi się spotykam na drogach świata, stali się także „uczniami” jedynego prawdziwego Mistrza. Cały świat, wszyscy ludzie, mają się stać uczniami Boga.

Uczynię innych uczniami Chrystusa, kiedy będę wierzył mocno i szczere, kiedy będę autentyczny w swoim życiu. Wówczas przemawiać będą moje słowa i czyny. A wtedy ci, do których przemawiam, będę mieć odwagę pójścia za mną, by przyjść do Jezusa.

2. Po drugie Jezus mówi, że tym, którzy staną się Jego uczniami, mam „udzielać chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Nie tylko mam udzielać im sakramentu chrztu, ale zanurzać och w Bogu. Tak właśnie w pierwotnym Kościele był udzielany sakrament chrztu, przez zanurzenie, nie przez polanie. Kto staje się uczniem Chrystusa, ten „zanurza się” w Bogu. Nie żyje już na powierzchni życia, ale zanurza się w samym Życiu. Odtąd żyje w Bogu. Dlatego Apostoł Paweł skieruje do Greków słowa: „W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: ‘Jesteśmy bowiem z Jego rodu’” (Dz 17,28).

Kto żyje w Bogu, kto oddycha Jego duchem, ten niczego się już nie lęka. Niczego już się nie boi. Wie, że Bóg stoi na straży jego życia, że On jest jego obrońcą. Odtąd nie jest On jedynie obok niego, nie tylko idzie razem z nim, ale swojemu uczniowi pozwolił być w Swoim wnętrzu. Przygarnął go do Siebie, związał się z nim w niepojętej dla nas jedności. Mówił o tym Jezus, którego słowa przekazał św. Jan: „Ojcze Święty, zachowaj ich w Twoim imieniu, które Mi dałeś, aby tak jak My stanowili jedno” (J 17,11). Powie do apostołów: „Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze” Łk 12,32-34).

W autentycznej religii chodzi o to, by być w pełni zanurzonym w życiu Boga, a wtedy nie ma już miejsca na strach. Boga nie należy czcić wargami, lecz uwielbiać całym swoim życiem. Bóg odrzuca tych, którzy czczą Go jedynie wargami. Powie przez usta proroka Izajasza: „Ten lud zbliża się do Mnie tylko w słowach i sławi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie; ponieważ cześć jego jest dla Mnie tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem” (Iz 29, 13).

Podziel się cytatem

Prawdziwa religia, autentyczna wiara, jest w istocie „zamieszkiwaniem” w serca Trójcy Przenajświętszej – Ojca. Syna i Ducha. Przez chrzest wierzący zostaje zanurzony w Trójcy Świętej, zaś przez praktykę życia, przez zachowywanie wszystkiego, co Jezusa nauczał, zamieszkuje w Trójcy.

3. Ponadto uczniowie mają uczyć „zachowywać wszystko, co wam przykazałem”. Chrystus nie mówi, że mają jedynie „uczyć” prawd wiary. Nie nakazuje im, by robili, co możliwe, by świat poznał Boże przykazania, by zdobył wiedzę na temat Boga, by odkrył, kim Bóg jest. Nie takie jest zadanie uczniów Chrystusa. Zlecona im została misja, by uczyli zachowywać, przestrzegać, żyć według przykazań.

Świat jest pełen ksiąg, których nie czytamy. Jest pełen przykazań, których nie przestrzegamy, podpisujemy mnóstwo pokojowych deklaracji, a pokoju nadal brak. Dlatego uczniowie mają za zadanie „uczyć zachowywać, przestrzegać”.

Podziel się cytatem

Ci, którzy przyznają się do Chrystusa, którzy idą za Nim, którzy stali się Jego uczniami, nie mają traktować Jego nauki wybiórczo. Zbawiciel chce, by całe Jego nauczanie było przyjmowane i przestrzegane. Pierwszym i najważniejszym przykazaniem jest, oczywiście, przykazanie miłości Boga i bliźniego: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem” (Mt 22,37), a w ślad za nim wszystkie inne nauki, które przekazał pełen mądrości Bóg, gdyż służą one człowiekowi i światu.

Z taką misją wysyła swoich uczniów w świat, by pomnażali grono Jego uczniów i mieli pełnię życia.

Panie, spraw, bym był wiernym uczniem Twoim i innych pociągał do Ciebie!

Więcej książek, artykułów, tekstów oraz nagrania audio homilii znajdziesz na stronie internetowej ojca prof. Zdzisława Kijasa: zkijas.com

Redakcja tekstu: dr Monika Gajdecka-Majka

Homilie pochodzą z książki "U źródła Życia. Rozważania na niedziele czasu Adwentu, Bożego Narodzenia, Wielkiego Postu i Wielkanocy, Rok A,B,C", wydanej przez wydawnictwo Homo Dei.