Nie bójcie się nieść Chrystusa

Władysław Burzawa

TER

Pamiątkowe zdjęcie neoprezbiterów z biskupami

Bądź na bieżąco!

W kieleckiej katedrze 25 maja 2019 r. siedmiu diakonów otrzymało sakrament święceń prezbiteratu. Mszy św. przewodniczył bp Jan Piotrowski. W Eucharystii wzięli też udział: bp Marian Florczyk, bp Andrzej Kaleta, bp Antoni Dziemianko z Pińska na Białorusi, ks. dr Paweł Tambor, rektor WSD i profesorowie WSD w Kielcach oraz kapłani z całej diecezji kieleckiej, rodziny i przyjaciele nowo wyświęconych oraz licznie zgromadzeni wierni.

Dziś jest „dzień żniw” dla kieleckiego Wyższego Seminarium Duchownego – mówił do zgromadzonych w bazylice jeden z kleryków, witając księży i rodziny diakonów. Zwrócił się do wszystkich, prosząc o gorącą modlitwę za tych, którzy mieli otrzymać święcenia prezbiteratu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kandydatów do prezbiteratu przedstawiono publicznie po wysłuchaniu słów Ewangelii. W imieniu Kościoła kieleckiego rektor WSD zwrócił się z prośbą do biskupa o to, „aby tych naszych braci wyświęcił na prezbiterów”.

W homilii, która poprzedza moment święceń, Ksiądz Biskup zwrócił się do diakonów: – Gdyby ktokolwiek uważał, że kapłaństwo sakramentalne należy się mu z racji jego ludzkich zdolności, ambicji lub potrzeby realizacji siebie, to jest w wielkim błędzie – mówił, dodając, że trzeba pamiętać o słowach Pana Jezusa, że to On i tylko On powołuje i wybiera. Przestrzegał diakonów, aby się nie dali uwieść „łabędziemu śpiewowi świata”. – Ale waszym świętym, nienagannym życiem, gorliwością pasterską i dobrymi obyczajami zagrajcie tak piękną, pełni harmonii muzykę, której brzmienie przyprowadzi świat do Chrystusa – zachęcał. Biskup prosił ich także, aby nie bali się nieść ludziom Chrystusa.

Po homilii rozpoczęły się obrzędy święceń. Następnie wyświęceni neoprezbiterzy wspólnie z biskupem sprawowali swoją prymicyjną Mszę św. Po Eucharystii neoprezbiterzy udali się do nawy Matki Bożej Łaskawej Kieleckiej, gdzie w specjalnym akcie oddali się w Jej przemożną opiekę.

Reklama

* * *

Neoprezbiterzy Kościoła kieleckiego

ks. Ireneusz Kamiński – par. Kościelec
ks. Paweł Latos – par. Biórków Wielki
ks. Adam Majewski – par. Polichno
ks. Jakub Suchecki – Kazimierza Wielka par. Miłosierdzia Bożego
ks. Mateusz Szostak – par. Daleszyce
ks. Konrad Wójcik – par. Wolica Tokarnia
ks. Marek Zawadzki – par. Leszczyny

2019-05-28 13:40

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Neoprezbiterzy Anno Domini 2021

Niedziela sandomierska 27/2021, str. IV

Oprac. ks. Wojciech Kania

[ TEMATY ]

neoprezbiterzy

Diecezja wzbogaciła się o pięciu nowych kapłanów. Po latach formacji seminaryjnej oraz kilkumiesięcznej praktyce duszpasterskiej od 1 lipca rozpoczęli swoją posługę. Ich sylwetki przybliżamy w tym wydaniu Niedzieli Sandomierskiej.

Ksiądz Jan Golec,

CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

Arkadiusz Bednarczyk

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Tydzień Laudato si’ w Polsce

2024-05-15 15:27

LSM Polska
/KAI

Łukasz Frasunkiewicz

“Tydzień Laudato si’” to inicjatywa watykańskiej Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka, upamiętniająca opublikowanie encykliki Laudato si' Papieża Franciszka, a przede wszystkim - zaproszenie do wcielania jej przesłania w życie. Obchodzony w tym roku w dniach 19-26 maja pod hasłem “Ziarna nadziei” przypomina nam, że choć czasy, w których żyjemy naznaczone są głębokimi kryzysami, to jako chrześcijanie - pozostajemy ludźmi nadziei, co więcej możemy naszymi postawami i gestami tę nadzieję kultywować i dawać ją innym.

Przesłanie “Laudato si’” - dzisiaj jeszcze bardziej aktualne

CZYTAJ DALEJ

Reklama