Eucharystię koncelebrowali duszpasterze krakowskich wspólnot akademickich. Homilię wygłosił ks. Dariusz Talik, diecezjalny duszpasterz akademicki. Głos zabrał także bp Grzegorz Ryś, który zaprosił studentów do udziału w organizowanych w Tauron Arenie spotkaniach po ŚDM. – Wszyscy czujemy, że na Światowych Dniach Młodzieży wydarzyło się coś ważnego i wielu z nas chce z tym coś zrobić, często słyszymy: „Zróbmy coś!” – mówił Hierarcha. I przekonywał: – A ja wam mówię, nie mamy robić „czegoś”. Mamy pomnożyć talent, który dostaliśmy od Boga, jak w przypowieści.
Uroczystość zakończyły: procesja do mieszczącego się w kolegiacie św. Anny grobu św. Jana z Kęt, odśpiewanie litanii do świętego i błogosławieństwo relikwiami. Była też okazja do wspólnego spotkania przy stole, do którego zaprosił studentów właściciel baru sałatkowego Chimera.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Różnorodność
Odnosząc się do działających w Krakowie duszpasterstw akademickich, ks. Dariusz podkreśla: – Każde duszpasterstwo jest w pewnym sensie zarówno takie samo, jak i inne. Takie samo przez to, że tworzymy ten sam Kościół. Różne przez akcenty, które są w danej wspólnocie stawiane we wspólnej drodze do Boga. W jednym duszpasterstwie szczególny akcent stawia się na formację wg wskazań drogi Ruchu Światło-Życie, w innym bardziej na formację biblijną, w jeszcze innym – na liturgiczną... to wszystko są poszczególne części tego samego witraża, przez które światło pada do wnętrza Kościoła.
Czego studenci poszukują w takich wspólnotach? – Doświadczenia głębi życia; odkrywania prawdy, że człowiek jest tajemnicą; piękna przyjaźni i jej normalności w świecie często pod tym względem kulejącym; siły wspólnoty, obecności Boga. Często też wsparcia w różnych trudnościach – mówi ks. Dariusz. I dodaje: – Wspólnoty nie są rodzajem ofert. Jesteśmy zmęczeni ofertami i prześciganiem się, kto jest najlepszy i gdzie jest najlepiej. Tego nie chcemy powielać. U nas nie ma ofert. Niczego nie da się kupić. Najważniejsza jest obecność Boga, przychodzący człowiek, doświadczenie więzi rodzinnych – tak: to rodzina ducha, jak dla Jezusa – bracia, siostry, matki... Nam chodzi o dom i jego piękno. Nie o oferty.
Reklama
Skarb
– Dla mnie przynależność do Duszpasterstwa Akademickiego św. Anny to nade wszystko radość spotkania z Bogiem i z człowiekiem. To właśnie tutaj uczy się, co to znaczy spotkać się naprawdę, co to znaczy budować przyjaźń z Chrystusem i ludźmi – mówi Karolina Ples, arcyliderka DA św. Anny. I podkreśla: – Tutaj odnalazłam swój dom, gdzie najważniejsza jest obecność. Obecność Boga i człowieka. Dzięki duszpasterstwu zrozumiałam, iż nie ma większego skarbu na ziemi niż tworzenie pięknych relacji z Bogiem i ludźmi. To dla mnie owa ewangeliczna perła, dla której warto oddać wszystko...
Jak wygląda codzienność duszpasterstwa? Karolina przyznaje, że tydzień jest dość rozbudowany. I wymienia: – W centrum jest niedzielna Eucharystia z oprawą liturgiczną i muzyczną. Po niej odbywa się wspólnotowa kolacja – to taki piękny czas, kiedy można porozmawiać, pożartować i zjeść coś smacznego, o co każdego dnia troszczy się inna grupa DA. Co do grup – od poniedziałku do środy odbywają się spotkania poszczególnych z nich. Oprócz tego spotykamy się na Eucharystii w czwartki. Co roku jest zaproponowany inny temat rozważań – w tym roku pochylamy się nad kulturą ducha. Konferencję głosi nasz duszpasterz ks. Dariusz Talik. Poza sztandarowymi spotkaniami w tygodniu jest jeszcze wiele mniejszych lub większych inicjatyw, które cieszą się dużą popularnością – studenci z DA św. Anny kochają spędzać ze sobą czas! W tym roku program tygodnia poszerzył się o codzienne Jutrznie oraz poranną medytację, a także Msze św. dla kobiet i dla mężczyzn.
Odpoczynek
Co duszpasterstwo zmienia w życiu studenta? – Człowiek przestaje żyć wyłącznie studiami, a znajduje odpoczynek w pięknych spotkaniach i inicjatywach, które mają na celu pogłębić naszą relację z Bogiem – wyjaśnia Karolina. Wielu studentów należących do DA dzieli się podobnym doświadczeniem – przestali czuć się samotnie, a znaleźli ogromną radość w tym, że w każdej sytuacji życia mają bliskich, na których mogą zawsze liczyć. Czymś niezwykłym jest pogłębianie wiary, gdy ma się obok ludzi, którzy również są w drodze do Boga – to dopiero przygoda!
